Τα τελευταία χρόνια τα μουσικά ντοκιμαντέρ έχουν πάρει ξανά τα πάνω τους. Μετά την πρόσφατη οσκαρική επιτυχία Searching For Sugarman, αλλά και το buzz για το Amy και το Cobain: Montage Of Heck (για δύο εκ των πιο εκλεκτών μελών του «Club 27»), όλο και περισσότερος κόσμος ενδιαφέρεται να δει ντοκιμαντέρ για επιδραστικούς, διάσημους ή εντελώς underground, καλλιτέχνες ή για μουσικές σκηνές που σημάδεψαν ολόκληρες δεκαετίες. Το Vulture επέλεξε τα 50 καλύτερα, συν 25 ακόμα που αξίζει να αναφερθούν. Η Popaganda ξεσκαρτάρει από αυτή την χορταστική λίστα τα 10 που κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι must watch, που λένε και στο μικρό αθηναϊκό χωριό.
10. A Great Day In Harlem (1994)
Το 1958 ο φωτογράφος του Esquire, Art Kane, συγκέντρωσε 57 από τους καλύτερους jazz μουσικούς της εποχής για μια ομαδική φωτογραφία στο Harlem. Το 1994 ο Jean Bach αποφασίζει να πει την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία με ένα ντοκιμαντέρ που προτάθηκε για Όσκαρ.
9. Elvis: That’s the Way It Is (1970)
Το συγκεκριμένο doc του Denis Sanders αποκαθιστά την εικόνα του Elvis της εποχής του Las Vegas, που ήταν πιο αστείος και πιο ανθρώπινος από τον Βασιλιά του Rock n’ Roll των 60’s. Περιέχει αποσπάσματα από πρόβες αλλά και live εμφανίσεις του Elvis στο Vegas, που μαρτυρούν ότι ακόμη και κατά την πτώση του, παρέμενε μεγάλος και τρανός.
8. Amy (2015)
Το συγκινητικό ντοκιμαντέρ του Asif Kapadia που βγήκε φέτος στις αίθουσες, προσπάθησε πέρα από το να υμνήσει την αδικοχαμένη τραγουδίστρια, να ρίξει φως σε ό,τι οδήγησε στο θάνατό της.
7. Good Ol’ Freda (2013)
Οι Beatles έχουν αποτελέσει αντικείμενων διαφόρων ντοκιμαντέρ και ταινιών, κανένα όμως δεν έχει τη γλύκα του Good Ol’ Freda, του Ryan White, που ακολουθεί τη ζωή της γραμματέως των Σκαθαριών, που ήταν υπεύθυνη για την αλληλογραφία της μπάντας με τους fans και τους παρατηρούσε να αλλάζουν και να εξελίσσονται από το μικρό της γραφείο, μέχρι τελικά να διαλυθούν.
6. Jimi Hendrix (1973)
Λίγα μόλις χρόνια μετά το θάνατό του, ένα σκηνοθετικό τρίο (ανάμεσά τους ο παραγωγός Joe Boyd και ο μελλοντικός συνεργάτης του Saturday Night Live, Gary Weis) σκηνοθέτησαν το καλύτερο ντοκιμαντέρ για τον Hendrix που έχει υπάρξει ποτέ.
5. Kurt Cobain: Montage of Heck (2015)
Μια ακόμα φετινή παραγωγή, το Montage of Heck του Brett Morgen βουτάει βαθιά μες τη ζωή του οργισμένου μουσικού και πάει πέρα από εκεί που μπορεί να φτάσει ένα κλασικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή ενός μουσικού, καθώς έχει πρόσβαση (την οποία του παραχώρησε η Courtney Love) σε προσωπικά αντικείμενα του Cobain, σημειώσεις, σκίτσα και ηχογραφήσεις που δεν είχαν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας.
4. Gimme Shelter (1970)
Το διάσημο ντοκιμαντέρ για τους Rolling Stones δεν είναι τόσο ενδιαφέρον μόνο για την απεικόνιση της δολοφονίας του Meredith Hunter από μέλος των Hell’s Angels, αλλά και γιατί καταγράφει την τεκτονική αλλαγή στη ροκ σκηνή λίγο πριν πέσει η αυλαία των 60’s.
3. Searching for Sugar Man (2012)
Ο Malik Bendjelloul αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του Αμερικανο-μεξικάνου, Σίξτο Ροντρίγκεζ, που γίνεται διάσημος στη Νότιο Αφρική χωρίς να το γνωρίζει. Δεκαετίες αφού ο Ροντρίγκεζ έχει κλείσει την καριέρα του έχοντας κυκλοφορήσει δύο εμπορικά αποτυχημένα άλμπουμ, δύο φανατικοί οπαδοί του αποφασίζουν να μην δώσουν σημασία στις φήμες που θέλουν τον μουσικό να έχει αυτοκτονήσει επί σκηνής και ξεκινούν την αναζήτησή του. Το Searching For Sugar Man είναι το ζωντανό χρονικό αυτής της έρευνας, η καταγραφή ενός συναρπαστικού ταξιδιού από ήπειρο σε ήπειρο με συνοδοιπόρο τις υπέροχες μελωδίες του Σίξτο.
2. Stop Making Sense (1984)
Ένα από τα κορυφαία μουσικά ντοκιμαντέρ, διά χειρός Jonathan Demme, προέκυψε από μαγνητοσκοπημένο υλικό τριών συναυλιών των Talking Heads το 1983 (3 Αυγούστου, 2 Σεπτέμβρη, 3 Οκτώβρη σε Σαρατόγκα, Μπέρκλεϊ και Βερμόντ αντίστοιχα) και καταγράφει τη σπουδαία μπάντα επί σκηνής (με τη συνοδεία μελών των Brides Of Funkenstein, Parliament και Brothers Johnson) να προμοτάρει το άλμπουμ Speaking In Τongues, που επηρέασε όσο λίγα την εξέλιξη της ροκ (χωρίς όμως να είναι rawk) κουλτούρας.
1. Woodstock (1970)
Το αξεπέραστο φεστιβάλ έλαβε χώρα το τριήμερο 15 με 17 Αυγούστου του 1969 στην πόλη Μπέθελ της Νέας Υόρκης και συγκέντρωσε 400.000 ανθρώπους που έσπευσαν να παρακολουθήσουν 32 ονόματα. Το Woodstock του Michael Wadleigh (που επανακυκλοφόρησε το 1994 σε Directors Cut έκδοση, συμπεριλαμβάνοντας εμφανίσεις από Τζάνις Τζόπλιν, Τζίμι Χέντριξ, Jefferson Airplane και Canned Heat που δεν είχαν περιληφθεί στο αρχικό μοντάζ) πήρε Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ καθώς πέρα από τις ανεκτίμητες εμφανίσεις κάμποσων «ιερών αγελάδων», καταγράφει συνολικά τις ψυχεδελικές δονήσεις του κοινού, μέσα από την πραγματοποίηση ενός ονείρου περί αγάπης και συναδέλφωσης. Που βέβαια δεν κράτησε πολύ, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα…