Είμαστε συνηθισμένοι πια. Το μαύρο στα γύρω βουνά, το «μαύρο» της κρίσης και της εγκατάλειψης. Άλλη μια φορά η Αττική πληγώθηκε. Πνίγηκε στο πετρέλαιο. Λίγες χιλιάδες τόνοι μαζούτ από ένα βυθισμένο πλοίο που κανονικά θα έπρεπε να είναι παλιοσίδερα. Η Σαλαμίνα άλλαξε εικόνα όπως και τα παράλια των Αθηνών. Χάθηκε μέσα στον ζεστό Σεπτέμβριο και η εύκολη διέξοδος στη θάλασσα. Υπομονή ένα χρόνο μέχρι να καθαρίσει τελείως. Θα είμαστε εδώ και αυτό είναι καλό, το κακό είναι πως θα είναι και όλοι αυτοί που ακόμα δεν έχουν αναλάβει την ευθύνη.