Την πρώτη φορά που είδα τους Last Drive να παίζουν ζωντανά ήταν σε ένα υπόγειο μπαρ στη Θεσσαλονίκη. Δεν θυμάμαι πότε, δεν θυμάμαι το όνομα του μπαρ. Η μνήμη μου από εκείνες τις ημέρες περιέχει θολές αποσπασματικές εικόνες. Αυτό που θυμάμαι όμως έντονα είναι ότι εκείνη τη βραδιά ένιωσα ότι αυτοί οι τύποι που ήταν στο πάλκο, πίστευαν απόλυτα σε αυτό που έκαναν. Ήταν εκεί για να μας μεταδώσουν τη φλόγα του rock ‘n’ roll. Ένιωσα μέσα μου τον ενθουσιασμό του κόσμου που τους παρακολουθούσε εκείνη τη στιγμή.
Αργότερα όταν κατεβαίναμε με τους Mushrooms για να παίξουμε στην Αθήνα γνωριστήκαμε με τα παιδιά. Θυμάμαι βραδιές στο σπίτι του Πέπε με μουσική στο τέρμα. Gun Club, Dream Syndicate, Died Pretty και άλλες μπάντες που έφερναν τότε τον καινούριο ήχο. Μεταμεσονύχτιες βόλτες με αυτοκίνητο στους άδειους δρόμους της Αθήνας και… μουσική στο κασετόφωνο με δυνατές κιθάρες που σου τρυπούσαν τα αυτιά.
Φωτογραφία: Σίμος Σαλτιέλ
Όταν αργότερα πρωτοάκουσα το Blood Nirvana, σκέφτηκα ότι ακόμη και στην Ελλάδα, μια χώρα στο περιθώριο της διεθνούς ροκ σκηνής, μπορούσαν να βγουν δίσκοι που έχουν ατόφιο το rock ‘n’ roll spirit, πολύ περισσότερο από πολλές «γνωστές» ροκ μπάντες του εξωτερικού. Θυμάμαι ότι ένιωσα περήφανος και κάπως δικαιωμένος για τη πίστη μου στο rock ‘n’ roll, που τελικά μπορεί να “συμβεί” σε οποιοδήποτε μέρος της γης.
Είναι δύσκολο να κρατάς ζωντανή μια rock μπάντα για κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα. Οι Last Drive το κατάφεραν για 30 ολόκληρα χρόνια. Διατήρησαν αλώβητη την αντισυμβατικότητα και τον τσαμπουκά του ροκ. Κι αν έπαιξαν και παίζουν το rock ‘n’ roll όπως καμιά άλλη μπάντα στην Ελλάδα, αυτό έχει να κάνει με το ότι το βίωσαν από την αρχή, σε όλη τους την καθημερινότητα. Στο δρόμο.
* Ο Ασκληπιός Ζαμπέτας έπαιζε κιθάρα στις Τρύπες και τους Mushrooms. Σήμερα είναι ο ιθύνων νους των Ghost Note Project. Θα παίξει με τους Last Drive στη Θεσσαλονίκη τη Δευτέρα 23/12.
