Σίγουρα στο χωριό ή στο νησί σου, φτιάχνουν την καλύτερη πίτα που έχεις φάει. Γιατί η αλήθεια είναι ότι τελικά όλη η Ελλάδα φτιάχνει πίτες και μάλιστα με πολύ διαφορετικό τρόπο από μέρος σε μέρος. Άλλη τεχνική στο άνοιγμα άλλη στην γέμιση άλλη στο ψήσιμο. Το Fillo στο κέντρο της Αθήνας λίγα μέτρα από την πλατεία Συντάγματος συνεχίζει να ταξιδεύει ανά την Ελλάδα, δοκιμάζει και μας φέρνει τις πιο νόστιμες πίτες που βρίσκει στο δρόμο του. Η Σοφία Παπαστυλιανού και ο Φίλιππος Τσουμακίδης έχουν αμέτρητες ιστορίες να διηγηθούν από το δικό τους roadtrip και την εμπειρία του να βρίσκεσαι σε ένα χωριό εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ την Αθήνα και να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.
«Στα μικρά χωριά και ειδικά στους γυναικείους συνεταιρισμούς που απευθυνθήκαμε για να δοκιμάσουμε τα καλούδια τους, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που κάνει την ανόμοια Ελλάδα τόσο όμοια. Η φιλοξενία. Αυτή την λέξη που πολύ την παινευόμαστε και όχι άδικα. Τον Χειμώνα του 2013 που αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή την αλλαγή καριέρας και να ανοίξουμε το Fillo, μπαίναμε και οι δύο σε εντελώς καινούρια μονοπάτια. Καμία σχετική προηγούμενη εμπειρία δεν είχαμε, σε τράπεζα δουλεύαμε πριν. Όμως έπρεπε κάπως να γίνει η αρχή. Αποφασίσαμε σαν πρώτο προορισμό την Βόρεια Ελλάδα κι αυτό όχι γιατί ξέραμε κάτι αλλά μάλλον τυχαία. Πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Φτάσαμε μέχρι την Καστοριά, τα τοπία δεν θα τα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, όπως και το κρύο. Ρωτώντας σε ένα καφενείο που σταματήσαμε για καφέ μάθαμε ότι υπάρχει ένας γυναίκειος συνεταιρισμός στο δυτικό άκρο της Καστοριάς εικοσιπέντε χιλιόμετρα από την πόλη. Δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα και μετά από εικοσιπέντε χιλιόμετρα χωματόδρομου βρεθήκαμε στην Διποταμιά. Από κει και μετά δεν ήταν δύσκολο! Όλοι ήξεραν τις « Γεύσεις Ακριτών». Στο συνεταιρισμό βρήκαμε μια οργάνωση που δεν περιμέναμε με τίποτα. Από τον εξοπλισμό, τους χώρους αλλά και την ιεραρχία που επικρατούσε ανάμεσα στις γυναίκες. Οι παλιότερες μάθαιναν τις καινούριες να ανοίγουν φύλλο, να φτιάχνουν παραδοσιακές χυλοπίτες, τραχανά, πλιγούρι. Όλες τις συνταγές τις έχουν μάθει από τις προγιαγιάδες τις γιαγιάδες και πάει λέγοντας. Ο ενθουσιασμός τους όταν τους είπαμε την ιδέα μας, δεν φαντάζεσαι!
Είναι πολύ περήφανες για τα προϊόντα που φτιάχνουν αλλά τις ενθουσίασε και η προοπτική μιας πιο επαγγελματικής ενασχόλησης. Δοκιμάσαμε από όλα! Τόσο ιδιαίτερος είναι ο τρόπος παρασκευής τους που δεν έχω ξαναφάει παρόμοια πίτα πουθενά. Η κρεμμυδόπιτα είναι η πρώτη που δοκιμάσαμε και η πρώτη πίτα σε ζήτηση στο μαγαζί! Υπάρχουν πελάτες που έρχονται έξι μήνες συνέχεια και δεν έχουν δοκιμάσει τίποτ’ άλλο. Κι όλο αυτό ξεκίνησε απ’ την αγάπη μας για τις πίτες και τα αγνά υλικά! Σκέψου ότι στην Διποταμιά αντί για λάδι χρησιμοποιούν δικό τους βούτυρο και τα σπανάκια είναι απ’ τον κήπο τους, τα αυγά απ’ τις κότες τους. Δεν ξέρω. Εμείς σαν παιδιά της πόλης θαυμάζουμε πολύ αυτά τα πράγματα που για τους ανθρώπους εκεί είναι καθημερινά. Για μας είναι πολυτέλεια. Μια πολυτέλεια που θέλαμε να έχουμε και εμείς και όσοι ζουν στο κέντρο. Γιατί να μην πάρουμε μια γεύση από χωριό;»
