Σπεσιαλιτέ του μαγαζιού το μπεϊτί-κεμπάπ, ετοιμάζεται τελετουργικά, κομμένο σε μπουκιές τυλιγμένες με χειροποίητη πίτα και ψητή μελιτζάνα στα κάρβουνα.
Τα τραπέζια στήθηκαν στο ανατολίτικο ψητοπωλείο Μικρά Ασία και η ιδιοκτήτρια Τσιτσέκ αναπολεί στιγμές της παλιάς της ζωής, στην Κωνσταντινούπολη το 1985…
Απλό κι απέριττο με λίγα τραπεζάκια στο εσωτερικό, διακοσμητικά χαλιά στους τοίχους και ασημένιες τσαγιέρες εξ Ανατολής σε υποδέχεται με μαύρο τσάι και μία τοιχογραφία –ζωγραφισμένη από τον Άγγλο συγγραφέα Τιμ Γουίλσον που έτυχε να βρεθεί στα λημέρια και να το ερωτευτεί. Ιδιοκτήτες του ο Σινάν (γιατρός-παθολόγος στο επάγγελμα) και η Τσιτσέκ, δύο άνθρωποι κουρδικής καταγωγής -με γενέτειρα την Κωνσταντινούπολη- που στους δύσκολους καιρούς της Τουρκικής Χούντας βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα ως πολιτικοί πρόσφυγες.
«Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι στην Πόλη με νοσταλγία» μου λέει η Τσιτσέκ (που το όνομά της σημαίνει λουλούδι στα τουρκικά) «το 1985 οι καιροί αγρίεψαν, άρχισαν οι εξαφανίσεις φίλων -φοιτητές κυνηγημένοι, ερείπια, φόβος, βάσανα. Φύγαμε από την Τουρκία για να σωθούμε από τον χαλασμό. Όταν φτάσαμε εδώ δεν γνωρίζαμε την γλώσσα αλλά μας φάνηκαν όλα αγγελικά. Η πλατεία Αμερικής ήταν ήρεμη –πράσινο, κόσμος, μαγαζιά- και ανοίξαμε το μαγαζί για να προσφέρουμε στον κόσμο αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε καλά –πολίτικα κεμπάπ, μεζέδες κι ανατολίτικα γλυκά».
Ζωγραφισμένοι τοίχοι δια χειρός του συγγραφέως Τιμ Γουίλσον -χρόνια θαμώνας του μαγαζιού μου λέει η Τσιτσέκ, το είχε ερωτευτεί.
Η Τσιτσέκ με την ευγένειά της μου έδειξε για άλλη μία φορά πως η ομορφιά βρίσκεται στους καλούς τρόπους.
Όλα τους τα φαγητά ψήνονται στα κάρβουνα ακόμη και τα γλυκά και οι τιμές τους ξεκινούν από 3,5 ευρώ και φτάνουν στα 8 ευρώ. Για καλωσόρισμα σου φέρνουν πίτες με πάπρικα και ρίγανη (κορυφαίες) και μία πιατέλα με χειροποίητες σάλτσες σαν ζωγραφιά -εζμέ καυτερό με ντομάτα, πιπεριά, μαϊντανό και ροδόνερο, χαιντάρι (πολύ δροσερό, μοιάζει με τζατζίκι αλλά φτιάχνεται με γιαούρτι, καρότο κι άνηθο), χούμους, μανιταροσαλάτα και σπιτική τυροκαυτερή.
Στην συνέχεια σε περιποιούνται με διάφορα ορεκτικά από τα οποία ξεχωρίζουν τα ντολμαδάκια γιαλαντζί (με φρέσκα αμπελόφυλλα και γεύση από σουμάκ), τα ανατολίτικα τυροπιτάκια και η πίτα Καισαρείας ενώ για κυρίως πιάτο έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε 5 κεμπάπ -το ελαφρύ Άδανα κεμπάπ με μυστικό συστατικό το μπαχάρι kırmızı pul biber, το γιαουρτλού κεμπάπ, το ισκεντέρ με λεπτοκομμένο γύρο και σάλτσα ντομάτας, το σις κεμπάπ με κοτόπουλο μαριναρισμένο αριστουργηματικά και φυσικά την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού το μπεϊτί-κεμπάπ, κομμένο σε μπουκιές τυλιγμένες με χειροποίητη πίτα και ψητή μελιτζάνα στα κάρβουνα. Όλα τα κυρίως τους να σημειωθεί σερβίρονται με πιπεριά πράσινη-κέρατο, ψητή ντομάτα και σπιτικό πιλάφι με ρεβύθια, κρεμμύδι, πάπρικα, πράσινη σαλάτα και τριμμένο φιστίκι σε μεγάλες μερίδες που σε παίρνει άνετα να τις μοιραστείς.
Σπεσιαλιτέ του μαγαζιού το μπεϊτί-κεμπάπ, ετοιμάζεται τελετουργικά, κομμένο σε μπουκιές τυλιγμένες με χειροποίητη πίτα και ψητή μελιτζάνα στα κάρβουνα.
Σε αυτό το μαγαζί το μπεϊτί-κεμπάπ περιχύνεται με ζεστό βούτυρο, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.
Μεγάλη αποκάλυψη για μένα ήταν και τα γλυκά – ο μπακλαβάς τους εφάμιλλος με αυτόν που θα δοκίμαζες στο Gaziantep που είναι και η πατρίδα του μπακλαβά- και ένα υπέροχο κιουνεφέ (κανταΐφι με τυρί και τριμμένο φυστίκι) που στο φτιάχνουν εκείνη τη στιγμή στα κάρβουνα, στο τέλος δε, το περιχύνουν με φρέσκο βούτυρο που κάνει έναν φοβερό ήχο όταν αγγίζει το φύλλο κανταΐφι- θέλει ώρα να γίνει αλλά αξίζει κάθε λεπτό αναμονής.
Το περιβόητο κιουνεφέ αργοψήνεται στα κάρβουνα!
Στο Μικρά Ασία αξίζει να δοκιμάσεις χουνκιάρ μπεγεντί και ατζέν πιλάφ (ρύζι με κιμά και καβουρδισμένα αμύγδαλα) –πιάτα μοναδικά από τα διαμάντια της μαγείρισσας – τα οποία προτείνω να παραγγείλεις από την προηγούμενη μέρα στην Τσιτσέκ τηλεφωνικώς για να τα απολαύσεις χωρίς ταλαιπωρία και καθυστέρηση, μόλις φτάσεις στο μαγαζί.
Μικρά Ασία, Μοσχονησίων 20 & Θήρας, Πλατεία Αμερικής, τηλ. 210 8644.698, Ανοιχτά από τις 18.00 -12.00.
Κιουνεφέ (κανταΐφι με τυρί και τριμμένο φυστίκι) στο τέλος δε, το περιχύνουν με καυτό σιρόπι που κάνει έναν ήχο όταν αγγίζει το φύλλο κανταΐφι -αξεπέραστο- θέλει ώρα να γίνει αλλά αξίζει κάθε λεπτό αναμονής.