Η δευτερολογία του Τσίπρα στο Ευρωκοινοβούλιο

«Αυτή η συνεδρίαση έπρεπε να έχει γίνει από καιρό. Η συζήτηση αυτή αφορά το μέλλον της Ευρωζωνςη και δεν μπορεί να διεξάγεται σε αίθουσες με κλειστές πόρτες. Δεν είναι δικιά μας αυτή η ευθύνη. Επί 5 μήνες η διαπραγμάτευση διεξαγόταν με κλειστές πόρτες. Συμφωνώ με την άποψη ότι το ΕΚ πρέπει να παίξει πιο ενεργό λόγο. Διερωτώμαι πώς έχουμε εξουσιοδοτήσει εντός της Τρόικα να είναι υπεύθυνο να λαμβάνει αποφάσεις το ΔΝΤ και όχι το ΕΚ. Θα ήθελα να πω, εάν σε αυτήν την ευρ. υπόθεση η συζήτηση διεξάγονταν ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και την Κομισιόν, θα είχε βρεθεί λύση και συμφωνία εδώ και καιρό. Είχαμε την υποχρέωση να συζητάμε η ελληνική κυβέρνηση και οι τρεις θεσμοί με πολλές φορές διαφορετικές θέσεις. Ακούμε συχνά ότι η Ελλάδα δεν έχει καταθέσει προτάσεις: Καταθέσαμε κείμενο 47 σελίδων, αποτέλεσμα επίπονης διαπραγμάτευσης. Η εικόνα είναι ότι δεν καταθέσαμε προτάσεις. Στις προτάσεις της προηγούμενης Δευτέρας έχουμε αναλάβει τη δέσμευση να πιάσουμε τους δημοσιονομικούς μας στόχους. Διατηρούμε όμως το δικαίωμα της επιλογής πού θα προσθέσουμε τα φορολογικά βάρη, ως αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αν δεν θέλετε αυτοδύναμη κυβέρνηση, να πούμε ότι στις χώρες με πρόγραμμα θα έχουμε διορισμένες κυβερνήσεις. Στην Ελλάδα, έχετε δίκιο, υπάρχουν από το παρελθόν στρεβλώσεις που πρέπει να καταργηθούν, όπως οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κι εμείς το είπαμε πρώτοι, χωρίς να μας το πει κάποιος. Οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες και οι δεσμεύσεις μας αυτές είναι δεδομένες. Διατηρούμε όμως το δικαίωμα της αναδιανομής των βαρών. Την προηγούμενη εβδομάδα η πλειοψηφία των αξιωματούχων έλεγαν ότι το “όχι” είναι έξοδος από το ευρώ. Αν είχα στόχο να βγάλω την Ελλάδα από το ευρώ, δεν θα έκανα μετά το δημοψήφισμα τις δηλώσεις που έκανα.  Άκουσα να μιλούν για την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε στους Ευρωπαίους εταίρους  μας. Θέλουμε ένα βιώσιμο πρόγραμμα ακριβώς για να είμαστε σε θέση για να επιστρέψουμε αυτά τα δανεικά που πήραμε και να μην είμαστε υποχρεωμένοι συνεχώς σε νέα δάνεια για να ξεπληρώνουμε τα παλαιότερα. Θα θέλα να πω στον κύριο Βέμπερ πως η ύστατη στιγμή της αλληλεγγύης ήταν το 1953 όταν σας διέγραψαν το 60% των χρεών και σας έδωσαν ρήτρα ανάπτυξης. Θέλω να πω στον φίλο μου τον Γκι Φερχόφστατ  που μας λέει ότι δεν κάνουμε μεταρρυθμίσεις ότι τον χρόνο περισσότερο διαπραγματευόμαστε παρά κυβερνάμε. Παρόλα αυτά κάναμε πράγματα, ανοίξαμε τη λίστα Λαγκάρντ, που υπουργοί προηγούμενων κυβερνήσεων έβαλαν στο συρτάρι τους και φέραμε στο σκαμνί άτομα που φοροδιέφευγαν, προχωρήσαμε σε νόμο για να περιορίσουμε τις τριγωνικές συναλλαγές, ζητήσαμε ΜΜΕ να πληρώσουν τους φόρους τους. Εχουμε την υποχρέωση να κάνουμε περισσότερα. Δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλά. Η συζήτηση δεν αφορά αποκλειστικά μία χώρα, αλλά το μέλλον του κοινού μας οικοδομήματος. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Η ελλ. κυβέρνηση, παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές, έχουμε τη δυνατότητα να ενώνουμε δυνάμεις. Και αύριο θα καταθέσουμε εκ νέου συγκεκριμένες προτάσεις για βιώσιμη συμφωνία μαζί με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς.» Ο πρωθυπουργός τελείωσε αναφερόμενος στην Αντιγόνη του Σοφοκλή «Μιλήσατε πολλοί για την ελληνική τραγωδία. Ο Σοφοκλής με την Αντιγόνη μας έμαθε, πως υπάρχουν στιγμές, που υπέρτατος νόμος από τους νόμους των ανθρώπων είναι το δίκαιο των ανθρώπων και νομίζω ότι αυτή είναι μία τέτοια στιγμή.»