Λόγω της επικαιρότητας, είναι απαραίτητο ένα σχόλιο για τη σύγκρουση του Ζάζα Πατσούλια με τον Κουάι Λέοναρντ στο πρώτο ματς των Τελικών της Δύσης που προκάλεσε τον τραυματισμό του δεύτερου κι αποτέλεσε το έναυσμα για να γυρίσουν οι Warriors το παιχνίδι Spurs ήταν στο +25. Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την ειρωνεία του να εξοργίζεται ο κόουτς Πόποβιτς με κάτι που στην κυριολεξία δημιούργησε η ομάδα του, με τον διαβόητο Μπρους Μπόουεν που για μια δεκαετία έβαζε τα πόδια του κάτω από κάθε super star της λίγκας με σκοπό να τραυματίσει. Ο Ζάζα πιθανότατα δεν το ήθελε, αλλά η ζημιά έγινε anyway – το σίγουρο break των Spurs πέταξε και τώρα φτάσαμε στο 2-0 (με τον Λέοναρντ απόντα και στο δεύτερο παιχνίδι που έληξε, πολλά με λίγα, 136-100 υπέρ του Γκόλντεν Στέιτ)…
Αλλά ας δούμε τι έγινε στους ημιτελικούς της περιφέρειας…
Κλίβελαντ – Τορόντο 4-0 (116-105, 125-103, 115-94, 109-102)
Το Τορόντο απλά δεν μπορεί να σταματήσει τον Λεμπρον. Αυτό πιστεύουν οι δύο αστέρες της ομάδας (Λάουρι και ΝτεΡόζαν) και το είπαν ξανά και ξανά στις δηλώσεις τους ανάμεσα στα ματς. Με τέτοια ψυχολογία, δεν περιμέναμε πολλά από την σειρά. Αυτό που πήραμε όμως είναι πολύ λιγότερο κι από το λίγο, γιατί το διάστρεμα του Λάουρι τον άφησε εκτός των ματς 3 και 4, ψαλιδίζοντας τις όποιες ελπίδες των Ράπτορς. Όταν η ομάδα σου βασίζεται στο hero-ball και δεν έχει άλλο σύστημα και χάνεις έναν από τους δύο heroes σου, τότε δεν έχεις τρόπο να αλλάξεις. Ο Λεμπρον έκανε στην κυριολεξία ό,τι ήθελε, με τον κόουτς Κέισι να μην βρίσκει κανένα τρόπο να τον περιορίσει έστω και λίγο. Παρά τον ερχομό του Ιμπάκα στη μέση της χρονιάς, ακριβώς για να τον ρίξουν πάνω στον Βασιλιά, εκείνος έγραψε πάνω από 35 πόντους σε καθε ματς. Έτσι το Κλίβελαντ έφτασε στο δεύτερο συνεχόμενο sweep στην φετινή post-season, αισθητά πιο εύκολα από τη σειρά απέναντι στην Ιντιάνα.
Βοστώνη – Ουάσινγκτον 4-3 (123-111, 129-119, 89-116, 102-121, 123-101, 91-92, 115-105)
Η σειρά όπου οι έδρες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, καθώς δε βγήκε ούτε ένα διπλό και στα 7 ματς. Επίσης, η σειρά που οι Wizards απέδειξαν ότι δεν έχουν ακόμα το ειδικό βάρος να κανουν το παραπάνω βήμα, αφού έχασαν μεγάλες ευκαιρίες να κάνουν ένα ή και δύο breaks στα δύο πρώτα ματς, στα οποία ξέφυγαν από νωρίς στο σκορ. Ειδικά στο δεύτερο, προηγούνταν ως λίγα λεπτά πριν το τέλος και το έχασαν τελικά στην παράταση. Τα ματς 3 και 4, η Ουάσινγκτον τα καθάρισε από νωρίς κι έτσι όλοι περίμεναν στο 5ο ματς να πιέσει για να πάρει επιτέλους την εκτός έδρας νίκη. Όμως, η Βοστώνη βρήκε την ώθηση που χρειαζόταν από την εξαιρετική εμφάνιση του (άφαντου ως τότε) Έιβερι Μπράντλει (25 πόντους στο α’ ημίχρονο) με το gameplan των Wizards (που είχε στόχο να κλείσει τους διαδρόμους στον Αιζάια Τόμας) να αχρηστεύεται. Στο 6ο ματς, οι αντίπαλοι ήταν αγχωμένοι (έμειναν και οι δύο κάτω από τους 100 πόντους) και η Βοστώνη σχεδόν κατάφερε το break, το οποίο δεν έγινε εξαιτίας ενός τριπόντου του Γουόλ στα 3” πριν τη λήξη.
Στο game7 ο δεύτερος αναπάντεχος ήρωας που τράβηξε την Βοστώνη ήταν ο καναδός Κέλι Ολίνικ, με 26 πόντους (οι 7 στις τελευταίες επιθέσεις). Όλα κρίθηκαν στο τρίτο δωδεκάλεπτο, όταν με ένα σερί 18-2, οι Σέλτικς κατάφεραν να ξεφύγουν και να διατηρήσουν ως το τέλος το προβάδισμα. Από τους ηττημένους, το δίδυμο Γουόλ-Μπιλ απέδειξε ότι έχει τις δυνατότητες, αλλά χρειάζεται ακόμα έναν αντίστοιχου επιπέδου παίκτη για να ανέβουν επίπεδο. Η Βοστώνη, στα 3 τελευταία ματς, φανέρωσε το μέταλλό της και κατάφερε να πάρει μια σειρά που έμοιαζε να γέρνει προς την άλλη πλευρά.
Γκόλντεν Στέιτ – Γιούτα 4-0 (106-94, 115-104, 102-91, 121-95)
Καθαρό sweep από το Γκόλντεν Στέιτ, το πρώτο back 2 back από σκούπες της ιστορίας τους. Η Γιούτα, στην επιτυχημένη φετινή σεζόν της, έδειξε ότι έχει καλό υλικό, το οποίο χρησιμοποιεί σωστά με το old-school παιχνίδι της. Όμως, με τον σημαντικό Χιλ να παίζει μόνο στο πρώτο ματς της σειράς και τον Γκομπέρ όχι στο 100%, δεν μπορούσε να σταματήσει τους Warriors. Έτσι, στα ματς 1, 2 και 4, η Jazz ήταν πάντα πίσω στο σκορ, ενώ στο 3ο προγήθηκαν μονο σε κάποια λεπτά του τρίτου δωδεκαλέπτου. Το μεγάλο πρόβλημά της ήταν το σκοράρισμα, μόνο στο 2ο ματς κατάφερε να ξεπεράσει τους 100 πόντους. Ο Χέιγουορν δεν είχε σε αυτό τον γύρο τη βοήθεια του γερόλυκου Τζο Τζόνσον που τόσο μέτρησε απέναντι στους Κλίπερς.
Στο αναγνωριστικό πρώτο ματς, η Γιούτα είχε πρόβλημα στο σκοράρισμα (πρώτος ο Γκομπερ με 13). Στο δεύτερο ματς, η διαφορά έφτασε στους 18 πόντους από το πρώτο δωδεκάλεπτο, ενώ ο Γκριν με τα 5 τρίποντά του άνοιγε όλη τη ρακέτα. Στο τρίτο ματς ο Ντουράντ ξεχώρισε με 38 πόντους και 13 ριμπάουντ. Στο game 4 που η Γιούτα εγκατέλειψε νωρίς (6 στα 25 στο πρώτο δωδεκάλεπτο), ξεχώρισε το triple-double του Γκριν. Το ζευγάρι Ντουράντ-Κάρι δείχνει να έχει βρει τον τρόπο συνεργασίας που τους έλειπε στην κανονική περίοδο, αλλά δυσκολεύεται ο Τόμπσον που είναι μακριά από τον καλό του εαυτό.
Σαν Αντόνιο – Χιούστον 4-2 (99-126, 121-96, 103-92, 104-125, 110-107, 114-75)
Από τη μια πλευρά, είχαμε την ομάδα με την ίδια φιλοσοφία εδώ και 20 χρόνια και από την άλλη μια ομάδα που κατάφερε να πάρει πολλές νίκες στην κανονική περίοδο παίζοντας «ρολόϊ». Οπότε, είναι λογικό που αυτή ήταν η σειρά με τις πιο μεγάλες αποκλίσεις από ματς σε ματς. Στο πρώτο, το Χιούστον ξεκίνησε εξωφρενικά, με το σκορ να είναι 69-39 στο ημίχρονο. Στο δεύτερο, οι Spurs άνοιξαν πολύ το σκορ στο 4ο δωδεκάλεπτο. Όταν το Χιούστον γύρισε στην έδρα του, ο Χάρντεν επιτέλους εμφανίστηκε (43 πόντοι), αλλά έπεσε πάνω στον μεστό Λέοναρντ που έκανε τα πάντα και έφερε το 2-1. Στο 4ο ματς, οι Rockets δε βρέθηκαν ποτέ πίσω σε ολόκληρη τη διάρκεια, αλλά έχασαν τον Νένε (μηρός), με αποτέλεσμα να αδειάσει εντελώς η – έτσι κι αλλιώς φτενή – ρακέτα τους. Το πιο συναρπαστικό ματς ήταν το 5ο, στο οποίο οι Spurs χρειάστηκαν την παράταση για να λυγίσουν τους Rockets, ενώ ο – εξαιρετικός και πάλι – Λέοναρντ γύρισε τον αστράγαλό του και μπαινόβγαινε στο ματς. Στο τελευταίο ματς της σειράς, οι Rockets είχαν μεγάλη ευκαιρία, καθώς o Λέοναρντ απουσίασε, αλλά κατέρρευσαν εντελώς με τον Χάρντεν να είναι εκτός τόπου και χρόνου και να σουτάρει για πρώτη φορά στη μέση του δεύτερου δωδεκάλεπτου! Αν μη τι άλλο, πετυχημένη χρονιά για το Χιούστον του Ντ’Αντόνι. Για τους Σπερς, μεγάλο πρόβλημα παραμένει ο Όλντριτζ, ο οποίος έχει περάσει στη σκιά του Λέοναρντ και μοιάζει να μην μπορεί να είναι πια σταρ στο σημερινό ΝΒΑ.