Η κανονική σεζόν του NBA τελείωσε. Τώρα αρχίζει το μπάσκετ.

Washington Wizards (44-38), Charlotte Bobcats (43-39), Atlanta Hawks (38-44) – Οι υπόλοιποι
Στις τελευταίες τρεις θέσεις βρίσκονται οι ομάδες που αναμένεται να γίνουν σάκοι του μποξ στον πρώτο γύρο της post season. Οι Ουίζαρντς επέλεξαν το καλοκαίρι να δώσουν max συμβόλαιο στον Τζον Γουώλ που πράγματι έπαιξε σαν ηγέτης φέτος, αν και τον τελευταίο καιρό έχει ξεμείνει από δυνάμεις. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει όμως γιατί ο πάγκος της ομάδας είναι για κλάματα (τρίτος απ’ το τέλος σε πόντους, πέμπτος απ’το τέλος σε λεπτά συμμετοχής). Ο Γουώλ έφτιαξε κάπως το σουτ του, μοίρασε περισσότερο την μπάλα, με λίγα λόγια, διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του.

(Κάνει μια τέτοια φάση σε κάθε παιχνίδι)

Η ομάδα του Μάικλ Τζόρνταν απ’ την άλλη, οι Σάρλοτ Μπόμπκατς, θα πάει επιτέλους στην post season, επειδή το καλοκαίρι πλήρωσε λίγο παραπάνω απ’ό,τι άξιζε τον Αλ Τζέφερσον (13,5 εκ. δολάρια το χρόνο), κι αυτός με τη σειρά του ανταπέδωσε το δώρο, παίζοντας το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Ο προπονητής, Στιβ Κλίφορντ, έφτιαξε πάνω απ’ όλα μια απ’ τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος στην άμυνα, κρύβοντας έτσι την κακή αμυντική επίδοση του Τζέφερσον, ενώ με τον Κέμπα Γουόκερ στον άσο, θα πάει για τη χαρά της συμμετοχής απέναντι στο Μαϊάμι.

(Ο Τζέφερσον στην καλύτερη εμφάνισή του με τη φανέλα της Σάρλοτ)

Οι Ατλάντα Χοκς, χάνοντας με τραυματισμό τον κορυφαίο τους παίκτη, Αλ Χόρφορντ, στην αρχή της σεζόν, δεν είχαν και πολλά να προσφέρουν κι εμείς δεν είχαμε και πολλά να παρακολουθήσουμε. Εντάξει, ο Κάιλ Κόρβερ έκανε ρεκόρ των περισσότερων συνεχόμενων παιχνιδιών με τουλάχιστον ένα τρίποντο, αλλά εξ’ αιτίας του ζήσαμε διάφορα τραγελαφικά, όπως το ματς στο Λονδίνο: εκεί οι Νετς τούς έχουν διαλύσει απ’ το πρώτο ημίχρονο και εμείς βλέπουμε για μισή ώρα τον Κόρβερ να σουτάρει από κάθε γωνιά του γηπέδου μέχρι να μπει η μπάλα στο καλάθι.

(Εδώ σπάει επιτέλους το ρεκόρ κι από εκείνη τη στιγμή δεν βλέπουμε άλλο ματς των Χοκς)

New York Knicks (37-45) – Μια τραγική σεζόν
Η μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς σε ομαδικό επίπεδο, είναι χωρίς αμφιβολία οι Νικς του Καρμέλο Άντονι. Μια αστεία ομάδα που, λόγω της ανάλογα  αστείας ποιοτικά ανατολικής περιφέρειας, παραλίγο να προλάβει να πετάξει έξω τους Χοκς και να διασυρθεί αντί γι’ αυτούς από την Ιντιάνα στον πρώτο γύρο. Τελικά δεν τα κατάφερε, έμεινε εκτός πλέι οφ και το καλοκαίρι θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ να κρατήσει τον Άντονι. Η πρόσληψη του Φιλ Τζάκσον ως απόλυτο αφεντικό, μοιάζει με μια ακόμα κακή ιδέα. Ο Τζάκσον, μπορεί να έχει καταφέρει τα πάντα στη λίγκα αλλά δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται και πολύ για το άθλημα πια. Η Νέα Υόρκη προσπαθεί με αυτή την κίνηση να μιμηθεί τον τρόπο με τον οποίο ο Πατ Ράιλι κατάφερε να μαζέψει τρεις μεγάλους παίκτες  στη Χιτ, αλλάζοντας έτσι μια για πάντα το franchise. Τα έχουν δοκιμάσει όλα, τώρα ήρθε η ύστατη ώρα του “zen master”.

(Οι Νικς είναι δύο πόντους μπροστά. Ο Τσάντλερ παίρνει επιθετικό ριμπάουντ. Ο Αντρέα πρέπει να κρατήσει την μπάλα μέχρι να του κάνουν φάουλ.Ο Αντρέα είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Σουτάρει. Το παιχνίδι πάει στην παράταση. Οι Νικς τελικά κερδίζουν. Υπέροχο)

Cleveland Cavaliers (33-49) –  Ένας τραγικός Ίρβινγκ
Το Κλίβελαντ ήταν αναμενόμενο να χρειαστεί κάποια χρόνια για να συνέλθει απ’ τη φυγή του Λεμπρόν Τζέιμς. Έχοντας όμως την τύχη να επιλέξει τον Κάιρι Ιρβινγκ στο νούμερο 1 του draft το 2011, προσπάθησε φέτος να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα ούτως ώστε το καλοκαίρι να κυνηγήσει την επιστροφή του Λεμπρόν στην ομάδα που πέρασε τις πρώτες 7 σεζόν του στο NBA. Μέσω του draft, επέλεξε επίσης τον Ντίον ΓουέIτερς (Νο.4 το 2012) και τον Άντονι Μπένετ (Νο.1 το 2013), πήρε ελεύθερο τον Μπάινουμ ελπίζοντας να τον αναστήσει, έφερε τον Φεβρουάριο τον Ντενγκ απ’ το Σικάγο αλλά και τον Χόους απ’τη Φιλαδέλφεια, όμως τελικά δεν κατάφερε τίποτα. Είναι προφανές ότι οι ευθύνες είναι πολλές: προπονητικές, διοικητικές, αγωνιστικές,αλλά το μεγαλύτερο μερίδιο βαρύνει τον Κάιρι Ίρβινγκ, για τον οποίο είχαμε δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα θα κυριαρχήσει στη λίγκα. Φέτος ήταν τουλάχιστον «λίγος», αδυνατώντας να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, αντιμετωπίζοντας βέβαια κι αυτήν την χρονιά αρκετά προβλήματα τραυματισμών. Αν οι βασικές πεντάδες του All Star Game δεν επιλέγονταν απ’τους οπαδούς, ο Ίρβινγκ δεν θα είχε θέση εκεί, άσχετα αν αναδείχθηκε τελικά MVP του παιχνιδιού μεταξύ Ανατολής-Δύσης, στο highlight της δικής του σεζόν.

(Ο Μπένετ σε μια δύσκολη στιγμή)

Κωδικός: Tankapalooza
Στον κόσμο του ΝΒΑ, tanking teams χαρακτηρίζουν τις ομάδες που προσπαθούν ηθελημένα να χάσουν για να πλασαριστούν ψηλότερα στο καλοκαιρινό draft και να «χτίσουν» μια νέα καλύτερη ομάδα επιλέγοντας τους καλύτερους παίκτες από την κολεγιακή σοδειά. Το draft του 2014 έχει χαρακτηριστεί το καλύτερο των τελευταίων δέκα ετών (το επόμενο σπουδαίο μετά το 2003 που είχε Λεμπρόν, Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος, Ντουέιν Γουέιντ) κι έτσι φέτος πολλές ομάδες επέλεξαν να κυνηγήσουν περισσότερο τις ήττες παρά τις νίκες. Πρώτη και καλύτερη, η Φιλαδέλφεια (19-63), ομάδα που καταστράφηκε πριν δύο καλοκαίρια ποντάροντας τα πάντα στο μυαλό και στα πήλινα γόνατα του Άντριου Μπάινουμ (δεν έπαιξε ούτε ένα ματς λόγω τραυματισμών κι έφυγε το περασμένο καλοκαίρι) με αποτέλεσμα να βλέπουμε μια απ’τις χειρότερες ομάδες των τελευταίων ετών, στην οποία αν ήμουν δέκα χρόνια μικρότερος, θα είχα δοκιμάσει κι εγώ την τύχη μου. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν Μπόστον Σέλτικς (25-57) και  Ορλάντο Μάτζικ (23-59).

Ειδική κατηγορία – Ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο

Προσπερνάμε το εξίσου απογοητευτικό Ντιτρόιτ (29-53) -που δεν έχω παρακολουθήσει πολύ- και κλείνουμε με την ωραία ιστορία του Αντετοκούνμπο. Ο πιτσιρικάς ζει τo δικό του American Dream, φεύγοντας απ’τον Φιλαθλητικό και την ξενοφοβική Ελλάδα, για να πάει στο Μιλγουόκι και στους τραγικούς Μπακς (15-67) που κατάφεραν φέτος να είναι χειρότεροι απ’τη Φιλαδέλφεια, χειρότεροι σε όλο το πρωτάθλημα για να είμαι ακριβής. Ο Γιάννης είναι ίσως το μοναδικό θετικό που τους μένει, όχι γιατί ο Γιάννης παίζει καλά, αλλά επειδή δείχνει ότι έχει περισσότερα περιθώρια βελτίωσης από ό,τι περίμεναν όταν τον επέλεγαν στον νο.15 του περσινού draft. Ήταν τυχερός που πήγε σε τόσο κακή ομάδα, αφού πήρε αμέσως αρκετό χρόνο συμμετοχής (για κάποιο διάστημα ξεκινούσε μάλιστα τα παιχνίδια), γεγονός που τον βοήθησε να βρει ρυθμό γρήγορα.

(Εδώ μια συλλογή με καρφώματα του Γιάννη)

Με το Μιλγουόκι να έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιλέξει πρώτο στο draft του καλοκαιριού, ο Αντετοκούνμπο βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση. Ίσως πρέπει να είναι τυχερός για δεύτερη φορά στη σύντομη καριέρα του, αφού αν στους Μπακς  έρθει ο Ουίγκινς (γιος του θρυλικού Μίτσελ που από το Χιούστον και τους τελικούς του NBA έφτασε στον Μίλωνα και τον Σπόρτινγκ) που παίζει στην ίδια θέση (και είναι πολύ καλύτερος παίκτης), θα παίξει ελάχιστα έως καθόλου την επόμενη χρονιά.