Πέρυσι τέτοιον καιρό είχαμε ήδη αποδεχθεί ότι ο τελικός θα ήταν πάλι ανάμεσα στο Μαϊάμι και τους Σπερς και ελπίζαμε να γίνει κάποιο θαύμα (λέγε με Οκλαχόμα και Ιντιάνα). Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να πει ποιο θα είναι το ζευγάρι των φετινών τελικών και αυτό σημαίνει ότι επιτέλους βλέπουμε κάτι διαφορετικό και μπορούμε να ελπίζουμε σε μια σούπερ χρονιά, τόσο σε ανταγωνισμό όσο και σε νέα πρόσωπα. Ναι, φέτος πάμε μια χαρά!
Τι ευχηθήκαμε στο καταληκτικό κείμενο της περασμένης σεζόν; Να φύγει ο ΛεΜπρον από το Μαϊάμι και να βγει καλό το φετινό ντραφτ, για να δούμε κάτι νέο στη λίγκα. ΟK, ο Βασιλιάς γύρισε σπίτι του (με άλλο ένα σίριαλ…) κι επιτέλους απέκτησε ενδιαφέρον η Ανατολή, αλλά το ντράφτ ακόμα δεν έχει αρχίσει να αποδίδει, αφού κανένας από τους πολύδιαφημισμένους νέους δε διακρίνεται μέχρι τώρα. Κι όμως, παρά τις λίγες σημαντικές κινήσεις του καλοκαιριού και τους πολλούς τραυματισμούς αστεριών (Ντουράντ, Γουέστμπρουκ, Τζορτζ, Ρόουζ), το πρωτάθλημα μοιάζει πολύ αναζωογονημένο. Πώς γένεν αύτο;
ΑΝΑΤΟΛΗ
– Οι Μπουλς πήραν τον παικταρά τον Πάου (που χαραμίστηκε δύο χρόνια στους Λέικερς) και έχουν μαζέψει ένα εξαιρετικό ρόστερ που ξεχωρίζει ακόμα και με τις πολλές αγωνίες που μας προσφέρει ο Ρόουζ. Αν καταφέρει κι επανέλθει ο πρώην MVP, η ομάδα θα είναι φόβητρο.
– Οι Ράπτορς, με μπροστάρηδες τον Λάουρι και τον ΝτεΡόζαν, θυμίζουν αγέλη λύκων στο φαστ μπρεικ και συνεχίζουν ένα κλικ πιο πάνω από την παρουσία τους στα περσινά πλέι-οφ.
– Η Γουάσινγκτον έχει τον Γουόλ σε ώριμη (!) φάση και με τον ερχομό του ξεχωριστού Πολ Πιρς, αλλάζει επίπεδο.
– Στο Κλίβελαντ τα βήματα ακόμα είναι αναγνωριστικά. Όταν νικάνε, ο Λεμπρον έχει βάλει 30+ πόντους. Όταν χάνουν, κάτω από 20. Ο Ίρβινγκ πρέπει να μάθει να παίζει ως 2ο ή και 3ο βιολί. Αν δέσει η ομάδα, θα τρομάζει τους πάντες, με τον καλύτερο παίκτη του ΝΒΑ (Τζέιμς), τον καλύτερο πάουερ φόργουρντ (Λαβ), τον πιο φαντεζί της Λίγκας (Ίρβινγκ) και καλούς ψηλούς (Βαρεζάο-Τόμπσον).
– Το Μιλγουόκι παίζει άμυνα και πάει μια χαρά (με εύκολο πρόγραμμα). Ο Giannis είναι ο μόνος παίκτης που ακούγεται από το περσινό ντραφτ και σε 2-3 χρόνια θα μιλάμε για All-Star, μαθαίνει το άθλημα κάθε μέρα και οι δυνατότητές του μοιάζουν απεριόριστες.
– Το Μαϊάμι είναι σε φάση ανοικοδόμησης, αλλά είναι καλή ομάδα και ο Μπος έχει γυρίσει στα νούμερα που έκανε στους Ράπτορς. Η Ατλάντα ψάχνει να βρει ταυτότητα, η Ιντιάνα είναι γεμάτη τραυματισμούς, το Ορλάντο είναι αδύναμο, η Φιλαντέλφια για άλλη μια χρονιά σε αφασία (ριμπίλντιγκ μέσω του ντραφτ…).
– Η ενισχυμένη Σάρλοτ δεν έχει καταφέρει να δέσει ακόμα τον Λανς Στίβενσον και παραπατάει απροσδόκητα, σε σχέση με την καλή περσινή σαιζόν. Το Ντιτρόιτ δεν κερδίζει, αλλά ελπίζουμε να παίξει άμυνα με τον Σταν Βαν Γκάντι. Το Μπρούκλυν είναι ένας συνωστισμός παικτών. Στη Βοστώνη περιμένουμε να δούμε τι ανταλλάγματα θα έρθουν για τον Ρόντο όταν φύγει για μια ομάδα του επιπέδου του.
– Η μεγαλύτερη τραγωδία λέγεται Νικς και ο Καρμέλο θα περάσει στην ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους σκόρερς όλων των εποχών που σπατάλησε την καριέρα του από λάθος επιλογές.
ΔΥΣΗ
– Το Μέμφις έκανε το ξεκίνημα που δεν είχε κάνει πέρυσι (αν και πήρε 2-3 ματς στον πόντο) και το τρίο Κόνλει-Ζίμπο-Μαρκ Γκασολ ανταγωνίζεται τους πάντες στη Λίγκα. Αν βρουν και εναλλακτικές πέρα από τους Πρινς και Βινς Κάρτερ, σκαι ιζ δε λίμιτ.
– Οι Σπερς δεν έχουν κάνει καλό ξεκίνημα, αλλά είναι οι ίδιοι Σπερς του τέλειου περσινού μπάσκετ.
– Το Ντάλας επιτέλους έκανε σωστές αλλαγές και μεταγραφές για πρώτη φορά μετά το 2011 όταν πήρε το Πρωτάθλημα και διέλυσε την ομάδα. Ο Μόντα Έλις παίζει μεστά, ο Ντιρκ είναι υγιής και σπάει ιστορικά ρεκόρ, οι δύο Τσάντλερ έχουν δέσει με την ομάδα, ο πάγκος λειτουργεί. Όμορφο, επιθετικό μπάσκετ.
– Το Γκόλντεν Στέιτ ρολλάρει στο γνωστό, θεαματικό μπάσκετ του. Ο Κάρι είναι σταρ πρώτου βαθμού πια.Απογοήτευση οι Κλίπερς που θέλουν κάτι επιπλέον για να γίνουν ομάδα έστω τελικών περιφέρειας.
– Το Σακραμέντο είναι η ομάδα που ψάχνουμε να δούμε κάθε βράδυ, γιατί ο Μπούγκι Κάζινς είναι ο νο 1 ψηλός στο ΝΒΑ με φοβερά νούμερα και παίζει όπως θέλουμε να παίζουν οι ψηλοί: με πλάτη. Στο Χιούστον το δίδυμο Χάρντεν-Χάουαρντ έχει δέσει για τα καλά και με Αρίζα-Παπανικολάου θα παίζουν και άμυνα φέτος. Ο Κώστας ξεχωρίζει από την ρούκι-κλας του και παίζει σαν έτοιμος παίκτης.
Εξαιρετικό ξεκίνημα και για τον Kostas, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια
– Το Πόρτλαντ έχει πιο γεμάτο πάγκο και λογικά θα πάει μια χαρά φέτος. Στη Νεα Ορλεάνη ο Άντονι Ντείβις μένει υγιής και, με τον Ασικ να τον απελευθερώνει, έχει φοβερά νούμερα. Μια χαρά ρόστερ έχει η ομάδα. Το Φοίνιξ ήταν η έκπληξη πέρυσι, φέτος παίζει με το ίδιο τρόπο, αλλά κάτι λείπει ακόμα. Η Οκλαχόμα θέλει ξεμάτιασμα και μέχρι να γυρίσουν οι Ντουράντ-Γουεστμπρουκ μπορεί να έχει μείνει τόσο πίσω, ώστε να μην προλάβει τα play-offs.
– Οι Λέικερς σπάνε ρεκόρ ηττών με τον Κόμπε να σουτάρει ασταμάτητα για να περάσει τον Τζόρναν στην τρίτη θέση των σκόρερς όλων των εποχών πριν ξανατραυματιστεί. Η Μινεσότα έχασε τον Λάβ, αλλά έχει πια μια πολύ ελπιδοφόρα ομάδα: έδωσε τρελά λεφτά στον Ρούμπιο (που δεν τα αξίζει ακόμα), έχει το νο1 του φετινού ντραφτ (Γουίγκινς), το νο1 του περσινού (Μπένετ, ο οποίος φέτος έχει χάσει κιλά και παίζει σαν παίκτης NBA), Πέκοβιτς, Μπριούερ και τον Κέβιν Μάρτιν να σκοράρει φουλ.
– Η Γιούτα, αφού ακατανόητα έδιωξε δύο κορυφαίους παίκτες (Τζέφερσον, Μίλσαπ) τα τελευταία χρόνια, έχει πια νεανική ομάδα και παίζει όσο μπορεί, με αστέρα τον Χέιγουορντ. Το Ντένβερ αναζητά ταυτότητα.
