Στις 4 Αυγούστου του 1927 πεθαίνει ο Ευγένιος Ατζέ
Γεννήθηκε το 1857 στη γαλλική πόλη Λιμπούρν (Libourne) της νοτιοδυτικής Γαλλίας, γιος του αμαξοποιού Ευγένιου Ατζέ και της Κλάρα-Αντελίν Ουρλιέ. Δύο χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Μπορντό, ωστόσο το 1862 οι γονείς του πέθαναν και την ανατροφή του ανέλαβαν ο παππούς και η γιαγιά του.
Μετά τις σχολικές σπουδές του εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως ναύτης και καμαρότος, πριν εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1878, με στόχο να ακολουθήσει σταδιοδρομία ηθοποιού. Το 1879 έγινε δεκτός στη δραματική σχολή, έχοντας αποτύχει ένα χρόνο νωρίτερα. Τα επόμενα δέκα περίπου χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός χωρίς όμως να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία και εγκατέλειψε την ηθοποιία εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας με τις φωνητικές του χορδές, αποφασίζοντας παράλληλα να στραφεί στη ζωγραφική, το σχέδιο και τη φωτογραφία.
Το 1890 αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας φωτογράφος, αντιλαμβανόμενος πως οι ζωγράφοι και σχεδιαστές της εποχής είχαν ανάγκη από φωτογραφίες ως πρότυπα για τη δημιουργία των έργων τους. Για το λόγο αυτό, διαφήμισε τις υπηρεσίες του ως ντοκουμέντα για καλλιτέχνες (documents pour artistes).
Τα επόμενα χρόνια, φωτογράφισε με συστηματικό τρόπο το Παρίσι και τα περίχωρά του, δημιουργώντας τελικά μία σημαντική συλλογή φωτογραφιών, την οποία και εμπορευόταν. Παρά το γεγονός πως τροφοδοτούσε με φωτογραφίες σημαντικούς ζωγράφους της εποχής, όπως το Ζωρζ Μπρακ και τον Αντρέ Ντερέν, αλλά και την Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, η οικονομική του κατάσταση υπήρξε γενικά δυσμενής, γεγονός που τον ανάγκαζε να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα οικονομικά έσοδα της συζύγου του, η οποία εργαζόταν ως ηθοποιός. Από το 1914 άρχισε να εγκαταλείπει σταδιακά τη φωτογραφία. Πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1927, ένα χρόνο μετά το θάνατο της συζύγου του.
Η αξία του φωτογραφικού έργου του Ατζέ αναγνωρίστηκε αρχικά από την Αμερικανίδα φωτογράφο και βοηθό, εκείνη την εποχή, του Μαν Ραίη, Μπερενίς Άμποτ, η οποία τον συνάντησε περίπου να χρόνο πριν το θάνατό του, εξασφαλίζοντας αρκετά αρνητικά και εκτυπώσεις του. Μετά το θάνατό του, η Άμποτ προέβαλε το έργο του και συνέβαλε στην αναγνώρισή του ως ένα σημαντικό έργο τέχνης, πέρα από την ιστορική του διάσταση, ως ντοκουμέντο για την πόλη του Παρισιού.
Το 1968, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, αγόρασε τη συλλογή της Άμποτ με έργα του Ατζέ και το 1985 παρουσίασε μία τετράτομη συλλογή με θέμα τη ζωή και το έργο του.