Xορός με παλμό στο 3ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Βήμα σε νέους δημιουργούς, Έλληνες της διασποράς που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην καλλιτεχνική σκηνή της Ευρώπης, αλλά και σε εγχώριες δυνάμεις που καταθέτουν το στίγμα τους, διαμορφώνοντας τις τάσεις στον σύγχρονο ελληνικό χορό, δίνει σήμερα και αύριο (23/3 έως 24/3) η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, που διοργανώνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Εχοντας πρόσφατα ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές της στη χορογραφία, μια εκ των τριών χορογράφων, η Ιωάννα Αγγελοπούλου, επιστρέφει στην Αθήνα από την Δρέσδη της Γερμανίας για να παρουσιάσει μια δεύτερη, επεξεργασμένη εκδοχή του έργου της «Παλάμη με Παλάμη». Μια πρώτη εκδοχή (με τον ίδιο τίτλο, αλλά στα γερμανικά, Fläche an Handfläche) παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2015 στο Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν. Πηγή έμπνευσης, όπως δηλώνει η χορογράφος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αποτέλεσε το βιβλίο «Μαθαίνοντας να ζούμε: Η σοφία των μύθων», του Γάλλου φιλοσόφου Λικ Φερί, για τον οποίο οι μύθοι δεν αποτελούν απλώς ιστορίες που αφηγούνται «φανταστικά» γεγονότα, αλλά εμπεριέχουν φιλοσοφικούς στοχασμούς
Μέσα από το πρίσμα της Θεογονίας του Ησίοδου, η Ιωάννα πειραματίζεται στην παράστασή της με τις έννοιες του χώρου, της σωματικής επαφής, της αντίστασης και της παραίτησης. Οι χορευτές επιδίδονται σε δράσεις, όπου η αγκαλιά εναλλάσσεται με τη βίαιη απώθηση. Το πλησίασμα με την απομάκρυνση. «Κλειδί σ’αυτή τη δουλειά, είναι η λέξη εμμονή. Ο ουρανός έχει μια σχέση εμμονική με τη γη. Μια σχέση που ξεκινά απλά, και καταλήγει να γίνει εμμονική, μέχρι να επέλθει η ρήξη» υποστηρίζει η χορογράφος.
Τη συμπαντική αίσθηση που θέλει να αποδώσει με τη χορογραφία της, τονίζει η τεράστια κωνική κατασκευή που υπάρχει επί σκηνής, αλλά και το πολυφωνικό σχήμα Πλειάδες, το οποίο με ένα παραδοσιακό τραγούδι γάμου, μεταξύ άλλων, συμπληρώνει την ατμόσφαιρα, φέρνοντας στο τέλος στο φως, μια ιδανική συνύπαρξη σωμάτων και ήχων κατ’αναλογία της σχέσης Γαίας και Ουρανού.
Λίγες ώρες πριν παρουσιάσει τη δουλειά της στο αθηναϊκό κοινό, η Ιωάννα Αγγελοπούλου δηλώνει, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αποφασισμένη να παραμείνει και να δουλέψει στην Ελλάδα, παρά τις δυσκολίες που ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει. «Η βάση μου θέλω να είναι εδώ. Αν προκύψει κάποια συνεργασία με το εξωτερικό, θέλω να είναι για λίγο και να επιστρέφω. Παντού υπάρχουν δυσκολίες. Αυτό που εγώ θεωρώ σημαντικό είναι να βρίσκεσαι σε έναν τόπο που σε εμπνέει και σου δίνει ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα, σίγουρα θα βρεις τον τρόπο να συνεχίσεις» παρατηρεί.
Οι τρεις παραστάσεις του φετινού Φεστιβάλ στην Κεντρική και στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, καλύπτουν ένα ευρύ θεματικό φάσμα. Από το φιλοσοφικό και μυθολογικό υπόβαθρο της δουλειάς της Αγγελοπούλου, έως το διεπιστημονικό ενδιαφέρον της Ευαγγελίας Κολύρα, με τη χορογραφία της με τίτλο 10,000 litres (10.000 λίτρα), που έκανε πρεμιέρα στο The Place του Λονδίνου και επικεντρώνεται στην αναπνοή. Και τέλος, το τολμηρό εγχείρημα του Χάρη Κούσιου, ο οποίος στο «Lacrimal» του συμπράττει με έναν σπουδαίο μουσικό της γενιάς του, τον Δημήτρη Σκύλλα, και εξερευνούν τις εκφραστικές δυνατότητες του μοιρολογιού, με σαράντα χορευτές και εννέα μουσικούς, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.