Ο Δεκέμβριος χαρακτηρίστηκε από τα πολλά triple doubles των Ουεστμπρουκ και Χάρντεν, τον εξαιρετικό Giannis που είναι σίγουρος All-Star, την καταπληκτική φόρμα του Χιούστον (16-2), την ανάκαμψη της Ουάσινγκτον, τα προβλήματα σε Κλίπερς και Μπουλς και, φυσικά, το πολυαναμενόμενο πρώτο rematch των δύο περσινών φιναλίστ ανήμερα Χριστούγεννα, το οποίο (σε αντίθεση με τους περσινούς τελικούς) μας έκανε να ελπίζουμε ότι στην Ντουράντ εποχή των Νταμπς, αυτές οι δύο super-teams θα μας προσφέρουν ένα rivalry αντίστοιχο του Λείκερς-Σέλτικς των 80ς.
Αν κάτι ξεχωρίζει φέτος, είναι οι πολλές 50άρες, καθώς ήδη είμαστε στις 8 (!) (Ουέστμπρουκ, Κλέι Τόμπσον, Χάρντεν, Κάζινς, Γουόλ, Άντονι Ντέιβις, Αϊζάια Τόμας, Μπάτλερ) και δεν έχουμε φτάσει ακόμα ούτε στο All-Star break. Ταυτόχρονα, βλέπουμε τα point guards να κατεβάζουν περισσότερα ριμπάουντ από τους ψηλούς. Αυτά τα δύο πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά είναι σαφέστατα απόρροια της πλήρους απουσίας άμυνας στο σύγχρονο ΝΒΑ, καθώς πλέον οι κανόνες της λίγκας πρακτικά την απαγορεύουν. Έτσι, οι προπονητές έχουν πια προσαρμοστεί στο δεδομένο αυτό: σπάνια πλέον βλέπουμε παίκτη να αποβάλλεται με 6 φάουλ και ψάχνουμε να βρούμε double team με το κυάλι.
Τι είδαμε λοιπόν στον τελευταίο μήνα του 2016…
1) Γκόλντεν Στέιτ (31-5) Έχουν ρολάρει και οι πολλές νίκες έρχονται (συνήθως) με μεγάλες διαφορές, μια μεγάλη αλλαγή σε σχέση με τα πρόσφατα 2 χρόνια. Φουλ επίθεση (117 πόντοι μ.ο.) με ατελείωτες ασιστ (31,2 μ.ο.) που θυμίζουν show-time Lakers των 80ς, σε σημειο ώστε στο ματς με την Ιντιάνα ο Κλέι Τόμπσον να βάλει 60 πόντους σε 29 λεπτά, κάνοντας μόλις 11 ντρίμπλες και ακουμπώντας την μπάλλα για μόλις 90″. Ο πεινασμένος για νίκες Ντουράντ τους έχει δώσει την απαραίτητη δίψα για νίκη, αλλά η προσπάθεια να τον τοποθετήσουν στην καρδιά του παιχνιδιού τους λειτουργεί σε βάρος του Στεφ Κάρρυ που φέτος δεν είναι Στεφ-ορτλες, καθώς είναι αυτός που έχει κάνει τις μεγαλύτερες θυσίες. Στο μεγάλο ματς των Χριστουγέννων απέναντι στο Κλίβελαντ, αν και στο δεύτερο ημίχρονο η μπάλλα δεν γυρνούσε με τον γνωστό τους τρόπο, ήταν διαρκώς μπροστά (με 11 πόντους και 14 πόντους στο τέλος), αλλά κατάφεραν να χάσουν στο τελευταίο σουτ.
2) Κλίβελαντ (26-8) Η κυριαρχία τους στην Ανατολή είναι τόσο δεδομένη, ώστε να ξέρουμε από τώρα ότι αυτοί θα είναι στους Τελικούς. Άλλωστε, ο κόουτς Λου έχει πει ότι θέλει να πάρουν μια καθαρή διαφορά από τον 2ο στην Ανατολή, ώστε να μπορέσει ο Λεμπρον να πάρει την καθιερωμένη άδειά του για να ετοιμαστεί για τα play-offs. Ο οποίος Λεμπρον έχει σχεδόν triple-double μέσους όρους (25,6, 7.8 ριμπ, 8.6 ασιστ) αλλά κανείς δεν το συζητάει, καθώς υπάρχει το δίδυμο Ουέστμπρουκ-Χάρντεν. Όμως, στο μόνο ματς που πραγματικά έπρεπε να πάρουν ως τώρα, αυτό με το Γκόλντεν Στέιτ, βρίσκονταν πίσω για 47 λεπτά και κέρδισαν ανέλπιστα στη λήξη, χάρη στην αδυναμία του Γκόλντεν Στέιτ να τελειώσει ένα δικό του ματς και μερικά διαιτητικά λάθη υπέρ τους στο τέλος. Σημαντική απώλεια ο Τζέι Αρ Σμιθ που θα μείνει πολλούς μήνες εκτός. Ο Λιγκινς είναι το αμυντικό εργαλείο που έχει πάρει θέση στην βασική πεντάδα.
3) Σαν Αντόνιο (28-7) Όπως πάντα, το Σαν Αντόνιο καταφέρνει σιωπηλά να κερδίζει πολλά ματς. Ο Λέοναρντ είναι ξεκάθαρα ένα αστέρι της λίγκας και φέτος καλείται να σηκώσει όλο το βάρος που φέρει αυτός ο τίτλος. Ειδικά όταν τους λείπει το ειδικό βάρος του Ντάνκαν που τους έδινε αυτό το κάτι παραπάνω που κάνει ευκολότερες τις νίκες στην κανονική περίοδο.
4) Χιούστον (27-9) Τρέχουν ένα 16-2! Να κάτι που δεν περίμενε κανείς. Η τρίποντη επέλαση τους (σουτάρουν 39,6 (!) τρίποντα ανα ματς) είναι η βάση του εξαιρετικά επιθετικού μπάσκετ τους (114,6 πόντοι μ.ο., η δεύτερη επίθεση της λίγκας). Ο Τζείμς Χάρντεν κάνει πα-πά-δες: 9 triple-doubles, τα 3 στη σειρά. Το 53 πόντοι – 16 ριμπάουντ -17 ασιστ που έγραψε την τελευταία μέρα του χρόνου απέναντι στους Νίκς το έχει καταφέρει ΜΟΝΟ αυτός στην ιστορία του ΝΒΑ και ήταν το κερασάκι στην τούρτα στην καταπληκτικά μεστή χρονιά που διανύει (28.4 π, πρώτος με 11,9 ασιστ, 8,2 ριμπαουντ).
5) Τορόντο (23-11) Σταθερά δεύτεροι στην Ανατολή. Το ανέβασμα του Λάουρι πήρε λίγο από το βάρος που έπεφτε στον Ντε Ρόζαν στις αρχές της χρονιάς.
6) ΛΑ Κλίπερς (24-14) Ένας κάκιστος μήνας (9-9) που τους έχει φέρει πολύ πίσω, κυρίως από πλευράς εικόνας. Δεν θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα της αρχής της σεζόν και οι τραυματισμοί (μικροί όπως του Πολ και του Ρέντικ, μεγάλοι όπως του Γκρίφιν/αρθροσκόπηση) έχουν ως αποτέλεσμα να παίζουν με την δεύτερη πεντάδα. Οι φήμες για ανταλλαγή του Μπλέικ Γκρίφιν οργιάζουν και πάλι.
7) Γιούτα 22-14 Σε πολύ καλό φεγγάρι η ομάδα της πολιτείας των Μορμόνων, χάρη στο επιτέλους γεμάτο ρόστερ της. Το σφιχτό, old-school μπάσκετ που παίζουν (πολλοί ψηλοί, άμυνα, χαμηλά σκορ και πολλά δίποντα) ξεχωρίζει στο σύγχρονο ΝΒΑ του τρίποντου και της καθόλου άμυνας. Σταθερότατος ο Χείγουρντ, πρόθυμος στην άμυνα ο Γκομπέρ, εξωφρενικά εύστοχος στο τρίποντο ο Ινγκλς (47,6%)!
8) Βοστώνη (21-14) Η καλύτερη Βοστώνη των τελευταίων ετών: ο λιλιπούτειος Αϊζάια Τόμας κάνει all star χρονιά και συνεχίζει να εντυπωσιάζει (52 πόντοι απέναντι στο Μαϊάμι στις 30/12, με 29 σε ένα δωδεκάλεπτο), ενώ ο Αλ Χόρφορντ προσφέρει την ποιότητα στη ρακέτα. Τους λείπει ένα τρίτο μεγάλο όνομα για να μπορέσουν να χτυπήσουν την κορυφή.
9) Οκλαχόμα (21-15) Η λέξη είναι triple-double. Με 16(!) σε 35 ματς, ο Ουέστμπρουκ ( πρώτος με 30,9 π, 10.4 ρ, 10.5 ασιστ) συνεχίζει να παίζει σε μανιασμένους ρυθμούς και να φέρνει νίκες στην ομάδα. Ας σημειωθεί ότι πέρυσι ήταν πρώτος στη σεζόν με 18 triple-doubles. Το ότι όταν δεν κάνει triple-double, χάνουν, μιλάει για το μεγάλο κενό που άφησε ο Ντουράντ το καλοκαίρι, καθώς είναι ακριβώς ο παίκτης για τον οποίο στήθηκε όπως στήθηκε το φετινό ρόστερ. Στα παράξενα, ο Στίβεν Άνταμς έχει ανεβάσει εκπληκτικά το ποσοστό του στις βολές (από 57% σε 70%) χάρη στην εξής πρωτότυπη τακτική: όταν χάνει βολή, τον χτυπάει (στο στομάχι ή το χέρι) ο βοηθός προπονητή Ντάρκο Ραγιατοβιτς…
10) Μέμφις (22-16) Εντυπωσιακά σκληροτράχηλη ομάδα, καθώς ούτε οι σημαντικές απουσίες τους σταμάτησαν. Τώρα που επέστρεψε ο Μάικ Κόνλει, όλα μοιάζουν θετικά, με το γνωστό ταβάνι της 3-4ης θέσης στην Δύση.
11) Σάρλοτ (20-16) Σταθερά πάνω από την μετριότητα κινούνται οι Χόρνετς, με τον Κέμπα Γουόκερ να είναι εκεί για αυτούς κάθε μέρα.
12) Μιλγουόκι (18-16) O Giannis έγινε εξώφυλλο στο Sports Illustrated. Αυτό τα λέει όλα για το πόσο εντυπωσιάζει ο Greek Freak με το εξωπραγματικό σώμα και τις τρομακτικές προοπτικές που δείχνει ότι έχει. Με μέσους όρους 23,8 πόντους, 9 ριμπαουντ, 5,9 ασιστ, η επιλογή του στο All-Star game φαντάζει αναπόφευκτη. Ενώ και το πρώτο του buzzer beater μας έκανε να παραμιλάμε. Ο Δεκέμβριος τον βρήκε να βολεύεται περισσότερο στην θέση του άσου, η συνεργασία με τον Τζαμπάρι Πάρκερ είναι εύκολη και η ομάδα ακολουθεί το δίδυμο των αστέρων της. Ο τραυματισμός του Ντελαβεντόβα έφερε στο προσκήνιο τον ρούκι Μπρόγκντον, ο οποίος ήδη έγραψε το πρώτο του triple-double αλλά κι έκανε πόστερ τον ΛεΜπρόν!
13) Ατλάντα (19-16) Η καλή αρχή ακολουθήθηκε από πλήρη κατάρρευση, με τα «Γεράκια» να χάνουν εύκολα πολλά ματς. Το αποτέλεσμα: ήδη εμφανίστηκαν τα σημεία διάλυσης, με την ομάδα να ψάχνει να ανταλλάξει τον καλύτερο της παίκτη Πολ Μίλσαπ (για να μην τον χάσει τσάμπα το καλοκαίρι, όπως συνέβη με τον Αλ Χορφορντ) και την τελευταία σημαία της, τον τρίποντο Κάιλ Κόρβερ.
14) Ιντιάνα (18-18) Συνεχίζει να μην μπορεί να βρει ταυτότητα κι άρα ρυθμό, με αποτέλεσμα τα ματς της να είναι απρόβλεπτα. Ο, φέτος καλός αλλά όχι επιπέδου super star, Πολ Τζώρτζ και ο Μαιλς Τέρνερ ξεχωρίζουν.
15) Σικάγο (18-18) Μετά το εντυπωσιακά καλό ξεκίνημα με το νέο ρόστερ, ο Δεκέμβριος έδειξε τα γνωστά ελαττώματά τους: χωρίς το εύκολο τρίποντο, με τον Ρόντο να συνεχίζει να θεωρεί ότι είναι πιο έξυπνος από όλους τους κοινούς θνητούς (στα τελευταία ματς δεν υπολογίζεται, καθώς δεν παίζει καθόλου άμυνα), τον Γουέιντ να μην είναιτίποτα παραπάνω από σταθερός και τον κόουτς Χόιμπεργκ να πασχίζει να κάνει κάτι με ένα ρόστερ που είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ότι θα ήθελε για το σύστημά του. Το μόνο θετικό μοιάζει να είναι ο Μπατλερ που κάνει σεζόν καριέρας, έβαλε 52 τη δεύτερη μέρα του έτους κόντρα στους Χόρνετς.
16) Ουάσινγκτον (16-18) Επιτέλους σημεία ζωής από τους Γουίζαρντς. Το κάκιστο ξεκίνημα μοιάζει να ξεχάστηκε, καθώς το τρίο Γουολ-Μπιλ-Πόρτερ δείχνει να κολλάει καλά και η ομάδα να βρίσκει μομέντουμ.
17) Νέα Υόρκη (16-19) Το μεγάλο πρόβλημα με τους Νικς είναι ότι δεν μπορούν να ησυχάσουν και όλα μεγενθύνονται λόγω της βαριάς φανέλας. Ο Καρμέλο βρέθηκε να βάλλεται τόσο από τον Πρόεδρο Φιλ Τζακσον (για το ότι κρατάει πολύ την μπάλα), αλλά και τον Τζορτζ Καρλ στο νέο βιβλίο του. Ο μεγάλος σκόρερ αντέδρασε καλά, ανεβάζοντας λίγο την απόδοσή του, αλλά όλο και περισσότερο είναι εμφανές ότι το πρόσωπο της ομάδας είναι ο Πορζίνγκις. Οι ενοχλήσεις του τελευταίου στο γόνατο είναι η μεγάλη ανησυχία, καθώς μιλάμε για έναν παίκτη με σώμα και ικανότητες τόσο μοναδικές όσο του Greek Freak. Ο Λετονός ήδη κάνει την διαφορά όταν βρίσκεται στο παρκέ.
18) Ντιτρόιτ (16-21) Έξαλλος ο κόουτς Σταν Βαν Γκάντι με τους παίκτες τους, τους οποίους κατηγόρησε ανοιχτά ότι δεν προσπαθούν. Χάνουν το ένα ματς μετά το άλλο και ούτε οι αλλαγές στους starters λειτούργησαν.
19) Σακραμέντο (15-20) Παρά το αρνητικό ρεκόρ τους, βρίσκονται στην 8η θέση της Δύσης! Ο Μπούγκι Κάζινς (29π, 10.1 ριμπ.) παλεύει με τα νεύρα του και τους διαιτητές, αλλά τα νούμερά του είναι αδιαμφισβήτητα (έβαλε και 55 πόντους στο Πορτλαντ). Όσο το trade deadline πλησιάζει, τόσο οι φήμες για ανταλλαγή του φουντώνουν, ενώ ήδη ο Ρούντι Γκέι έχει ανακοινώσει ότι δεν θα ανανεώσει. Το franchise δείχνει ότι θα συνεχίσει να ταλανίζεται από την κάκιστη ιδιοκτησία του.
20) Ορλάντο (16-21) Η διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας συνεχίζεται με δυσκολίες αλλά και με λίγο καλύτερα αποτελέσματα από το ξεκίνημα της σεζόν, αλλά και πάλι.
21) Πόρτλαντ (15-22) Κακός μήνας για τους Μπλέιζερς, οι οποίοι παίζουν μόνο επίθεση (με λίγες ασίστ και πολύ hero ball) και είναι τραγικοί στην άμυνα (110 πόντοι μ.ο.). Αναμενόμενα, παραπαίουν.
22) Ντένβερ (14-21) Από τις πιο feelgood ομάδες της λίγκας, παίζουν ξένοιαστα κι όσο μπορούν κάνουν ζημιές. Εσχάτως ξεχωρίζει ο πολύ ελπιδοφόρος old-school ψηλός Γιόκιτς.
23) Νέα Ορλεάνη (14-22) Ο Άντονι Ντέιβις κινείται στα γνωστά εξαιρετικά επίπεδα και με την σταδιακή επιστροφή των τραυματιών (μετά τον Τζρου Χόλιντει, επέστρεψε και ο Ταιρίκ Έβανς που έλειπε από πέρυσι τον Φεβρουάριο), έχουν αρχίσει να θυμίζουν ξανά ομάδα ΝΒΑ και να τρέφουν όνειρα για την 8η θέση της Δύσης.
24) Λέικερς (13-25) Το 3-15 που έγραψαν τον Δεκέμβριο δεν αφήνει περιθώρια. Το ανεβαστικό mood του πρώτου μήνα εξαφανίστηκε, καθώς ο κόουτς Γουόλτον βρίσκει μπροστά του τα τεράστια κενά του πολύ νεανικού ρόστερ. Ο Τζούλιους Ραντλ και ο Νικ Γιάνγκ ξεχωριζουν.
25) Μινεσότα (11-24) Αυτό που συμβαίνει με τους Τιμπεργουλβς είναι πραγματικά παράξενο. Ξεκινάνε τα ματς πολύ δυνατα, προηγούνται στο ημίχρονο και μετά παραπατάνε. Όπως και να’χει, η τριάδα των Κ.Α. Τάουνς, Γουίγκινς, Λαβίν (καθένας τους σκοράρει πάνω από 20 πόντους σε κάθε ματς) είναι η πιο ελπιδοφόρα στη λίγκα, ενώ ο ρούκι Κρις Νταν φαίνεται ότι θα είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον Ρούμπιο στον άσο.
26) Ντάλας (11-24) Το παλεύει το Νταλας ενάντια στους τραυματισμούς και κάνει αρκετές ζημιές. Οι επιστροφές των Ντερόν Γουίλιαμς και Νοβίτσκι σιγά σιγά βοηθούν.
27) Φοίνιξ (11-25) Αδύναμοι και φέτος, με τον Μπλέντσο σε all star κατάσταση, αλλά το υπολοιπο ρόστερ να μην αντέχει. Ο –μελλοντικός αστέρας τους – Μπούκερ στην δεύτερη χρονιά του έχει τα αναμενόμενα ups and downs.
28) Μαιάμι (11-26) Δύσκολη σεζόν κι ακόμα δυσκολότερος Δεκέμβριος για το Μαιάμι που απλά δεν έχει ρόστερ επιπέδου ΝΒΑ. Αν φύγει και ο Ντράγκιτς (και δη με τρόπο όπως τότε που είχε έρθει από το Φοίνιξ), θα μιλάμε για καταστροφική χρονιά.
29) Φιλαντέλφια (9-24) Το βραβείο του ρούκι της χρονιάς είναι από τώρα καπαρωμένο από τον εξαιρετικό Τζοέλ Εμπίιντ, ο οποίος παίζει και με minutes restriction. Περιμένουμε να δούμε αν θα ανταλλαχθεί ο Νοέλ (που παίζει ελάχιστα και παραπονιέται) και τι θα πάρουν για να χτισουν την ομάδα του μέλλοντος, μαζί με τον Μπεν Σίμονς που είναι εκτός.
30) Μπρούκλυν (8-25) Η πιο αδύναμη ομάδα της σεζόν.