Το ρεκόρ προσέλευσης έσπασε εκείνο στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν 36.000 βρέθηκαν στο Βασίλι Λέφσκι για την κόντρα της Λουντογκόρετς με τη Λάτσιο. Τότε ήταν η πρώτη φορά που τόσοι πολλοί μαζεύτηκαν εκεί να δουν μια ομάδα πέρα από την ΤΣΣΚΑ, τη Λέφσκι, ή την Εθνική Βουλγαρίας, αφού στους αγώνες της Λουντογκόρετς στη φάση των ομίλων ο κόσμος με το ζόρι ξεπερνούσε τις 6-7.000. Η ρεβάνς της νίκης των Βαλκάνιων με 1-0 μέσα στο ερημικό Ολίμπικο της Ρώμης εξελίχτηκε πιο δραματικά από οποιαδήποτε άλλη στη φάση των 32 του φετινού Γιουρόπα Λιγκ. Η Λάτσιο φαινόταν δύο φορές να τελειώνει το ζήτημα, σκοράροντας το 0-2 στο 54′ και το 2-3 στο 82′, ωστόσο κάποια μικρά ποδοσφαιρικά θαύματα, όπως ένα σκαστό σουτ από τα 35 μέτρα του χαφ Ζλατίνσκι και ένα βολέ-ασίστ του τερματοφύλακα Στογιάνοφ, με αντίστοιχες ματιασμένες αντιδράσεις του Ιταλού πορτιέρε Μαρκέτι, έφεραν τη Λουντογκόρετς στον παράδεισο των 16 της 2ης ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Είναι αυτή η μάλλον πληκτική φάση των ομίλων του Γιουρόπα που μπορεί να πιάσει μερικούς στον ύπνο: η Λουντογκόρετς χώθηκε εκεί μετά τον αποκλεισμό της από τη Βασιλεία στα πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Η πορεία της ήταν σχεδόν σαρωτική, αφού κέρδισε 5 από τα 6 παιχνίδια της κόντρα σε γνωστές ομάδες όπως η Αϊντχόφεν, η Ντινάμο Ζάγκρεμπ και η Τσερνομόρετς Οδησσού. Η νεόχτιστη, μοντέρνα, ωστόσο μικροσκοπική (6.000 θέσεων) αρένα της Λουντογκόρετς στην πόλη Ραζγκράντ των 50 χιλ κατοίκων κοντά στα σύνορα με τη Ρουμανία δεν πληροί τα ευρωπαϊκά κριτήρια χωρητικότητας για τα ματς των ομίλων. Έτσι η ομάδα χρειαζόταν να ταξιδεύει 330 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά μέχρι την πρωτεύουσα κάθε φορά που φιλοξενούσε έναν ευρωπαϊκό αγώνα. Τα παλαιικό Βασίλι Λέφσκι είναι το μοναδικό στάδιο στη χώρα που θεωρείται οκ με τα στάνταρ αυτά, αλλά μόνο μέχρι του χρόνου, οπότε και τα κριτήρια θα ανανεωθούν επί το αυστηρότερο. Γι’ αυτό και στη Βουλγαρία έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια ένα ντιμπέιτ για την κατασκευή ενός καινούργιου, λουσάτου σταδίου στη Σόφια αξίας 40 περίπου εκ. €, που πάντως κολλάει στη δυσαρμονία συνεννόησης μεταξύ των ομάδων της πόλης, ΤΣΣΚΑ, Λέφσκι και Σλάβια (σαν να προσπαθούσαν Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ να φτιάξουν από κοινού ένα γήπεδο, φαντάζεστε…), αλλά και στο δυναμικό μπάσιμο του νέου παίκτη που είναι η Λουντογκόρετς.
Από τις λίγες εκατοντάδες πιστών στις μικρές κατηγορίες της Βουλγαρίας μέχρι το 2010, στους 36000 που σχεδόν γέμισαν το στάδιο Βασίλι Λέφσκι της Σόφιας στον αγώνα με τη Λάτσιο τον περασμένο Φεβρουάριο.
Τον περασμένο Αύγουστο και ενόψει των αγώνων της Λουντογκόρετς με τη Βασιλεία, ο Ντομούστσιεφ απειλούσε ότι θα στείλει την ομάδα να δώσει τον εντός έδρας αγώνα της στο Βουκουρέστι, κυρίως επειδή η μία από τις ημερομηνίες συνέπιπτε με μια νιοστή παράσταση του The Wall από τον Ρότζερ Γουότερς, εκείνη τη φορά στο Βασίλι Λέφσκι. Τελικά η κλήρωση βόλεψε ώστε το 2ο ματς, εκείνο που έπεφτε μαζί με τη συναυλία, να οριστεί στη Βασιλεία. Η πιο πρόσφατη ωστόσο εξέλιξη ανέφερε ότι ο Ντομούστσιεφ αποφάσισε να αφήσει τους άλλους να πελαγοδρομούν και να ρίξει ένα ποσό γύρω στα 8 εκ. € που σε συνδυασμό με μια μικρότερη κρατική επιχορήγηση (γύρω στο 1.5 εκ. €) θα αρκεί για το μεγάλωμα του γηπέδου στο Ραζγκράντ, έτσι ώστε η ομάδα να δίνει όλα της τα παιχνίδια στο σπίτι. Ήδη με τη μέχρι σήμερα πορεία της στην Ευρώπη η Λουντογκόρετς έχει εισπράξει πάνω από 6 εκ. €, ξεπερνώντας κατά πολύ το προηγούμενο ρεκόρ εσόδων για βουλγαρική ομάδα στην Ευρώπη που κρατούσε από το 2006-07, όταν η Λέφσκι έγινε η πρώτη –και μέχρι σήμερα μόνη- ομάδα από τη Βουλγαρία που συμμετείχε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ωστόσο με απολογισμό 6 ηττών σε ισάριθμους αγώνες, που περιόρισε τα έσοδά της στο μίνιμουμ των 4.8 εκ. €.
Έχοντας ασφαλώς στόχο τη συμμετοχή της στους ομίλους της μεγάλης διοργάνωσης, η Λουντογκόρετς φαίνεται να μην οραματίζεται μια απλή παρουσία εκεί, αλλά περισσότερο μια αναβίωση των εποχών της σιδερένιας κουρτίνας, τότε που η ΤΣΣΚΑ Σόφιας επέφερε απανωτά σοκ σε ομάδες της Δύσης, όπως τον Άγιαξ και τη Λίβερπουλ στα χρόνια της δόξας τους, φτάνοντας τρεις φορές στα προημιτελικά και άλλες τόσες στα ημιτελικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων (κυρίως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών), στο διάστημα από το 1967 έως το 1990.
Δηλωμένος φαν και πρόσκαιρα επενδυτής της χειμαζόμενης ΤΣΣΚΑ στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, ο Ντομούστσιεφ αφήνει να σέρνεται κατά καιρούς μια φημολογία ότι με την πρώτη ευκαιρία θα αφήσει τη Λουντογκόρετς στα κρύα του λουτρού αναλαμβάνοντας τη διοίκηση των κόκκινων της πρωτεύουσας. Προς το παρόν πάντως οδηγεί την κούρσα και της φετινής Α Λίγκας, πρωτοστατώντας στο σχέδιο ριζικής αναδιάρθρωσής της, με δραστική μείωση των ομάδων που συμμετέχουν. «Πρέπει να ελαττώσουμε τον αριθμό των ανούσιων αγώνων. Το καλύτερο θα είναι να μείνουν 10 ομάδες και να παίζουν μεταξύ τους 4 φορές κάθε σεζόν. Έτσι θα είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που θα παίζουν δίχως κανένα στόχο». Το θέλημά του εννοείται ότι εισακούεται, αφού οι 16 έγιναν ήδη 14 και του χρόνου αναμένονται να γίνουν 12. Ταυτόχρονα και ο τρόπος που τον σφυρίζουν οι ρέφερι στη χώρα είναι πια πολύ ευνοϊκότερος π.χ. από τον αντίστοιχο του Αστέρα Τρίπολης στον περσινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας…
Page: 1 2