NBA 2016: Ο Κόμπε Αποθεώνεται, οι Γουόριορς Κερδίζουν και οι Σπερς Παραμονεύουν

Στην καρδιά της φετινής χρονιάς, ο Δεκέμβριος μας έδειξε τι μπορούμε να περιμένουμε ως το καλοκαίρι. Οι Γουόριορς συνεχίζουν να κυνηγάνε το μυθικό ρεκόρ των 73 νικών, το Σαν Αντόνιο τρομάζει τους πάντες, το Κλίβελαντ απέχει από τους ανταγωνιστές του στην Ανατολή και ο υγιής Ντουράντ επαναφέρει σταδιακά την Οκλαχόμα στο σωστό δρόμο. Από εκεί και κάτω, η Ανατολή βράζει με πολλές ανακαταταξεις στις θέσεις για τα πλέι-οφ, ενώ η Δύση συνεχίζει να απογοητεύει. Το κύριο χαρακτηριστικό της σεζόν ως τώρα είναι η έλλειψη φαβορί στα περισσότερα ματς, συνέπεια του μέτριου επιπέδου του μπάσκετ αλλά και των ατελείωτων τριπόντων που βλέπουμε από σχεδόν όλες τις ομάδες. Και βέβαια η παρατεταμένη τελευταία παράσταση του Κόμπε Μπράιαντ που αποθεώνεται συγκινητικά σε όλα τα γήπεδα της Λίγκας…

1) Γκόλντεν Στέιτ (31-2). Μετά το ιστορικό άνοιγμα της σεζόν με 24-0, έχασαν 2 φορές (από το Μιλγουόκι μετά από το κουραστικό ταξίδι και από το Ντάλας χωρίς τον Κάρι). Ο Ντρέιμοντ Γκριν (με 5 triple double) τα κάνει όλα (29π, 17ρ, 14 ασίστ, 4 κλ. ενάντια στο Ντένβερ) και καταφέρνουν (όχι άνετα) να διατηρούνται στην κορυφή (σκοπεύοντας πάντα το μυθικό 72-10 των Μπουλς), ίσως και χάρη στο ευνοϊκό πρόγραμμα. Σταδιακά ανεβαίνει και ο Κλέι Τόμπσον.

2) Σαν Αντόνιο (29-6). Έχουν αρχίσει και τρομάζουν τους πάντες, παίζοντας το κλασικά υπέροχο μπάσκετ που μας έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια. Όσο τα φώτα πέφτουν στους Γουόριορς, οι Σπερς σιωπηλά πνίγουν τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλο παίζοντας ακόμα και με τη δεύτερη πεντάδα επί πολλή ώρα σε κάθε ματς.

3) Κλίβελαντ (22-9). Επέστρεψε ο Καιρί Ίρβινγκ από τον άσχημο τραυματισμό των περσινών τελικών και η ομάδα συνεχίζει πλήρης. Ο Λαβ είναι πια κανονικό κομμάτι της επίθεσής τους με ανεβασμένους τους αριθμούς του. Πάντως, ο Λεμπρόν συνεχίζει να τραβάει το κάρο. Στα 31 του, είναι πια ο 17^ος παικτης της ιστορίας της Λίγκας σε σύνολο πόντων και μέσα στη σεζόν θα ανέβει κι άλλο.

4) Οκλαχόμα (24-10). Ο Ντουράντ είναι επιτέλους υγιής και σκοράρει σταθερά, κάνοντας τη δουλειά των υπόλοιπων πιο εύκολη. Έτσι, η Οκλαχόμα αρχίζει να μοιάζει με την ομάδα που περιμέναμε. Ο Ιμπάκα ανεβαίνει και ο Άνταμς έχει πάρει τη θέση του Κάντερ στη θέση «πέντε».

5) Σικάγο (20-12). Ο νέος κόουτς Χόιμπεργκ σιγά σιγά μαθαίνει την ομάδα και το ΝΒΑ. Έτσι, χρειάστηκαν οι δηλώσεις του Μπάτλερ για «πιο έντονο κοουτσάρισμα» και η συνειδητοποίηση ότι η μπάλα πρέπει να περνάει από τον μεγάλο Γκασόλ, για να πάρει μπρος η ομάδα, παρά και τον τραυματισμό του Νοά. Οι Μπουλς είναι πια η ομάδα του Τζιμι Μπάτλερ (και όχι του Ντέρικ Ρόοουζ), ο οποίος ενάντια στο Τορόντο έβαλε 40 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, σπάζοντας το ρεκόρ του MJ που κρατούσε από το 1988.

6) Μιάμι (20-13). Από τις πιο σταθερές ομάδες της λίγκας, το Μιάμι στηρίζεται στο εξαιρετικό twin–tower δίδυμο των Μπος και Γουάιτσαιντ. Επέστρεψε κι ο Ντενγκ και όλα μοιάζουν θετικά για το μέλλον τους.

7) ΛΑ Κλίπερς (22-13). Μετά το κακό ξεκίνημά τους, οι Κλιπς βρήκαν σταδιακά τον ρυθμό τους στην πολύ αδύναμη φέτος Δύση, ενώ εσχάτως κερδίζουν και παρά την απουσία του Μπλέικ Γκρίφιν. Ο πάγκος παραμένει το μεγάλο μειονέκτημά τους.

8) Τορόντο (21-14). Παρά την απουσία του Βαλαντσιούνας, το Τορόντο κρατήθηκε ψηλά με μπροστάρη τον ΝτεΡόζαν που αποδίδει σταθερά.

9) Ατλάντα (21-14). Το κακό ξεκίνημα είναι κι εδώ μακρινό παρελθόν και η ομάδα παίζει το γνωστό μπάσκετ της με τις πολλές πάσες και τα τρίποντα, χωρίς όμως να εμπνέει εμπιστοσύνη. Ακόμα και ο Κόρβερ έχει κάτι βραδιές με 0/10 τρίποντα…

10) Ντάλας (19-15). Η θετική έκπληξη της σαιζόν συνεχίζει την καλή πορεία με πρωτεργάτες τον πορτορικάνο Μπαρέα, τον Ντερόν Γουίλιαμς και τον γεωργιανό Ζάζα Πατσούλια! Ο Νοβίτσκι ανέβηκε στην 6^η θέση στην ιστορία του ΝΒΑ σε σύνολο πόντων.

1) Ιντιάνα (19-14). Μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα, ο Πολ Τζορτζ έσπασε τα στεφάνια για μερικά ματς, κάτι που συνέβαλλε στο να ανέβει λίγο ο Μόντα Έλις. Από τις ομάδες που παίζουν στο όριο των δυνατοτήτων τους.

2) Μέμφις (18-17). Η κίνηση να έρχεται ο «Ζίμπο» Ζακ Ράντολφ από τον πάγκο βοήθησε λίγο, αλλά και πάλι το Μέμφις δεν έχει βρει τον ρυθμό του, μοιάζοντας με ομάδα δεινοσαύρων στο σύγχρονο smallball ΝΒΑ.

3) Ορλάντο (19-15). Πλουραλισμός στην επίθεση από αυτήν την ταλαντούχα ομάδα των πολλών νεαρών.

4) Βοστώνη (18-15). Από τις ομάδες που ξέρεις ότι θα τα δώσουν όλα σε κάθε ματς, η Βοστώνη συνεχίζει με το ομαδικό, πάντα χωρίς σούπερ σταρ ηγέτες, μπάσκετ της.

5) Ντιτρόιτ (18-16). Ο Ντράμοντ είναι πλέον μια από τις ατραξιόν της λίγκας, κατεβάζοντας τα ριμπάουντ σαν φυστίκια. Ο αδύναμος πάγκος τους προδίδει και η επιστροφή του τραυματία Τζένινγκς, αντί να χαροποιήσει τον κοουτς Βαν Γκάντι, του βάζει δύσκολα, αφού πρέπει να αφήσει στον πάγκο τον έναν αναπληρωματικό που βοηθούσε (Στιβ Μπλέικ).

6) Σάρλοτ (17-16). Ακόμα και με την απουσία του τιμωρημένου για μπάφους (αλλά και τραυματία) Τζέφερσον, η Σάρλοτ διατηρείται πάνω από το 50%, κυρίως χάρη στον Κέμπα Γουόκερ που ξεχωρίζει στο «ατομίστικο» μπάσκετ της ομάδας.

7) Ουάσινγκτον (15-17). Ο Τζον Γουόλ ανέβασε ρυθμούς και παίζει το μπάσκετ που ξέρει, αλλά η ομάδα μοιάζει να μην έχει άλλες δυνάμεις εκτός από τον ίδιο.

8) Χιούστον (16-19). Μετά την εσπευσμένη απόλυση του κόουτς ΜακΧέιλ, ο Χάρντεν σταθεροποιήθηκε στα γνωστά του επίπεδα. Όμως η ομάδα πάσχει τόσο στην άμυνα, όσο και στην ψυχολογία, καθώς δεν μπορεί να καθαρίσει ακόμα και τα ματς που προηγείται. Ο Ντουάιτ Χάουαρντ δεν ακουμπάει στην επίθεση!

9) Γιούτα (15-17). Ο τραυματισμός του Φέιβορς τους στερεί δυναμική, αλλά παλεύουν και κρατιούνται κοντά στις θέσεις για τα πλέι-οφ λόγω του χαμηλού επιπέδου της Δύσης.

10) Νέα Υόρκη (16-19). Η επιστροφή του Αφλάλο ανεβάζει το σκοράρισμά τους (ο τύπος έγραψε 38π με 7/8 τρίποντα κόντρα στην Ατλάντα) και έχουν πια μια καλή πεντάδα κι ελπίδες για το μέλλον. Ο Μέλο είναι χαρούμενος και ο Πορζίνγκις απολαμβάνει την πρώτη του σεζόν μετά πολλών επαίνων και λογικών σκαμπανεβασμάτων

1) Μιλγουόκι (14-21). Υποχρέωσαν τους Γουόριορς στην πρώτη τους ήττα, αλλά αμέσως επέστρεψαν στο αρνητικό σερί. Οι μεγάλες τους αδυναμίες είναι στο τρίποντο και στον άσο, εκεί εκτός από τραυματισμούς έχουν και τον εντελώς ασταθή Κάρτερ-Γουίλιαμς. Ο Giannis συνεχίζει δυνατά.

2) Πόρτλαντ (15-21). Η απουσία του Λίλαρντ, αντί να ξεφουσκώσει την ομάδα, έδωσε χώρο στον Μακόλουμ που σκοράρει από παντού και φέρνει νίκες!

3) Σακραμέντο (13-20). Ο Ρόντο σπάει τα ρεκόρ της ομάδας σε ασιστ, ο Κάζινς -όταν δεν βγαίνει από το ματς με φάουλ ή τεχνικές ποινές – είναι καλός και σιγά σιγά ίσως μπορέσει να μάθει από τον μεγάλο κόουτς Καρλ που μόλις έπιασε τον Φιλ Τζάκσον στην 5^η θέση των προπονητών με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του ΝΒΑ (1155 νίκες – 795 ήττες το ρεκόρ του). Ο Κώστας Κουφός για αρκετά ματς δεν ήταν στο ροτέισιον.

4) Μινεσότα (12-22). Η ομάδα των πολλών μελλοντικών αστεριών παλεύει, αλλά δε νικάει. Ο Ρούμπιο μοιράζει ασίστ, ο Γουίγκινς και ο Τάουνς δείχνουν το ταλέντο τους, αλλά και φέτος δε θα κάνουν κάτι παραπάνω από το να αφήσουν υποσχέσεις για το μέλλον.

5) Ντένβερ (12-23). Ο Παπανικολάου ξεκινάει βασικός και παίζει αρκετά, χωρίς να σκοράρει. Ενώ λείπει ο Γκαλινάρι, ο Γουιλ Μπάρτον τράβηξε το σκοράρισμα σε λίγα ματς, αλλά η ομάδα δεν έχει αρκετές δυνάμεις.

6) Νέα Ορλεάνη (11-22). Καθώς επιστρέφουν από τραυματισμούς οι βασικοί τους (Ασίκ, Έβανς), αρχίζουν να βρίσκουν κάποιου είδους ρυθμό, με τον Άντονι Ντέιβις να επανέρχεται στα περσινά τρομερά νούμερα. Θα παλέψουν για τα πλέι-οφ κι ας έχουν μείνει πίσω.

7) Φοίνιξ (12-25). Ο Έρικ Μπλέντσο τραυματίστηκε και χάνει τη χρονιά, ο απομείνας δίδυμος Μόρρις προκαλεί χάος για να φύγει και το Φοίνιξ  ξαφνικά έγινε σάκος του μποξ.

8) Μπρούκλυν (10-23). Είχαν πάρει κάπως τα πάνω τους, αλλά έχασαν τον Τζάρετ Τζακ για όλη τη σεζόν με χιαστό. Ο Μπρουκ Λόπεζ ξεχωρίζει.

9) ΛΑ Λέικερς (8-27). Από τη στιγμή της ανακοίνωσης της απόσυρσης του Κόμπε στο τέλος της σαιζόν, όλα έγιναν πιο απλά. Ο «Μπλακ Μάμπα» ηρέμησε, χαμογελάει και απολαμβάνει standing ovations σε όλα τα γήπεδα των ΗΠΑ. Φυσικά, η ομάδα δεν έχει καμία ελπίδα για κάτι, αλλά αυτό ήταν δεδομένο εξ αρχής.

10) Φιλαδέλφια (3 -33). Το κακό παραέγινε ακόμα και για τον ιδιοκτήτη της ομάδας. Το παρανοϊκό πείραμα με το tanking που παρακολουθούμε εδώ και τρία χρόνια επιτέλους μοιάζει να φτάνει στο τέλος του, καθώς προσελήψθη ο μύθος Τζέρι Κολάντζελο σε θέση συμβούλου κι αυτός με τη σειρά του έφερε τον Μαικ Ντ’Αντόνι να βοηθήσει. Οι πρώτες τους κινήσεις μοιάζουν να αποδίδουν: έφεραν πίσω τον Ις Σμιθ από την Νέα Ορλεάνη κι έβαλαν τον ρούκι Οκαφόρ να έρχεται από τον πάγκο, αποκτώντας κάποια λογική στο παιχνίδι τους.