Ένας μήνας πολέμου στην Ουκρανία (οι μετρήσεις αφορούν την περίοδο μέχρι και τις 24 Μαρτίου) οδήγησε στον εκτοπισμό 4,3 εκατομμυρίων παιδιών – περισσότερα από τα μισά από τον εκτιμώμενο πληθυσμό των 7,5 εκατομμυρίων παιδιών της χώρας. Αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από 1,8 εκατομμύρια παιδιά που πέρασαν σε γειτονικές χώρες ως πρόσφυγες και 2,5 εκατομμύρια που είναι τώρα εσωτερικά εκτοπισμένα εντός της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, 78 παιδιά έχουν σκοτωθεί και 105 έχουν τραυματιστεί στην Ουκρανία από την έναρξη του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου. Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία αντιπροσωπεύουν μόνο εκείνες τις αναφορές που ο ΟΗΕ μπόρεσε να επιβεβαιώσει, και ο πραγματικός απολογισμός είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερος.
Τα παιδιά που έμειναν στις βομβαρδισμένες πόλεις, αυτά που δεν κατάφεραν να διαφύγουν σε πιο ασφαλή και μακρυά από τον πόλεμο μέρη, υποφέρουν πραγματικά από πολύ σοβαρά πράγματα – βία, βομβαρδισμούς, μάχες σώμα με σώμα, απώλεια, σωματικό πόνο, ανασφάλεια, τρόμο, αγωνία.
Το χωριό Λουκάσιβκα (Lukashivka) βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Τσερνίχιβ στην βόρεια Ουκρανία, στα σύνορα με την Λευκορωσία. Είναι από τις πρώτες πόλεις που δέχθηκαν την επίθεση των Ρώσων, όταν στις 26 Φεβρουαρίου περικυκλώθηκε από τα ρωσικά τανκς και οι Ρώσοι στρατιώτες εισέβαλαν στους δρόμους. Δύο μήνες μετά, οι Ρώσοι έχουν αποχωρήσει από το βόρειο τμήμα της Ουκρανίας και οι κάτοικοι στο Λουκάσιβκα προσπαθούν να στήσουν μια ζωή από την αρχή.
Τα παιδιά του χωριού παίζουν ανάμεσα στα ερείπια που άφησαν πίσω τους η εισβολή κι ο πόλεμος. Βομβαρδισμένα κτίρια, ρημαγμένοι δρόμοι, κατεστραμμένα τανκς, διαλυμμένα αυτοκίνητα. Άψυχα κουφάρια από ό,τι κάποτε συνιστούσε τον περίκλειστο κόσμο των μεγάλων, μετατρέπονται μέσα από την ανεξάντλητη παιδική φαντασία, σε δικό τους παιχνίδι. Τα παιδιά νιώθουν οι ατρόμητοι εξευρευνητές ενός καπνισμένου τέρατος χωρίς δόντια. Ίσως να ξεφεύγουν από την θλίψη τους, ίσως να διασκεδάζουν απλώς τον φόβο τους. Είναι όμως οι μικροί θηρευτές της ελπίδας ότι ο πόλεμος έφυγε μακριά, οι βομβαρδισμοί είναι μια θλιβερή ανάμνηση και η ζωή μπορεί να ανθίσει ξανά. Στο χωριό Λουκάσιβκα.