«Σύμφωνοι, περνούσαμε εξαίσια με τη δραχμή. Ας τεθεί λοιπόν το ζήτημα ως έχει πραγματικά: Ευρώ ή Δραχμή. Όλα τ’ άλλα είναι πουστιά του σκηνοθέτη»
Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες έχουν εμπεδώσει το βασικό δόγμα του Μακιαβέλι: Διαίρει και βασίλευε. (Divide et Impera, το λέγανε οι προπάπποι του).
Ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, θητεύσας επί πολλά έτη στην πολιτική –εξ απαλών ονύχων, θα έλεγε κάποιος του δεκαπενταμελούς- καθώς νιώθει τελευταία να χάνει τον θώκο του και τη σύμπνοια των συντρόφων του κυρίως, καταφεύγει σ’ αυτό το ακαταμάχητο όπλο: τον διχασμό του δημοκρατικού και αξιοπρεπούς λαού του. Ας τους να τρώγονται μεταξύ τους τα κορόιδα, όσο εμείς θα ‘χουμε χωμένοι τη μουσούδα στην κερήθρα με το μέλι –και μάλιστα βιολογικό.
Ή, όπως διαβάζει κανείς στα Απομνημονεύματα του Φωτάκου από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821: «Με τέτοια απατηλά μέσα οι περί τον Μαυροκορδάτο διαίρεσαν τους πτωχούς τω πνεύματι… κλπ, κλπ».
Και επειδή οι πολιτικοί μας είναι όπως και οι Κρήτες, αεί ψεύται, δεν τολμούν καν να θέσουν το διχαστικό δίλημμα ως πραγματικά έχει: Θέλετε, αγαπητοί συμπολίται, τιάραν παπικήν ή τούρκικον φακιόλι; Ευρώπη ή τα ερείπια της Παλμύρας;
Τουναντίον, ομιλούν περί της λυπητερής του ράφτη. Θα πληρώσουμε, αγαπητοί συνέλληνες (ερωτούν), τα έξοδα της ραπτικής ή θα προτιμήσουμε να ενδυώμεθα σε άλλον ραπτάκο; Ε, κι αν αφήσουμε κανένα φέσι στον πρώτο, δεν έχασε δα κι η Βενετιά βελόνι.
Πού πήγε η παρρησία της Αριστεράς; Γιατί δεν λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους;
Διότι, θα μου πείτε, κάτι τέτοιο δεν είναι πολιτική αλλά αυτοχειρία. Και οι αριστεροί δεν είναι αυτόχειρες –πρώτοι εκείνοι έσπευσαν να βγάλουν τα λεφτά τους στις Τράπεζες των καταραμένων δανειστών και τώρα μπορούν ασφαλέστατα να οδηγήσουν τους Έλληνες στην προσφιλή δραχμή.
Και γιατί όχι δραχμή, θα μου πείτε. Μήπως με 200 δραχμές δεν αγοράζαμε κάποτε ένα ολόκληρο σουβλάκι ενώ τώρα μας ζητούν 2 ευρώ (700 δραχμές ήγουν); Μπέικα ζούσαμε με τη δραχμή! Και τη ρετσίνα μας είχαμε, και τα ταπεράκια με τους κεφτέδες στις εξοχές, και τα μεταχειρισμένα δίκυκλα –και τα ψυγεία πάγου.
Σύμφωνοι, περνούσαμε εξαίσια με τη δραχμή. Ας τεθεί λοιπόν το ζήτημα ως έχει πραγματικά: Ευρώ ή Δραχμή. Όλα τ’ άλλα είναι πουστιά του σκηνοθέτη.
Όσο για τα δημοψηφίσματα εν γένει, θα πρότεινα στο ελληνικό κράτος να κάνει ένα δημοψήφισμα κάθε βδομάδα. Επί παντός επιστητού. Να φοράνε γραβάτες οι πολιτικοί ή όχι; Να πάρουμε drones για τα βαφτίσια ή όχι; Να αποξηρανθεί ο Αχελώος ή ο Μόρνος; Να μπουν διόδια στην Κρήτη ή στην Ικαρία; Να κάνει ο Σάκης τη χωρίστρα δεξιά ή αριστερά;
Κι όλα αυτά τα δημοψηφίσματα να διεξάγονται μέσω SMS ή μ’ ένα απλό τηλεφώνημα. Η χρέωση θα κοστίζει πέντε ευρώ. Μ’ αυτά και με άλλα, κάποτε το χρέος θα γίνει βιώσιμο. Κι εμείς λίπασμα στο χώμα.
Το τελευταίο μυθιστόρημα του Άρη Σφακιανάκη Παντρεμένες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Γιάννης Αντιόχου / Χρήστος Αστερίου / Σοφία Νικολαΐδου / Χρίστος Κυθρεώτης / Μάρτυ Λάμπρου / Νικόλας Περδικάρης / Κωνσταντίνος Πουλής / Βαγγέλης Ραπτόπουλος / Βασίλης Ρούβαλης / Νίκος Σαββάκης / Νικόλας Σεβαστάκης / Ελεωνόρα Σταθοπούλου /Δημήτρης Στεφανάκης / Άρης Σφακιανάκης / Δημήτρης Σωτάκης / Θωμάς Τσαλαπάτης / Γιάννης Υφαντής / Κώστας Χατζηαντωνίου