Καταρχάς, δεν είναι μελιτζανί. Είναι ένα περίεργο μπορντοροδοκόκκινο που μόνο στη συλλογή της γκαλερί Μοιραράκη μπορείς να συναντήσεις. Ο Ομπράντοβιτς εκνευρίζεται σχεδόν αποκλειστικά εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ, είτε στην προπόνηση είτε κατά τη διάρκεια του ματς. Κι αυτό συμβαίνει όταν δεν τηρούνται οι εντολές που δίνει, όταν παραβλέπονται οι κανόνες που θέτει. Τότε, ναι, υπάρχει θέμα. Δεν είναι ότι δε δίνει το δικαίωμα στους παίκτες να πουν την άποψή τους ή να εκφράσουν την απορία τους. Αλλά, αυτό πρέπει να το κάνεις στην ώρα του. Θυμάμαι τον Αλβέρτη να λέει σε μια συνέντευξη «θα σε βάλει να εκτελέσεις μια κίνηση 300-350 φορές μέχρι να την κάνεις σωστά κι εκεί ξέρεις ότι αν δε θες να ξημερωθείς στο παρκέ πρέπει να συγκεντρωθείς».
Έχω μια χαρακτηριστική ιστορία εδώ. Έχει στήσει μια φορά ένα play, στο οποίο ο Τζόνι Ροτζερς πρέπει να σταθεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο. Το δοκιμάζουν. Κι ο Ρότζερς στέκεται κυριολεκτικά 5 εκατοστά πιο δίπλα. Λάθος. Stop. Και το play στήνεται ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι οι παίκτες να πάρουν ακριβώς τις σωστές θέσεις. Ρωτήθηκε μετά: «Μα καλά κόουτς, τους έβαλες να το επαναλάβουν τόσες φορές για 5 πόντους;». Κι εκείνος – που έχει γενικά τρομερό χιούμορ εκτός αγωνιστικής δράσης – το είχε έτοιμο. «Φίλοι μου, μια γυναίκα μπορεί να δημιουργήσει ολόκληρο θέμα απλά και μόνο για 1 πόντο παραπάνω, εγώ γιατί όχι για 5 πόντους;».
Γενικά, είναι χαρακτηριστικό του αυτό. Να σταματάει την προπόνηση, αν δεν γίνεται κάτι σωστά. Πολλές φορές ρωτώντας τον παίκτη «ή είσαι βλάκας ή με κοροϊδεύεις, τι από τα δύο συμβαίνει;». Εκεί, όπως καταλαβαίνετε, δεν υπάρχει απάντηση. Κι αν υπάρξει, υπάρχει η πόρτα. Έχει διώξει αρκετές φορές παίκτες από προπόνηση (τώρα πια το κάνει και στον αγώνα, αν θυμηθούμε το πρόσφατο στιγμιότυπο με τον Μπιέλιτσα). Αλλά, προσοχή σε αυτό, τις επιλογές του τις στήριζε και παίκτη μεσούσης της χρονιάς άλλαξε μόνο μια φορά. Τον μακαρίτη τον Κένιον Τζόουνς που ήταν ολοφάνερο ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Επίσης, δίνει πολύ μεγάλη σημασία στον σεβασμό. Μια ενδεικτική (και αστεία) σχετική ιστορία είναι η εξής: Τη χρονιά 2007-08 ο Παναθηναϊκός είχε πάρει από τον Πανιώνιο τον Κένεντι Γουίνστον, έναν αμερικάνο γκαρντ-φόργουορντ. Στη Σερβία το “W” το προφέρουν όπως το «β» κι έτσι ο Ομπράντοβιτς φώναζε από την αρχή τον “Winston” ως «Βίνστον». Το κάνει λοιπόν μια φορά στην αρχή της σεζόν κι ο Αμερικάνος βάζει τα γέλια. Και τότε καταλαβαίνετε. Ο Ζοτς του επιτέθηκε, ψαρώνοντας τον απίστευτα και φωνάζοντας «εγώ σε σέβομαι, εσύ έχεις πρόβλημα που είμαι από τη Σερβία;». Φυσικά, ο Γουίνστον δε διανοήθηκε να ξανασχοληθεί με την προφορά του επωνύμου του.
Στη διάρκεια του αγώνα θεωρεί ότι «παλεύει για 40 λεπτά με τους παίκτες του», όπως έχει δηλώσει. Εννοώντας ότι προσπαθεί να τους εξωθήσει να υπερβούν τον εαυτό τους, να τα δώσουν όλα. Στους παγκίτες φωνάζει, τακτική που υιοθέτησε από όταν καθόταν στο πλευρό του Ίβκοβιτς, θέλοντας να τους δείξει πρακτικά τι πρέπει να αποφύγουν όταν μπουν, γιατί ξέρει ότι όποιος είναι μέσα στο παρκέ δεν έχει μυαλό να ακούσει προσεκτικά τις υποδείξεις του. Θέλει όμως όλοι να παλεύουν. Και συχνά μνημονεύει ένα ματς από τα χρόνια του Σπόρτιγκ που είχε έρθει η τρομερή τότε Μακάμπι. Η διαφορά κυμαινόταν σταθερά μεταξύ 20 και 30 πόντων, εκείνη τη σεζόν υπήρχε σοβαρή διαφορά δυναμικότητας. Όμως ο κόσμος χειροκρότησε παρά τη βαριά ήττα γιατί οι παίκτες του πάλευαν, βούταγαν στο παρκέ έστω για να κατεβάσουν λίγο τη διαφορά. Το αναφέρει συχνά αυτό το παράδειγμα.
Ούτως ή άλλως το σκορ σπάνια παίζει ρόλο στην αξιολόγηση που κάνει μέσα στο παιχνίδι. Σε εύκολο ματς βάζει νεαρό έλληνα γκαρντ, που γενικά δεν έπαιζε πολύ, και του δίνει οδηγία να εκτελέσει ένα play με pick ‘n’ roll πασάροντας στον ψηλό. Ο γκαρντ παίρνει το screen κι αποφασίζει να σουτάρει. Η διαφορά ήταν 20+, αλλά ο Ομπράντοβιτς φυσικά τον φωνάζει κοντά του κι αρχίζει να τον ψέλνει. Ο παίκτης ξεκινάει να απολογείται λέγοντας “Coach, I think…”. Κι ο Ζοτς τον σταματά αμέσως.
“You think? No my friend! I’m over here to think. You’re here to play”
Ο Σωτήρης Βετάκης είναι ρεπόρτερ μπάσκετ στην εφημερίδα «Τα Νέα»
