Η Μαργαρίτα έφυγε, η Μαργαρίτα φεύγει. Δεν είναι αυτό όμως που έκανε τη διαφορά στο επεισόδιο του Master Chef το περασμένο Σάββατο. Οκέι, ήταν το πρωταγωνιστικό στοιχείο της βραδιάς, δεν θα το αρνηθώ, αλλά όλες οι επιμέρους λεπτομέρειες είναι εκείνες που συνέθεσαν ένα επεισόδιο πραγματικό κομψοτέχνημα και έκαναν τα δάκρυα να πέφτουν σαν βροχή. Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι όσοι έχουν ήδη φύγει από το παιχνίδι, από απόψε διεκδικούν την επιστροφή τους στο σπίτι και κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι το Μαργαριτάκι δεν θα γυρίσει.
Ας τα πάρω τα πράγματα όμως από την αρχή. Γενικά δεν είμαι φανατική της εκπομπής, τις προηγούμενες χρονιές, όταν έβλεπα όλα τα πισωμαχαιρώματα, τους καυγάδες και τα τεράστια «εγώ» των περισσότερων παικτών, άλλαζα κανάλι. Όταν πλέον έμεναν λίγοι παίκτες και όλα κρίνονταν πραγματικά σε μαγειρικές λεπτομέρειες, τότε μου κέρδιζε το ενδιαφέρον. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν μπορώ να παρακολουθήσω Survivor, Big Brother κτλ. Το φετινό Master Chef έκανε ντεμπούτο με τα μεγαλύτερα ξεκατινιάσματα που έχουμε δει ποτέ σε πρώτα επεισόδια ριάλιτι τάλεντ σόου. Ξεπέρασε ακόμα και τις μεγάλες γλώσσες της Ρασέλ, της Μέγκι και του Ανδρέα στο GNTM. Και κάπως έτσι το είχα αφήσει στην άκρη. Υπήρχε όμως ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, που συνέχισα να παρακολουθώ στα highlights της εκπομπής. Ο Παύλος Χάππιλος. Ένας ευγενικός άνθρωπος, πράος, με χιούμορ, με κοινωνικές απόψεις που κανονικά θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία. Ο Παύλος ήταν και ο βασικός λόγος που κάποια στιγμή, όταν έφυγαν οι πρώτοι παίκτες, λίγο πριν την τελική 10άδα, αποφάσισα να δώσω στο παιχνίδι ακόμη μία ευκαιρία. Δεν ήταν όμως ο μοναδικός, όλοι μου έλεγαν και για μια υπέροχη μαγείρισσα, έξω καρδιά, τη Μαργαρίτα Νικολαΐδη, για έναν ήρεμο, γλυκό και ευφάνταστο σεφ, τον Τζιοβάνι Σκαράτζι και έναν σαρκαστικό τύπο (που αρχικά είχα αντιπαθήσει) ο οποίος πετάει μεν τις μπηχτές του αλλά έχει το δικό του καυστικό χιούμορ, μαγειρεύει ωραία και τα καταφέρνει πάντα με έναν ανατρεπτικό τρόπο. Εκεί δηλαδή που οι άλλοι τρέχουν πανικόβλητοι εκείνος είναι η ήρεμη δύναμη. Αναφέρομαι φυσικά στον Παναγιώτη Τζαμαλή. Και είχαν δίκιο για όλους. Ο καθένας με τον τρόπο του έδινε κάτι ξεχωριστό σε κάθε δοκιμασία.
Όλοι όσοι παρακολουθούμε το παιχνίδι, είχαμε διαβάσει ότι οι χρήστες του Twitter ήταν έξαλλοι επειδή στη φωτογραφία από το Master Class της Κυριακής που είχε διαρρεύσει από την Παρασκευή το βράδυ, δεν φαινόταν πουθενά η Μαργαρίτα και όλοι ξεκινήσαμε το Σάββατο να βλέπουμε το επεισόδιο κάπως προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι πιθανόν η Μαργαρίτα θα ήταν εκείνη που θα αποχωρούσε από τη συγκεκριμένη δοκιμασία. Όπως και έγινε. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μας ήρθε ταμπλάς και ότι αυτός ήταν ο λόγος που πλαντάξαμε όταν οι κριτές ανακοίνωσαν ότι πρέπει να φύγει. «Μαργαρίτα μη φεύγεις θα φαρμακωθώωω». Όχι, όχι, το θέμα ήταν ότι μέχρι να φτάσουμε σε εκείνη τη στιγμή, συνέβησαν πολλά που έχουν συμβάλλει στο να χαρακτηριστεί το συγκεκριμένο επεισόδιο ως ίσως το καλύτερο επεισόδιο σε ελληνικό τάλεντ σόου μέχρι σήμερα. Αρχικά είδαμε ένα γλυκό από τον Μαρίνο Κοσμά για τη δοκιμασία αντιγραφής, που κλειστό ήταν σαν κόσμημα και ανοιχτό σαν ένα ζωντανό terrarium και μας έκοψε την ανάσα. Όταν ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ και ξεκίνησε η διαδικασία της αντιγραφής, εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας αυτό που λέμε «η μαγεία του συναγωνισμού».
Όσο η ώρα περνούσε και τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά για κάποιους, οι ατάκες έπεφταν βροχή. «Πού ‘σαι μάνα να με δεις» έλεγε ο Παναγιώτης και πείραζε καυστικά τον Παύλο που προσπαθούσε να τον βοηθήσει από τον εξώστη, η Μαργαρίτα ξεφυσούσε, βασικά όλοι ξεφυσούσαν, κοπανούσαν τις φόρμες που είχαν μέσα το σοκολατένιο κέλυφος με μανία, γενικώς το κέλυφος ήταν ο μεγάλος εχθρός της βραδιάς. Με κάποιον τρόπο όλοι κατάφεραν να βγάλουν τελικά είτε ολόκληρο, είτε κομματιασμένο κέλυφος στο πιάτο, εκτός από τη Μαργαρίτα και ο Παναγιώτης που είχε τελειώσει πρώτος έτρεξε να τη βοηθήσει με κίνδυνο να ακυρωθεί. Οι παίκτες που είχαν απομείνει μέχρι εκείνη τη στιγμή στο παιχνίδι (με 1-2 εξαιρέσεις, Στέφανε και Διονύση για εσάς χτυπά η καμπάνα) ήταν πραγματικά η επιτομή αυτού που λέμε ομαδικότητα. Σχεδόν όλοι βοηθούσαν όπου μπορούσαν με κάθε τρόπο. Όταν έφτασε η στιγμή της κρίσης, ήδη ήμασταν συγκινημένοι από την ομαδική προσπάθεια σε μία ατομική δοκιμασία αποχώρησης. Σχεδόν κανείς από τους συμπαίκτες της δεν ήθελε να φύγει η Μαργαρίτα και ας είναι αντικειμενικά η πιο δυνατή παίκτρια. Δεν υπήρχε καμία στρατηγική, κανένα πισώπλατο μαχαίρωμα, δεν μας κράτησε στην οθόνη κανένα μαδοφάγωμα παρά μόνο η συντροφικότητα μερικών ανθρώπων που εκείνο το βράδυ δίδαξαν τι πάει να πει αλληλεγγύη έστω και σε ένα ριάλιτι παιχνίδι στο οποίο «παίζονται» 50.000 ευρώ.
Η στιγμή της αποχώρησης ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα ή για να είμαι πιο σχετική, ήταν η δροσοσταλίδα από λίτσι στο κραμπλ κακάο. Στον εξώστη τα δάκρυα δεν κρύβονταν, τα λόγια που είπαν οι κριτές στη Μαργαρίτα όταν της ανακοίνωσαν ότι αποχωρεί ήταν κυριολεκτικά μια ωδή στο ταλέντο, στις ικανότητές της αλλά και στον χαρακτήρα της, τα χειροκροτήματα δεν τελείωναν, τα βλέμματά τους ήταν αυτό που λέμε: «Να βρείτε κάποιον να σας κοιτάζει όπως κοιτούσαν ο Κοντιζάς, ο Ιωαννίδης και ο Κουτσόπουλος τη Μαργαρίτα» και η αγκαλιά που της έκαναν ήταν από τις αγκαλιές που έχουμε ζηλέψει περισσότερο, κάτι που μάλλον κατάλαβε και η ίδια όταν τους είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Πω πω, είστε πολύ όμορφοι όλοι», κάνοντας επιτέλους το χειλάκι μας να γελάσει λίγο. Και φυσικά, όλοι οι συμπαίκτες της δεν σταμάτησαν να της λένε: «Σε περιμένουμε να γυρίσεις πίσω».
Αυτό που μάθαμε λοιπόν όλοι το βράδυ του Σαββάτου μπορεί να μην είναι η τέλεια τεχνική για το αξεπέραστο γλυκό του Μαρίνου Κοσμά αλλά είναι πολύ πιο όμορφο και είναι αυτό που θα έπρεπε όλοι οι παίκτες και γενικότερα όλοι μας να θυμόμαστε πάντα. Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον για να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι. Να αγκαλιάζουμε τους γύρω μας, να νοιαζόμαστε, να αγαπάμε και να παίζουμε πάντα με ανοιχτά χαρτιά. Γιατί έτσι ακριβώς όπως η Μαργαρίτα κέρδισε την εκτίμηση των συμπαικτών της, του κοινού και των κριτών, μπορούμε να κερδίζουμε και εμείς, αρκεί πάντα να συνεισφέρουμε χωρίς κακία και υστεροβουλία. Μακάρι να ξαναδούμε κάτι τόσο όμορφο σε ριάλιτι στο μέλλον και να καταλάβουν και όσοι κάνουν κάστινγκ σε άλλα παιχνίδια ότι τα νούμερα δεν έρχονται απαραίτητα από τα άσχημα πρότυπα και το κακό κουτσομπολιό. Ας γυρίσουν τη μπιφτέκα από την άλλη πλευρά.