Το Σαν Φρανσίσκο ασπρόμαυρο με το φωτογραφικό φακό του Φρεντ Λίον

Ο Φρεντ Λίον είναι 92 ετών και φωτογραφίζει τη γενέτειρά του, το Σαν Φρανσίσκο εδώ και επτά δεκαετίες. Ήταν μάρτυρας και φωτογράφισε τη μεταμόρφωση της πόλης του σε κέντρο ευημερίας, ανάπτυξης, αισιοδοξίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αιχμαλώτισε εικόνες ανθρώπων στην περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, αστικά τοπία και ιστορικές γειτονιές- τον Λόφο Τέλεγκραφ, τη Μαρίνα, την Τσάιναταουν, την Αποβάθρα των Ψαράδων.

Εξερεύνησε κάθε γωνιά της πόλης, μπήκε στα σπίτια καλλιτεχνών, μουσικών, εργατών, ψαράδων και δημιούργησε ασπρόμαυρες εικόνες.

Έκθεση με φωτογραφίες του Φρεντ Λίον σε vintage και σύγχρονη εκτύπωση, έργα της περιόδου της μεταπολεμικής αναμόρφωσης της πόλης φιλοξενείται στη γκαλερί Leica στο Σαν Φρανσίσκο έως τις 21 Οκτωβρίου. Η έκθεση συνδιοργανώνεται με την γκαλερί Pete Fetterman.

San Francisco

Σε ηλικία 14 ετών άρχισε να εργάζεται ως βοηθός στο φωτογραφείο Gabriel Moulin Studios. Στη συνέχεια σπούδασε φωτογραφία στο Art Center στο Λος Αντζελες και μαθήτευσε δίπλα στον διάσημο φωτογράφο τοπίων Άνσελ Άνταμς.

Μετά από ένα πέρασμα από το Πολεμικό Ναυτικό ως φωτορεπόρτερ, όπου συνεργαζόταν άμεσα με το γραφείο του Ρούσβελτ, έγινε φωτογράφος μόδας στη Νέα Υόρκη. Μετά από ένα ταξίδι πίσω στο Σαν Φρανσίσκο, αποφάσισε να επιστρέψει μόνιμα στην πόλη και δεν έφυγε ποτέ. Τον αποκαλούσαν Μπρασάι του Σαν Φρανσίσκο. Εργάστηκε για τα περιοδικά Time, Life, Vogue στα χρυσά τους χρόνια και για αμέτρητα άλλα περιοδικά μόδας και διακόσμησης και φωτογράφισε για μόδα, αρχιτεκτονική, διαφήμιση.

«Το δύσκολο είναι να διατηρήσεις μία φρέσκια ματιά. Γνωρίζω πολλούς φωτογράφους που πέτυχαν επαγγελματικά, επειδή έμαθαν πώς να κάνουν κάτι και το κάνουν ξανά και ξανά. Κάποιοι φωτογράφοι λένε «βγάζω φωτογραφίες για μένα». Αυτό είναι ψέμα. Προσπαθούμε να επικοινωνούμε, να βλέπουμε τα πράγματα και να γνωρίζουμε. Είμαστε παραμυθάδες, προσπαθούμε να εκφραστούμε» έχει αναφέρει σε συνέντευξή του.

Στις φωτογραφίες του παρουσιάζει τους ανθρώπους της πόλης, παιδιά, ηλικιωμένους, ζωγράφους, μουσικούς της τζαζ, στρατιώτες και τοπία, την ομίχλη, τις γέφυρες του Σαν Φρανσίσκο, τους απότομους λόφους, τα τραμ και δείχνει ότι η γοητεία της πόλης παραμένει σαγηνευτική.

«Αυτό που μου λείπει πραγματικά είναι τα παιδιά που έπαιζαν στους δρόμους» τονίζει ο φωτογράφος του Σαν Φρανσίσκο. «Ήταν μία συνεχής πηγή χαράς για μένα. Δεν ξέρω που έχουν πάει. Οι γονείς τους δεν τα επιτρέπουν να βγαίνουν έξω. Τα παιδιά ήταν πάντα καταπληκτικά. Χαμογελούσαν στον ανόητο τύπο με την κάμερα. Ήθελα πραγματικά να πάρω μέρος στα παιχνίδια τους. Και πραγματικά το έκανα».

Πηγή: The New York Times Lens