Πριν λίγες μέρες βγήκαν οι υποψηφιότητες για το βραβείο της Χρυσής Μπάλας της φετινής σεζόν. Όπως ήταν φυσικό, όλα τα φώτα έπεσαν πάνω στους δύο (τι έκπληξη!) μεγάλους διεκδικητές. Τον Λιονέλ Μέσσι και τον Κριστιάνο Ρονάλτο. Είναι τα δύο στανταράκια, στις τελευταίες υποψηφιότητες -άλλο που ο ένας σαρώνει τα πάντα και ο άλλο έρχεται δεύτερος τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, από το 2009 κι έπειτα υπήρξαν παίκτες που το άξιζαν, εξίσου ή και περισσότερο από τον Μέσσι. Σνάιντερ, Φορλάν, Πίρλο και Ινιέστα τα χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Φέτος, πολλοί πιστεύουν ότι είναι η σειρά των Ριμπερί και Ρόμπεν, με αυτή τη σειρά, για να την πατήσουν. Ακόμα κι αν κερδίσει το τρόπαιο κάποιος απ’ τους δύο (με επικρατέστερο το Γάλλο που οργιάζει τη φετινή σεζόν), αμφότεροι έχουν κάποια χρόνια μπροστά τους για να το κερδίσουν και να κάνουν skip στη λίστα που ακολουθεί. Αυτή που περιέχει όσοι θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει την περιβόητη Χρυσή Μπάλα αλλά τελικά έμειναν με το παράπονο.
Φέρεντς Πούσκας
Είναι πραγματικά άδικο να μην έχει κερδίσει Χρυσή Μπάλα ο “Καλπάζων Συνταγματάρχης” του Ουγγρικού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ειδικά την εποχή που οι έταιροι “σωματοφύλακες” της Ρεάλ του τότε (Κοπά, Ντι Στέφανο) τιμήθηκαν με το βραβείο. Μη μιλήσουμε για το σκάνδαλο που η πρώτη Χρυσή Μπάλα δόθηκε στον Στάνλεϊ Μάθιους.
Κένι Νταλγκλίς
Μπορεί να έκανε το “κόκκινο” λιμάνι του Λίβερπουλ να ξεχάσει τον Κέβιν Κίγκαν και να κατέκτησε τα πάντα με τους Κόκκινους, ωστόσο ο Κίγκαν ήταν αυτός που πήρε δύο συνεχόμενες Χρυσές Μπάλες (‘78, ‘79). Ο King Kenny βολεύτηκε με 3 κύπελλα Πρωταθλητριών, Και την παντοτινή αγάπη του Kop.
Πάολο Μαλντίνι
Aν ρωτήσεις δέκα φιλάθλους “πες μου τον πρώτο αμυντικό που σου ‘ρχεται στο μυαλό”, οι εννιά θα σου απαντήσουν Πάολο Μαλντίνι. Μεγαλούργησε στη σκιά των τριών Ολλανδών στη Μίλαν (Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν τιμήθηκαν με τη Χρυσή Μπάλα), άντεξε στο χρόνο και είδε έναν άλλο συμπατριώτη του να γίνεται τελικά ο πρώτος αμυντικός που βραβεύεται, τον Φάμπιο Καναβάρο το 2006.
Μίκαελ Λάουντρουπ
Ήταν από τα καλύτερα δεκάρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μπορεί και το καλύτερο, μέχρι να έρθει στη ζωή μας ο Ζινεντίν Ζιντάν. Πρωταθλητής Ευρώπης τόσο με τη χώρα του Δανία όσο και με το σύλλογο του τη Μπαρτσελόνα το 1992, πολλοί λένε, ανάμεσα τους κι εγώ, ότι άξιζε αυτή την προσωπική διάκριση εκείνη τη σεζόν. Τελικά, βγήκες έβδομος βλέποντας τον Μάρκο Φαν Μπάστεν στην πρώτη θέση.
Ράιαν Γκιγκς
Έκανε πράγματα και θαύματα στην τρελή πορεία της Μαν Γιου στο δρόμο για το treble το ‘99, έβαλε το γκολ της ζωής του στον ημιτελικό του FA Cup απέναντι στην Άρσεναλ προς το treble του 1999, ήταν ίσως ο καλύτερος ανάμεσα σε τόσους σπουδαίους αλλά στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα βρέθηκε πιο κάτω κι από τον Μπέκαμ.
Όλιβερ Καν
Αν υπήρξε ένας τερματοφύλακας, μετά τον θρυλικό Λεβ Γιασίν, που μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις τη Χρυσή Μπάλα, αυτός ήταν σίγουρα ο θηριώδης Γερμανός. Οδήγησε σχεδόν μόνος του τη Μπάγερν στην κατάκτηση του ΤσουΛου το 2001 και την Εθνική Γερμανίας στη 2η θέση του Μουντιάλ την επόμενη χρονιά. Τρίτος και τις δυο φορές.
Ντένις Μπέργκαμπ
Ειδική περίπτωση. Aν το βραβείο αφορούσε τον πιο ξεχωριστό κι όχι τον καλύτερο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή, μπορεί να το κέρδιζε για δέκα συνεχόμενα χρόνια.
