Τις τελευταίες ημέρες την επικαιρότητα στο νησί μονοπωλούν οι αυτοβιογραφίες δύο ανθρώπων που επηρέασαν όσο λίγοι τη βρετανική κουλτούρα των τελευταίων τριάντα ετών, του Moz και τον κυρ Άλεξ. Οι ατάκες τους, οι σκέψεις τους, τα πεπραγμένα τους γίνονται αντικείμενο ατελείωτων συζητήσεων και αναλύσεων από ειδικούς και μη.
Υπάρχει όμως κάποιος που μπόρεσε να κλέψει για λίγο το φως των προβολέων από τους δύο προαναφερθέντες, έστω και αν η αφορμή δεν ήταν ευχάριστη. Ο Ίαν Χόλογουεϊ μέχρι πριν λίγες μέρες αποτελούσε τον προπονητή της Κρίσταλ Πάλας. Ένας ωραίος άνθρωπος, όχι ακριβώς με την βικτωριανή και αρχοντική έννοια που έχουν εκεί στο νησί αλλά ένας άνθρωπος εκκεντρικός που γέμιζε με ωραίες ιστορίες τα αθλητικά τμήματα των εφημερίδων.
Ο Άγγλος κόουτς από το Μπρίστολ έλυσε κοινή συναινέσει τη συνεργασία του με τους “Αετούς” μετά το τραγικό ξεκίνημα της ομάδας και τις οχτώ ήττες σε εννέα αγώνες, πριν καν κλείσει ένα χρόνο στον πάγκο της ομάδας. Ο “Όλι” όπως είναι ευρύτερα γνωστός, φημίζεται για τις απολαυστικές ατάκες του και τον αυθορμητισμό του. Χαρακτηριστικά, όταν προπονούσε την ΚΠΡ είχε πει για τον νεοαποκτηθέντα Σουηδό Μαρκ Νάιγκααρντ: ’Όταν η γυναίκα μου πρωτοείδε τον Μαρκ, σχολίασε ότι πρόκειται για εξαιρετικό δείγμα άντρα. Μου είπε φυσικά να μην ανησυχώ, αλλά κάτι μου λέει ότι θα μου ζητήσει δώρο για τα Χριστούγεννα τη φανέλα με το όνομά του”.
Οι δημοσιογράφοι λατρεύουν τις συνεντεύξεις με τον ιδιόρρυθμο προπονητή. Στα 50 του πλέον, λίγο μεγαλύτερος δηλαδή από τους συντοπίτες του της Wild Bunch (Tricky, Massive Attack, Portishead) έχει περάσει αρκετά στη ζωή του, αλλά φροντίζει να μη χάνει το χιούμορ του ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις. Eίναι πολύ εκδηλωτικός, παθιασμένος, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας που οι περισσότεροι που γεμίζουν τα αγγλικά γήπεδα θα ήθελαν να πιουν μια μπύρα μαζί του σε παρακείμενη pub.
Σαν ποδοσφαριστής είχε μια σχετικά μέτρια καριέρα κυρίως σε Μπρίστολ Ρόβερς και Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, όμως ως προπονητής αποδείχθηκε πολύ πιο ικανός. Ξεκίνησε σαν παίκτης – προπονητής της Μπρίστολ, μέχρι που το 2001 έφυγε για την ΚΠΡ μένοντας 5 χρόνια. Μετά από ένα σερί ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, δήλωσε πως “Νοιώθω ότι η τύχη μου έχει στερέψει τόσο, που ακόμη κι αν έπεφτα σε ένα λάκκο γεμάτο γυναικεία στήθη, θα έβγαινα πιπιλώντας το δάχτυλό μου”.
Ακολούθησε το πέρασμα από την Πλίμουθ, όταν και μετά από το διπλό στην έδρα της Σάντερλαντ κάλεσε τους 700 οπαδούς που ακολούθησαν στο μακρύ ταξίδι την ομάδα, να του στείλουν γράμμα ώστε να μπορέσει να τους κεράσει ένα ποτό. Το 2009 ανέλαβε την Μπλάκπουλ την οποία οδήγησε μετά από πολλά χρόνια στα σαλόνια της Barclays Premier League. “Γιατί πρέπει να φοράνε οι παίχτες τόσο μακριά σορτς; Πως θα κάνουμε τις κοπέλες να έρθουν στο γήπεδο αν τιμωρούμε αυτούς που πανηγυρίζουν βγάζοντας τις φανέλες για να δείξουν το σώμα τους; Πάντως ας μην έρχονται στα δικά μας ματς γιατί οι παίχτες μου είναι άσχημοι σαν αμαρτία” είχε πει τότε. Το θεαματικό κι επιθετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα κέρδισε συμπάθειες αλλά δεν ήταν αρκετό για την παραμονή στην κατηγορία. “Moυ αρέσει εδώ στην Μπλάκπουλ. Έχουμε πολλά κοινά. Νομίζω η ομάδα κι εγώ δείχνουμε καλύτεροι στο σκοτάδι“, αυτά άκουγαν σε καθημερινά βάση οι δημοσιογράφοι κι άντε μετά να μην τον προτιμούν.
Εκεί έμεινε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2012, μετά βρήκε δουλειά στο Λονδίνο στην Κρίσταλ Πάλας. Παρέλαβε την ομάδα στην πρώτη θέση, αλλά με την αλλαγή που επέφερε στο αγωνιστικό της στυλ κατάφερε μόλις την τελευταία αγωνιστική να εξασφαλίσει τη συμμετοχή στα πλέι οφ της Championship. Εκεί έφτασε ως τον τελικό όπου με γκολ του 39χρονου Κέβιν Φίλιπς στην παράταση κέρδισε τη Γουότφορντ και την άνοδο. “Πιστεύω ότι μπορεί να παίζει ως τα 50 του” είχε πει μετά το παιχνίδι για τον σκόρερ. Ο Χόλογουεϊ ήταν αυτός που ανέδειξε τον άγνωστο μέχρι τότε Βίλφριντ Ζαά, για τον οποίο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δαπάνησε 20 εκ. ευρώ στην τελευταία μεταγραφή του Άλεξ Φέργκιουσον.
Στην προσωπική του ζωή ο Χόλογουεϊ έχει βιώσει αρκετά. Η γυναίκα του Κιμ, με την οποία είναι μαζί από παιδιά, είχε διαγνωστεί στο παρελθόν με καρκίνο. Κατάφερε όμως να τον νικήσει με τη συμπαράσταση του Ίαν, όμως οι ατυχίες για το ζευγάρι δε σταμάτησαν εκεί. Και οι δύο είχαν μία υπολειπόμενη μορφή γονιδίου η οποία ως αποτέλεσμα είχε τα 2 από τα 4 παιδιά τους να γεννηθούν κωφάλαλα και ένα ακόμη με σοβαρά προβλήματα ακοής. Δεν το έβαλαν κάτω, αγωνίστηκαν με κάθε τρόπο ώστε αυτά να έχουν μία φυσιολογική ζωή. “Ακόμη πιστεύουμε πως ήμασταν τυχεροί. Τα παιδιά μας είχαν σοβαρή αναπηρία, όμως πρόκειται ουσιαστικά για μία αόρατη αναπηρία αφού συμπεριφερόντουσαν τέλεια. Είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Είναι καταπληκτικό να νιώθεις την απόλυτη εμπιστοσύνη ενός κωφάλαλου παιδιού. Το πρόβλημα των κοριτσιών μας έχει αγγίξει. Είμαστε καλύτεροι άνθρωποι εξαιτίας του”.
Για μια τριετία στην ΚΠΡ ο Χόλογουεϊ ταξίδευε καθημερινά σχεδόν 400 χιλιόμετρα ώστε τα παιδιά του να μπορούν να φοιτήσουν σε ειδικό σχολείο στο Μπρίστολ, έως ότου τον κατέβαλε η ισχιαλγία. Το στρες είχε αρχίσει να τον επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και ακολούθησε μια ειδική θεραπεία για να μάθει να διαχειρίζεται το θυμό του. Κάποια στιγμή μάλιστα έδειξε δημόσια μεταμέλεια για τον τρόπο με τον οποίο εγκατέλειψε την Πλίμουθ. ‘Έμεινα ένα χρόνο μακριά από το ποδόσφαιρο και έπρεπε να σκεφτώ τι πήγε στραβά στη ζωή μου. Έχω κληρονομήσει κάποιες αξίες από την μητέρα αλλά και τον πατέρα μου. Μερικές από αυτές είναι εντιμότητα, εμπιστοσύνη και αφοσίωση. Ξέχασα να τις τηρήσω όμως στην Πλίμουθ. Ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου”. Σήμερα εξακολουθεί να αγωνίζεται για τα ίσα δικαιώματα ανθρώπων με αναπηρία, πάντα με ειλικρίνεια και με δολοφονικό χιούμορ.
Ακολουθούν μερικές ακόμη κλασικές δηλώσεις του Χόλογουεϊ :
Για τη χρήση της τεχνολογίας στο ποδόσφαιρο: “Γιατί να μην έχουν ένα λάπτοπ οι διαιτητές ώστε να τους βοηθάει στα σημαντικά λάθη; Είναι τόσο εύκολο στις μέρες μας που ακόμη κι ένας χιμπαντζής μπορεί να το κάνει”.
Για τον άσεμνο πανηγυρισμό παίχτη του σε γκολ εναντίον της Πίτερμπρο που οδήγησε σε επεισόδια: ‘Ήταν απαράδεκτος. Κι εγώ στη θέση τους θα του πετούσα μπουκάλι”.
Για τη χρησιμοποίηση των αμυντικών μέσων: “Όλοι λατρεύουν τον πιανίστα, αλλά αν δεν έχεις κάποιον να του κουβαλήσει το πιάνο, τότε απλά θα έχεις έναν πιανίστα σε μια άδεια σκηνή”.
Για την αξία του Τσάρλι Άνταμ της Μπλάκπουλ: “‘Αν θέλουν να με προσβάλλουν προσφέροντας μόνο 4 εκ. για τον Άνταμ, και προσπαθούν να με πιέσουν μέσω του τύπου, να τους ενημερώσω ότι τα βάζουν με το λάθος σκύλο που θα έρθει να τους δαγκώσει”.
Για το “στριπτίζ” του καλόπαιδου Τζόι Μπάρτον : “Δεν πιστεύω ότι έκανε κάτι κακό που κατέβασε το σορτσάκι του για να τους δείξει τον πισινό του. Το άσχημο θα ήταν να γύρναγε από μπροστά και να έκανε το ίδιο. Απλά μάλλον κάποιοι τον ζηλεύουν για τα ωραία και γυμνασμένα του οπίσθια”.
Για το στυλ της Άρσεναλ: ‘Τους έβλεπα στο Champions League να παίζουν μαγικό ποδόσφαιρο, αλλά δε θα μπορούσαν να σκοράρουν ακόμη κι αν έμπαιναν σε ένα μπορντέλο με 2 χιλιάρικα στην τσέπη”.
Για τον ‘εξοπλισμό’ του Κριστιάνο Ρονάλντο: “Είναι ψηλός, γυμνασμένος, όμορφος, δεν μπορεί, κάτι θα πρέπει να πηγαίνει λάθος πάνω του. Ελπίζουμε να τον έχει σαν ενός χάμστερ. Αν και να σας πληροφορήσω ότι η γυναίκα μου έχει ένα χάμστερ και το καυλί του είναι τεράστιο”.
