Όταν ο Μάριος μικρός έμπαινε στην κάβα του πατέρα του δεν πίστευε ότι όλα αυτά τα μπουκάλια που τον περιτριγυρίζανε, είκοσι χρόνια μετά θα γινόντουσαν το πάθος του και η ζωή του. Ακόμη και πολύ μετά, όταν πρωτοέπιασε στα χέρια του τα πρώτα shaker ούτε που πέρασε από το μυαλό του ότι μία μέρα ολόκληρη η Αθήνα θα μιλούσε για το punch «Μπάμπη» που σερβίρεται στο Six Dogs δια χειρός Μάριου Ηλιόπουλου. Νονός του «Μπάμπη» είναι ο Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος. Η ιδέα να δώσουν στο punch ένα αντρικό όνομα θυμίζει κάτι από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Τότε για να ζητήσει ο ενδιαφερόμενος ένα ποτό έλεγε για παράδειγμα όλο νόημα στο μπάρμαν «Ο Tom είπε κάτι για σένα.» και αυτόματα του σέρβιραν το κοκτέιλ Tom Collins. Σήμερα ο Μάριος με εισιτήριο το κοκτέιλ Ambos Mundos που σε κάνει να νομίζεις ότι η συνταγή του προέρχεται από τα βάθη της Κούβας, βρίσκεται ανάμεσα στους τέσσερις Έλληνες φιναλίστ διεκδικώντας μία θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό BACARDI Legacy Global Cocktail Competition που διοργανώνεται στη μακρινή Αυστραλία προσπαθώντας να χωρέσει στο ποτήρι ένα μύθο τόσο μεγάλο όσο αυτό του BACARDI.
Η παιδικότητα και η σπιρτάδα στο βλέμμα του όταν μιλάει για τη δουλειά του ξεγελάνε και δε σε βοηθάνε να εξακριβώσεις τα τριάντα εννέα χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη του πόσο μάλλον τα είκοσι εκ των οποίων τα έχει περάσει πίσω από τη μπάρα. Σου θυμίζει πιτσιρικά που μόλις έπιασε δουλειά.
«Πίσω από τη μπάρα βρίσκομαι είκοσι χρόνια, είκοσι ωραία χρόνια! Είναι το πάθος μου. Άμα με βγάλεις από εδώ τελείωσα. Ο πατέρας μου είχε κάβα ποτών στο Αίγιο άρα πάντα με τριγύριζαν τα ποτά. Ξεκίνησα στα δεκαοχτώ και δούλευα σε ένα μπαρ. Η νύχτα δεν με τράβαγε, με τράβαγε όμως να ασχοληθώ με το αλκοόλ, να δω τι υπάρχει πίσω από αυτό, πως φτιάχνονται όλα αυτά. Γουστάρω να φτιάχνω πράγματα για τον κόσμο. Να έρχομαι εδώ, πίσω από την μπάρα και να στήνω, να έρχεται ο κόσμος να μιλάμε αλλά όταν το ρολόι δείξει δύο θα ήθελα να γυρίζω σπίτι.»
Ο Μάριος μπορεί πια να μη μεθάει εύκολα αλλά γυρίζοντας το χρόνο πίσω γελάει αναπολώντας το πρώτο του μεθύσι, τότε που ήταν στο Αίγιο ακόμη. Αφού τα ήπιε με το κολλητό του, το πρωί τους βρήκε αγουροξυπνημένους μέσα στο αμάξι που ήταν παρκαρισμένο σε κεντρικό δρόμο της πόλης και περιτριγυρισμένους από κόσμο που τους κοιτούσε περίεργα.
«Σίγουρα ένα ποτό μπορεί να είναι έργο τέχνης αλλά δεν είμαστε και θεοί, δε δουλεύουμε στη NASA. Εμένα μου αρέσει πολύ η δουλειά μου γιατί και βλακεία να πεις, όταν είσαι πίσω από την μπάρα θα κεράσεις ένα σφηνάκι και θα ξεχαστεί. Υπάρχει αυτή η απόσταση της μπάρας που είναι ωραία και δημιουργεί ένα μυστήριο. Σε κάνει να δείχνεις πιο ιδιαίτερος.»
Συγχρόνως ενώ μιλάει τον βλέπεις να ελίσσεται με μεγάλη ευκολία στήνοντας το πόστο του ενώ ξέρει επακριβώς τι βρίσκεται και που. Το κάνει με τέτοια σβελτάδα που πιστεύεις ότι θα μπορούσε να το κάνει ακόμη και με τα μάτια κλειστά ενώ στο μεταξύ οι εκφράσεις του όταν μιλάει για το επάγγελμα φανερώνουν έναν άνθρωπο ο οποίος πραγματικά δουλεύει για να ζει και ζει για να δουλεύει.
«Ο πατέρας μου έλεγε, πως ότι και να επιλέξεις να κάνεις φρόντισε να το κάνεις καλά. Θα το αγαπήσεις και θα στο ανταποδώσει. Αυτό για μένα είναι και το πρώτο επίπεδο για να γίνει κάποιος από ερασιτέχνης, επαγγελματίας barman. Από εκεί και πέρα, κάποιοι σαν εμένα θα ερωτευτούν όλο αυτό το μαγικό που γίνεται με το αλκοόλ, τη μπάρα, τον κόσμο και θα θέλουν να συνεχίσουν, να μην τελειώσει ποτέ.»
Ο λόγος που μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι έχει λοξοδρομήσει από την πεπατημένη και δεν έχει ανοίξει δικό του μαγαζί είναι γιατί θέλει να είναι ακριβώς όπως το φαντάζεται, με την παραμικρή λεπτομέρεια.
«Θα ήθελα να είναι σε ένα τέλειο μέρος, ίσως σε ένα υπόγειο κάποιας μεγαλούπολης. Θέλω να μπαίνει κόσμος, όχι για την κίνηση αλλά για την διαφορετικότητα για να είναι όλο αυτό πιο έντονο, πιο διαδραστικό. Θέλω από την αρχή μέχρι το τέλος να είναι δικό μου, να αποτυπώσω το μεράκι μου. Να έχει μέσα παλιά αντικείμενα και να χωρίζεται κατά κάποιον τρόπο σε δύο εικόνες. Να γυρίζει η μπάρα για παράδειγμα και να βλέπεις δύο διαφορετικά πράγματα συγχρόνως.»
Όσοι από εσάς πιστεύετε ότι το επάγγελμα του barman είναι μία εύκολη υπόθεση σας προσκαλούμε και προκαλούμε να σπεύσετε στο Six Dogs και να παραγγείλετε το Ambos Mundos ή αλλιώς τους δύο κόσμους του Μάριου Ηλιόπουλου, ένα κοκτέιλ με βάση το BACARDI Superior και το BACARDI Gold και του χάρισε την ελπίδα στο διαγωνισμό BACARDI Legacy Global Cocktail Competition. Όσο ιδιότροποι και αν νομίζετε πως είστε σίγουρα θα σας θαμπώσουν και εσάς τόσο οι μοναδικές γεύσεις όσο και το αδάμαστο ταλέντο του Μάριου σε συνδυασμό πάντα με το διαχρονικό λευκό και χρυσό ρούμι του BACARDI.