«Έτσι γα..νε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες;»

Την Πέμπτη το βράδυ όπως διαβάσατε και στο ρεπορτάζ της Popaganda οι αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν καφενείο στα Εξάρχεια με σκοπό να προβούν σε συλλήψεις. Όπως μας περιέγραψε η δικηγόρος Ιωάννα Κούρτοβικ που βρισκόταν στο χώρο, οι άντρες της ΟΠΚΕ δεν είχαν λόγο να βρίσκονται στο χώρο αφού «στις προσπάθειες συνεννοήσεις με τους αστυνομικούς μας δηλώθηκε ότι θα γινόταν η επιχείρηση και ότι θα προσήγαγαν όλους όσους βρίσκονταν μέσα για έλεγχο στοιχείων. Εάν μάλιστα εξακολουθούσαν να κρατούν την πόρτα κλειστή θα έμπαιναν μέσα με εισαγγελέα θα συλλάμβαναν όσους βρίσκονταν στο Καφενείο. Εισαγγελέας δεν ήρθε, επικοινωνήσαμε με το υπουργείο, θέσαμε το θέμα ότι αυτό ανοίγει ξανά έναν πόλεμο στα Εξάρχεια, ότι μια τέτοια ενέργεια πραγματικά θα προκαλούσε τον κόσμο χωρίς να υπάρχει λόγος. Επιπλέον κανείς δεν επικαλούταν κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογήσει μια τέτοια επιχείρηση. Κανείς από όσους συνομίλησα εκείνο το βράδυ δεν μου είπε ότι είδε να μπαίνει, να χώνεται μέσα στο Καφενείο κάποιος που τον κυνηγούσαν από τη Χαριλάου Τρικούπη, 500 μέτρα μακριά. Δεν υπήρχε κάποια νόμιμη αιτία που δικαιολογούσε μια επιχείρηση της αστυνομίας.» 

Στο ρεπορτάζ αναφέρθηκε μάλιστα και ξυλοδαρμός ενός άνδρα που διαμαρτυρήθηκε έξω από το χώρο του καφενείου. Ο άνδρας ονομάζεται Λάμπρος Γούλας και η περιγραφή για όσα του συνέβησαν στο omniatv και στη δημοσιογράφο Μαρία Λούκα είναι εξοργιστική και γεννά τρομακτικές απορίες και φόβους για τη σχέση αστυνομικού και πολίτη στο μέλλον. 

«Έκατσα απ’ εξω, όπου ήδη μαζευόταν κόσμος και διαμαρτύρονταν. Ζητούσαν να φύγουν τα ΜΑΤ και να ελευθερωθεί ο χώρος. Ξεκίνησαν να φεύγουν και ο κόσμος που βρισκόταν στην πλατεία φώναζε συνθήματα. Εγώ βρισκόμουν στη γωνία Τοσίτσα και Τσαμαδού. Χωρίς την παραμικρή αφορμή αρχίσουν κα ρίχνουν χημικά. Εμένα άνοιξαν τη φυσούνα στο πρόσωπο μου κανονικά. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου εκείνη τη στιγμή. Προσπάθησα να φύγω για να απομακρυνθώ από τα δακρυγόνα. Ένας ματατζής μου έριξε μια κλωτσιά από πίσω κι έπεσα κάτω. Έρχονται κι άλλοι από την ίδια διμοιρία, πέφτουν πάνω μου και με βαράνε με το γκλοπ ενώ ήμουν ακινητοποιημένος. Με σηκώνουν, με κρατάνε δύο ματατζήδες από τα χέρια κι ένας με πιάνει από το σβέρκο και με ξαναγυρίζουν προς την πλατεία. Αγχώθηκα γιατί δεν καταλάβαινα τι γίνεται. Εμφανίζεται μάλλον η άλλη μισή ομάδα της διμοιρίας, με πετάνε σ’ αυτούς και αρχίζει το πανηγύρι.

Σ’ όλη τη διαδρομή στην Τσαμαδού και στην Τοσίτσα με χτυπούσαν. Κάναμε δεξιά στη Μπουμπουλίνας και λίγο πριν φτάσουμε στο Υπουργείο Πολιτισμού ακούω τον έναν που λέει «μη τον πάτε στο Υπουργείο, έχει κάμερες, βάλτε τον εδώ πέρα». Με βάζουν σε μια γωνία κι ούτε που ξέρω πόσο με χτύπησαν, έχασα το μέτρημα. Ο ένας από αυτούς ήταν πιο τρελαμένος, μου κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο και προσπαθούσα να το προστατέψω. Αυτός κάποια στιγμή έδωσε εντολή να με γδύσουν. Με πέταγε ο ένας στον άλλον και προσπαθούσαν να μου βγάλουν τα ρούχα. Έδωσα μάχη να κρατήσω το εσώρουχο μου. Με πετάνε γυμνό, μόνο με το εσώρουχο στον τοίχο και ούρλιαζαν «στον τοίχο». Αρχίζουν και ψάχνουν τα πράγματα μου. Δε βρίσκουν τίποτα ούτε στην τσάντα μου, ούτε στα ρούχα μου. Βγάζει ο συγκεκριμένος την ταυτότητα μου, διαβάζει «Γούλας» και μου κοπανάει ξανά το κεφάλι. Μετά ανοίγει το πορτοφόλι μου. Βρίσκει τα χρήματα μου, λέει μια εξυπνάδα που δεν τη θυμάμαι και αρχίζει να τα σκορπάει. Το αντιλαμβάνομαι, γυρίζω και προσπαθώ να τα μαζέψω. Αυτοί χλεύαζαν και με χτυπούσαν πάλι πετώντας με ο ένας στον άλλον. Μετά από κανα πεντάλεπτο κυνηγητό και ξύλο τέτοιου τύπου, με πιάνει πάλι ο συγκεκριμένος και με κολλάει στον τοίχο. Τότε συνέβη κάτι φοβερό. Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει «Έτσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Όποιος δε δέχεται φάπα και πούτσα δε θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο». Τελείωσε όλο αυτό. Έχασα τη αίσθηση του χρόνου αλλά νομίζω ότι όλη η φάση πρέπει να διήρκεσε περίπου ένα μισάωρο.

Ήρθαν από την Άμεση Δράση. Μου είπαν να ντυθώ, μου πέρασαν χειροπέδες πισθάγκωνα και με έβαλαν πάλι βίαια στο περιπολικό. Έφτασα στην ασφάλεια χτυπημένος, πρησμένος και σέρνοντας την αριστερή μου πλευρά. Με το που μπήκα, άκουσα που λέγανε «μας φέρανε το Γούλα». Παρότι είχα άλλους 14 προσαχθέντες , με βάλανε σ’ ένα γραφείο μόνο μου. Μέσα σε τρία λεπτά, άκουσα που λέγανε «Διώξτε τους όλους, κρατάμε μόνο το Γούλα».

Ζήτησα να πάρω τηλέφωνο τη δικηγόρο μου. «Μην ανησυχείς – μου είπαν – ξέρει, θα πάρει μόνη της». Όντως, δεν ξέρω αν παρακολουθούν και τη δικηγόρο μου αλλά μετά από 5 λεπτά πήρε. Έκανε πολλές παρεμβάσεις ζητώντας να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο.

Μετά από μια ώρα με πήγαν στον Ευαγγελισμό, σαν εγκληματία βέβαια, με χειροπέδες. Οι γιατροί μου φέρθηκαν μια χαρά, απαίτησαν να βγουν οι χειροπέδες, μου έδωσαν πρώτες βοήθειες, μου έκαναν εξετάσεις. Επέστρεψα στη ΓΑΔΑ και μετά αυτόφωρο.

Στο δικαστήριο είχε δηλωθεί ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον μου ένας αστυνομικός από τη διμοιρία. Εννοείται πως δεν εμφανίστηκε. Απαίτησα να εμφανιστεί κι έτσι το δικαστήριο πήρε αναβολή για τις 20 Νοέμβρη.» 

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο Omniatv.com.