It’s the playoffs, baby!

Έτσι, τέτοια θέλουμε! Πώς γίνεται να είναι σούπερ ένας δεύτερος γύρος με μόλις ένα game 7 και με όλα τα φαβορί να προχωρούν στους τελικούς; Με πολλά σπασίματα έδρας και στα τέσσερα ζευγάρια, με μισή ντουζίνα buzzer beaters και με το Χιούστον. Ιτς δε πλειοφς, μπέιμπι!

Ούτε μια από τις ομάδες των περσινών Τελικών Περιφέρειας δεν είναι φέτος στην 4άδα. Κι από αυτές που συγκροτούν τους φετινούς F4, μόνο το Κλίβελαντ το έχει ξανακάνει στο πρόσφατο παρελθόν, πριν πάρει τα ταλέντα του και πάει στο Μαιάμι ο Λεμπρον. Από τις υπόλοιπες τρεις, το Χιούστον ήταν ξανά σε τελικούς Περιφέρειας το 1997 (μετά τα δύο πρωταθλήματα το ’94 και το ’95), το Γκόλντεν Στέιτ το 1976 (αμέσως μετά το δικό του μοναδικό πρωτάθλημα το 1975) και η Ατλάντα ποτέ!

Τελικά, “you can hide from the Truth”. Η Ατλάντα βρίσκεται στους τελικούς της Ανατολής μετά από 48 χρόνια (για να μην μετρήσουμε κι εκείνα πριν εγκατασταθούν στην πρωτεύουσα της Τζόρτζια). Για να το καταφέρει αυτό, είδε τον χάρο με τα μάτια της, αφού ο Πολ “Δε Τρουθ” Πιρς πέτυχε τρία buzzer beaters στα τελευταία δευτερόλεπτα των τριών αγώνων: στο 3^ο ματς έδωσε τη νίκη στην Ουάσινγκτον (“I called game”). Στο 5^ο την έφερε μπροστά 8″ πριν τη λήξη, αλλά το έτερο buzzer beater (μετά από βήματα) του Αλ Χόρφορντ έκρινε το ματς στην Ατλάντα. Στο 6^ο ματς η μπάλλα έφυγε από το χέρι του Truth ακριβώς όταν το χρονόμετρο έγραψε 0,0 και το εύστοχο τρίποντο που θα έστελνε το ματς στην παράταση, δεν μέτρησε. Αμαρτία από τον Θεό του μπάσκετ, λέμε. Οι Γουίζαρντς παίζοντας «κανονικό» μπάσκετ (με άσο, δυάρι, τριάρι, τεσσάρι, πεντάρι) έφεραν στα όρια της την ομάδα των 60 νικών και των 4 All Stars. Ο Τζεφ Τιγκ αναγκάστηκε να αναλάβει τα ηνία από το 4^ο ματς κι έπειτα, ακριβώς μετά τον κομβικό τραυματισμό (σπάσιμο χεριού) του φοβερού Τζον Γουόλ στο νικηφόρο 3ο ματς που έφερε την ομάδα του μπροστά με 2-1. Η ηρωϊκή επιστροφή του πλέι-μέικερ των Γουίζαρντς στο 5^ο ματς έπεσε όμως στο προαναφερθέν buzzer beater του Χόρφορντ. Τελικά, από τη σειρά θα μας μείνουν ο 37χρονος The Truth και ο 22χρόνος Μπράντλεϊ Μπιλ που έδειξε ότι από του χρόνου θα πρέπει να βρίσκεται στο All Star Game.

Κλίβελαντ – Σικάγο 4-2 (92-99, 106-91, 96-99, 86-84, 106-101, 94-73)

Το γεγονός: ο Λεμπρόν βρίσκεται στους τελικούς της Ανατολής για 5^η σερί χρονιά. Το ενδεικτικό για την κατάσταση της Ανατολής: το έκανε αυτό με χειrότερα ποσοστά ευστοχίας ακόμα και από τα πολύ χαμηλά που είχε στην κανονική σεζόν (κάτω του 40% στα σουτ, κάτω του 15% στα τρίποντα, σχεδόν 5 λάθη ανά ματς, μόλις 15 πόντοι στο 6^ο παιχνίδι), χωρίς τον Λαβ, χωρίς τον Τζέι Αρ Σμιθ στα πρώτα δύο ματς και χωρίς τον Κάιρι Ίρβινγκ που ήταν γενικά άφαντος και τραυματίας στο 6^ο! Στη σειρά κυριάρχησε το άσχημο μπάσκετ που δεν βλεπόταν, μόλις μία φορά είδαμε 200 πόντους (οι Μπουλς δεν πέρασαν ποτέ τους 100), ενώ μάλλον όλα κρίθηκαν στο 4^ο ματς. Εκεί που η απουσία του Πάου Γκασόλ και το buzzer beater του Λεμπρόν επέτρεψαν στους Καβς να πάρουν πίσω το break του 1^ου αγώνα. Στο κρίσιμο 6^οματς, η ομάδα του κόους Τιμπς έλιωσε και (αν και υπάρχει το συμβόλαιο των 9 εκατομμυρίων στη μέση) μάλλον αυτό θα είναι το τελευταίο ματς στον πάγκο του Σικάγο για τον σκληρό, αμυντικογενή προπονητή που σε 5 χρόνια κέρδισε πολλά ματς στην κανονική περίοδο (255-139, ήτοι το εντυπωσιακό 64,7% ποσοστό σε νίκες), αλλά δεν τα κατάφερε στην post-season. Για να κάνουν κάτι καλύτερο οι Μπουλς με το στυλ που παίζουν (βαριά κορμιά, ελάχιστο spacing, κλπ), πρέπει ο Ρόουζ να επανέλθει στην MVP κατάστασή του.

Υ.Γ. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε την συμβολή του Φιλ Τζάκσον στη φετινή πορεία του Κλίβελαντ, ο οποίος τους ανέβασε επίπεδο μεσούσης της περιόδου, χαρίζοντας τους χωρίς ανταλλάγματα τον Τζέι Αρ Σμιθ και τον Σούμπερτ. Μια ανθοδέσμη από το τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του Κλίβελαντ κρίνεται απαραίτητη.

---

Το Γκόλντεν Στέιτ πέρασε στους τελικούς της Δύσης για πρώτη φορά μετά το 1976. Η σειρά πήγε να παρεκτραπεί, όταν ο μασκοφόρος Μάικ Κόνλει και η άμυνα του “1^st team defense” Τόνι Άλεν στον Κλέι Τόμπσον έφεραν το Μέμφις μπροστά με 2-1. Σε εκείνο το σημείο, ο κόουτς Κερ έκανε την κίνηση ματ, αποφασίζοντας να βάλει τον Μπόγκουτ (!) να φυλάει τον Άλεν – δηλαδή να τον αφήνει τελείως ελεύθερο να σουτάρει, ποντάροντας στην γνωστή αδυναμία του τελευταίου στο σκοράρισμα. Το αποτέλεσμα: μετά τα πρώτα άστοχα σουτ, ο Άλεν βρέθηκε μόνιμα στον πάγκο και οι Γουόριορς ξεκόλλησαν από τα 6/26 τρίποντα που είχαν στο 2^ο και στο 3^ο ματς και κρατώντας το Μέμφις κάτω από τους 100 πόντους σε όλα τα ματς, πήραν την πρόκριση. Το Μέμφις για άλλη μια χρονιά προδόθηκε από την – παραδοσιακή πια – έλλειψη σκοραρίσματος από την περιφέρεια. Ο Κάρι έπαιξε σαν MVP στα τελευταία ματς, καλύπτοντας και τον εμφανώς εκτός ρυθμού Τόμπσον και το πλουσιότατο ρόστερ των Νταμπς τρομάζει.

Η πλέον παλαβή σειρά του δεύτερου γύρου ήταν τόσο απρόβλεπτη, ώστε να δικαιούται άνετα τον τίτλο της «χαράς του μπουκ». Το κομβικό σημείο ήταν η αρχή του 4^ου δεκαλέπτου του 6^ου ματς: το Χιούστον έπαιζε τραγικό μπάσκετ σε όλη τη σειρά, τόσο τραγικό, ώστε στο 4^ο ματς έκανε τόσα Hack-a-Jordan, ώστε ο «Βασιλιάς των Χαμένων Βολών» Ντεάντρε Τζόρνταν να σουτάρει 28 βολές στο πρώτο ημίχρονο! Οι Κλίπερς ήταν έτοιμοι για την πρώτη παρουσία τους σε Τελικό Περιφέρειας, με τον Γκρίφιν να είναι πραγματικός ηγέτης και τον Πολ έτοιμο να προχωρήσει επιτέλους βαθιά στα πλέι οφ. Στην απελπισία του, ο κόουτς ΜακΧέιλ κάθισε τον – μετριότατο σε όλη τη σειρά – Χάρντεν στον πάγκο και τότε έγινε το θαύμα. Πήρε μπρος ο Τζος Σμιθ! Ο παίκτης που έχει ακούσει ίσως τα περισσότερα αρνητικά σχόλια από  (σχεδόν) κάθε άλλον σταρ της λίγκας τα τελευταία χρόνια και πληρώθηκε από το Ντιτρόιτ για να σηκωθεί να φύγει (!), παρέα με τον υπερήλικα Τζέισον Τέρι οδήγησαν τους Ρόκετς σε ένα απίστευτο 40-15 στο 4^ο δεκάλεπτο με σερί τριπόντων! Μετά από αυτά, το game7 δεν μπορούσε να σπάσει και το Χιούστον έγινε η ένατη ομάδα στην ιστορία του ΝΒΑ που γύρισε το 3-1. Έτσι, η ομάδα που άφησε έξω από τα πλέι οφτους Σπερς κατέρρευσε απέναντι στην ομάδα που έπαιξε το χειρότερο μπάσκετ του δεύτερου γύρου.