Μάρτυ Λάμπρου: Ας γίνει η αρχή
«Να σκεφτούμε με σοβαρότητα και νηφαλιότητα τι έχουμε ήδη χάσει και δεν πρόκειται να μας το δώσει κανένα ΑΤΜ, αντί να παρασυρόμαστε από τη θολούρα του αέρα ή τη δημηγορία των ποταμιών. Ή να γινόμαστε πειραματόζωα για το δικό μας, το μικρό μας συμφέρον.»
Βρίσκομαι σε σιωπηρή ετοιμότητα μακριά από τον εμετό των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δημοψηφίσματα ετίθεντο από την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Παράδειγμα του Κλεισθένη, για να στήσουν την τότε κοινωνία από την αρχή. Οι τωρινές νέες μεταμοντέρνες δημοκρατίες το βαφτίζουν πραξικόπημα θολώνοντας την κρίση των νούμερων, γιατί νούμερα είναι οι άνθρωποι γι’ αυτούς. Πολλές γενικότητες και σπαραχτικές ρητορείες τρόμου κυριαρχούν ένθεν κακείθεν αποκρύπτοντας την ουσία. Όμως οι άνθρωποι πολίτες ξέρουν να υπερασπίζονται την ελευθερία τους και την αξιοπρέπεια, το δικαίωμα να οικοδομήσουν το μέλλον τους όπως εκείνοι επιλέγουν. Ως συγγραφέας ξέρω να λέω καλύτερα ότι έχω στο πετσί μου. Ως ενεργή πολίτης θα ασκήσω το δικαίωμα αυτό και θα ψηφίσω Όχι, το οποίο απορρέει από τα καθήκοντά μου στην κοινωνία ως μη βολεμένη και επειδή έχω ήδη κοιταχτεί στον καθρέφτη. Βρισκόμενη στη χαμηλότερη οικονομική θέση, η ανάπτυξη με έκανε άνεργη, αφού έκλεισα το βιβλιοπωλείο μου, επιδοτούμενο από τον ΟΑΕΔ μάλιστα, αποκομίζοντας ένα χρέος στον ΟΑΕΕ, που λόγω των συνθηκών αδυνατούσα να καταβάλω. Αλλά και τόκους και προσαυξήσεις και απαξίωση, όλα δώρα των προηγούμενων κυβερνήσεων και γίνηκα και μπαταχτζής. Μόνο τους τελευταίους έξι μήνες αντιμετωπίστηκα καταρχάς ως πραγματικός άνθρωπος. Διότι η πολιτική είναι και συμπεριφορά και περί τα ανθρώπινα εμπειρία. Και δεν αφορά μόνο την τέχνη της διοίκησης του κράτους, αλλά όλους τους πολίτες. Οι οποίοι από το πρώτο κιόλας μνημόνιο δεν αντιδράσαμε και φτάσαμε να αναρωτιόμαστε σήμερα: «Τι έχω να χάσω;»
Να σκεφτούμε με σοβαρότητα και νηφαλιότητα τι έχουμε ήδη χάσει και δεν πρόκειται να μας το δώσει κανένα ΑΤΜ, αντί να παρασυρόμαστε από τη θολούρα του αέρα ή τη δημηγορία των ποταμιών. Ή να γινόμαστε πειραματόζωα για το δικό μας, το μικρό μας συμφέρον. Χωρίς κανένα πλαίσιο, κανένα περίγραμμα, εύκολα θυμηθήκαμε τώρα τον εμφύλιο. Χρειάζεται χρόνος για την αναπροσαρμογή και αγχίνοια. Ας γίνει η αρχή. Φρονώ πως έχουμε βαθιά ριζωμένες και καλά φυλαγμένες παραδόσεις και ένα φιλότιμο, ώστε να αρχίσουμε μια ειλικρινή πραγμάτευση μεταξύ μας και σκληρή διαπραγμάτευση με τους χρεώστες.
Και η τέχνη; Η λογοτεχνία; Έχουν ξεχαστεί οι ποιητές και οι πεζογράφοι οι οποίοι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, θανατώθηκαν για τις πεποιθήσεις τους. Δεν αρέσουν. Αρέσουν μόνο όσοι σκυλεύτηκαν, και από τους απογόνους τους, για τον μπιντέ του μπεστ σέλερ. Προϊόν όπως και τα υπόλοιπα το βιβλίο για τους απαιτητικούς καταναλωτές του οτιδήποτε, γρήγορα θα γραφτεί, γρήγορα θα καταναλωθεί ή θα πολτοποιηθεί.
Αλλά όπως είχε πει ο Τσιτσάνης: Συννεφιασμένη Κυριακή με το ουϊσκάκι δίπλα στο τζάκι, δε γράφεται. Η επιλογή ανήκει τελικά στον-ην συγγραφέα. Τη δική του ευθύνη πρέπει να αναζητήσει εντός του.
Το μυθιστόρημα της Μάρτυς Λάμπρου Με λυμένο χειρόφρενο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Γιάννης Αντιόχου / Χρήστος Αστερίου / Σοφία Νικολαΐδου / Χρίστος Κυθρεώτης / Μάρτυ Λάμπρου / Νικόλας Περδικάρης / Κωνσταντίνος Πουλής / Βαγγέλης Ραπτόπουλος / Βασίλης Ρούβαλης / Νίκος Σαββάκης / Νικόλας Σεβαστάκης / Ελεωνόρα Σταθοπούλου /Δημήτρης Στεφανάκης / Άρης Σφακιανάκης / Δημήτρης Σωτάκης / Θωμάς Τσαλαπάτης / Γιάννης Υφαντής / Κώστας Χατζηαντωνίου