Στις 2 Δεκεμβρίου του 1908 ο Που Γι στέφεται τελευταίος αυτοκράτορας της Κίνας

Ο Που Γι ήταν ο τελευταίος απόγονος της δυναστείας των Μαντσού και ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία 2 ετών και 10 μηνών με το όνομα Χσυάν-τ’ουνγκ, αλλά 3 χρόνια αργότερα, μετά το επαναστατικό κίνημα του οποίου αρχηγός ήταν ο Σουν Γιάτ-σεν, υπογράφηκε, στο όνομά του, η ανακήρυξη της Δημοκρατίας (Φεβρουάριος 1912)· του επιτράπηκε όμως να παραμείνει στην Απαγορευμένη Πόλη, που ήταν η αυτοκρατορική έδρα. Το 1924, ο Που Γι κατέφυγε στην ιαπωνική πρεσβεία, πρώτα του Πεκίνου και ύστερα της Τιεντσίν, και όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στη βόρεια Κίνα, καταλαμβάνοντας τη Μαντζουρία (1931) στον θρόνο της τοποθέτησαν τον Που Γι. Το 1945 αιχμαλωτίστηκε από τους Σοβιετικούς και φυλακίστηκε σε τοποθεσία κοντά στη Μόσχα.

Το 1950 παραδόθηκε στους Κινέζους, λίγο μετά την άνοδο των κομουνιστών στην εξουσία, και κλείστηκε από τους συμπατριώτες του σε αναμορφωτικό ίδρυμα με την υποχρέωση, μεταξύ άλλων, να μελετά 4 ώρες την ημέρα τα μαοϊκά κείμενα. Απελευθερώθηκε το 1960 κι από τότε ο πρώην αυτοκράτορας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη βοτανολογία και έζησε στο Πεκίνο, όπου διορίστηκε υπάλληλος της επιτροπής για τη συλλογή και ταξινόμηση του ιστορικού υλικού. Έγραψε τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν με τον τίτλο «Από αυτοκράτορας πολίτης».

Πέθανε στις 17 Οκτωβρίου 1967 στο Πεκίνο από επιπλοκές που προκλήθηκαν λόγω καρδιοπάθειας σε συνδυασμό με νεφρική ανεπάρκεια λόγω καρκίνου. Η ζωή του αποτέλεσε το θέμα της βιογραφικής ταινίας του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Ο τελευταίος αυτοκράτορας (1987).