epa06212625 Supporters of the 'Pegida' movement and German right-wing populist party Alternative for Germany (AfD) hold banner against Germany's Christian Democratic Union (CDU) party chairwoman and German Chancellor, Angela Merkel during a demonstration in front of the Frauenkirche church at Neumarkt square in Dresden, Germany, 18 September 2017. The 'Patriotic Europeans against the Islamisation of the Occident' ('Pegida') called-out for a demonstration in the state capital of Saxony. EPA/FILIP SINGER
Από συγκέντρωση του Afd/ EPA/FILIP SINGER
Οι βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου στην Ολλανδία που διατήρησαν τον Μαρκ Ρούτε στη θέση του πρωθυπουργού της χώρας και οι αντίστοιχες Προεδρικές στη Γαλλία το Μάιο που ανέδειξαν τον Μανουέλ Μακρόν ως τον 9o Πρόεδρο της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, έκαναν ακόμα πιο ξεκάθαρο ένα ήδη γνωστό πρόβλημα. Την ισχυρή παρουσία της ακροδεξιάς στα εθνικά κοινοβούλια της Ευρώπης, στη δημόσια συζήτηση αλλά κυρίως μέσα στον κοινωνικό ιστό. Οι Γερμανικές Βουλευτικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου δε θα δείξουν μόνο αν η Άνγκελα Μέρκελ θα παραμείνει στη θέση της Καγκελαρίου για άλλα τέσσερα χρόνια ή αν θα τη διαδεχθεί ο Μάρτιν Σουλτς, αλλά θα παρουσιάσουν με πιο καθαρό τρόπο τη δυναμικής της ακροδεξιάς δύναμης της Γερμανίας, του AfD.
Το AfD δε διαφέρει κατά πολύ με τις υπόλοιπες ακροδεξιές οργανώσεις της Ευρώπης. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι κοινές εμφανίσεις των ηγετών του, της Φράουκε Πέτρι και του Γιοργκ Μόιτχεν, δίπλα στον Ολλανδό Γκερτ Βίλντερς και τη Μαρίν Λεπέν. Όλοι οι ακροδεξιοί ηγέτες είναι μέρος μιας κοινής ιδεολογικής ατζέντας και ρητορικής επομένως και το AfD δε θα μπορούσε να διαφέρει από αυτή.
Έχοντας ως βασικό άξονα την ισλαμοφοβία, το ακροδεξιό κόμμα της Γερμανίας τάσσεται κατά της εισόδου προσφύγων στη γερμανική επικράτεια, μιλά για κλειστά σύνορα και σκληρούς ελέγχους κάτι που θα σήμαινε και την αναθεώρηση της Συνθήκης του Σένγκεν, για κόψιμο της χρηματοδότησης που αφορά την κατασκευή τόπων λατρείας για τους μουσουλμάνους και κατάργηση της μπούργκας, ενώ σε ένα ρεσιτάλ κυνικότητας η Φράουκε Πέτρι είχε μιλήσει ακόμα και για πυροβολισμούς ενάντια σε όσους πρόσφυγες προσπαθήσουν να περάσουν τα γερμανικά σύνορα «σε περίπτωση που χρειαστεί».
Ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο με τη Μαρίν Λεπέν, το AfD είναι ενάντια στην Ευρωζώνη και έχει ταχθεί υπέρ της επιστροφής στο Γερμανικό Μάρκο. Μάλιστα, ο προηγούμενος ηγέτης του AfD και νυν Ευρωβουλευτής, ο οικονομολόγος Μπερντ Λούκε, είχε ηγηθεί μιας πρωτοβουλίας οικονομολόγων που ήταν κατά των πακέτων διάσωσης των χωρών του Νότου λέγοντας ότι δεν πρέπει οι γερμανοί φορολογούμενοι να πληρώσουν τα χρέη των αποκαλούμενων χωρών PIIGS. Φυσικά και η αντίθεση προς την Ευρωζώνη επεκτείνεται ως αντίθεση και στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πρότζεκτ καθώς το AfD είναι υπέρ των ανεξάρτητων κρατών-εθνών και τάσσεται ενάντια στην περαιτέρω ενοποίηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το AfD είναι το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που διεκδικεί την είσοδο του στο κοινοβούλιο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς ποτέ άλλοτε ένα κόμμα με τέτοια ρητορική και ιδεολογία δεν έφτασε τόσο κοντά στο να αναδειχθεί σε αξιόλογη πολιτική δύναμη. Μάλιστα, η συμπεριφορά του AfD συχνά φλερτάρει με το ναζισμό. Πρόσφατα, μία από τις πιο γνωστές φυσιογνωμίες του κόμματος, ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ, δήλωσε ότι η Γερμανία θα πρέπει να είναι περήφανη για τους στρατιώτες της που πολέμησαν και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλο ένα στέλεχος του κόμματος, ο Μπγιορν Χέκε δήλωσε σχετικά με το μνημείο του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο ότι «οι Γερμανοί είναι οι μόνοι άνθρωποι στον πλανήτη που έφτιαξαν ένα μνημείο ντροπής στην καρδιά της πρωτεύουσας τους».
Αυτού του είδους οι συμπεριφορές και οι δηλώσεις μπορούν να παρουσιάσουν ξεκάθαρα την πολιτική σκέψη των στελεχών και όσων εκπροσωπούν το AfD. Η παρουσία τους στο Κοινοβούλιο θεωρείται δεδομένη και το πιο ανησυχητικό είναι ότι μπορεί να αναδειχθούν μέχρι και σε τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας. Μια τέτοια εξέλιξη θα έρθει να δέσει με τις προηγούμενες επιτυχίες της ακροδεξιάς νοοτροπίας η οποία οδήγησε το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός Ε.Ε, τον Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, το PVV στη δεύτερη θέση των Ολλανδικών Εκλογών και τη Μαρίν Λεπέν στη δεύτερη θέση των Προεδρικών Εκλογών στη Γαλλία.