9 Ioυλίου 1995, Εστάδιο Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη. Είναι η δεύτερη αγωνιστική του πρώτου ομίλου για το Copa America και η οικοδέσποινα αντιμετωπίζει την Παραγουάη. Με νίκη περνά στην επόμενη φάση. 13ο λεπτό της αναμέτρησης η μπάλα είναι κάπου στο κέντρο, την παίρνει με χάρη ο Έντσο Φρανσέσκολι κάνει ένα κοντρόλ και τη σπάει στα αριστερά της επίθεσης όπου ανοίγεται ο Φονσέκα. Η μπάλα αλλάζει πολλά πόδια, ο Φρανσέσκολι έχει προωθηθεί σε θέση κρυφού σέντερ φορ, του έρχεται η μπάλα κάνει ένα “αέρινο” κοντρόλ με τη στήθος και με το που πέφτει η μπάλα στο έδαφος, γυρνά το σώμα του και με το αριστερό γράφει το 1-0, που ήταν το τελικό αποτέλεσμα.
Fast Forward μόλις 14 μέρες μετά. Η Ουρουγουάη έχει φτάσει στον τελικό, στο ημίχρονο χάνει 1-0 από την Βραζιλία που θέλει (να πάρει εκδίκηση για αυτό που έγινε το ‘50 στο Μαρακανά και) να της κλέψει τη διοργάνωση μέσα στο σπίτι της. Στο 50’ ο Φρανσέσκολι κερδίζει ένα φάουλ έξω από την περιοχή, το εκτελεί ο Φονσέκα 1-1. Παράταση, πέναλτι. Οι Ουρουγουανοί κερδίζουν, ο μεγάλος Έντσο σηκώνει το τρόπαιο ψηλά στον ουρανό της πατρίδας του και κατακτά το 3ο του Copa America. Eίναι μάλλον ο πιο σπουδαίος ποδοσφαιριστής που έβγαλε το ποδόσφαιρο της μικροσκοπικής αυτής χώρας. Eίναι ο ηγέτης, ο “Πρίγκιπας” όπως τον αποκαλούν και λατρεύεται σα θεός σε όλη την Λατινική Αμερική.
Υψηλή τεχνική κατάρτιση, καταπληκτική κοφτή ντρίμπλα, εκτελεστική δεινότητα, πρώτη, σχεδόν πάντα αλάνθαστη, πάσα. Με το αρχοντικό, πριγκιπικό του στιλ απέδειξε ότι οι συμπατριώτες του, πολύ πριν βγουν οι Σουάρες, Φορλάν, Καβάνι, δεν ήταν τα αμυντικά δρεπάνια του παρελθόντος αλλά ήξεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με τις ενέργειες τους.
Αποτέλεσε το είδωλο του Ζινεντίν Ζιντάν. Ο ίδιος ο Ζιζού έχει ονομάσει το μεγάλο του γιο, Έντσο, για να τιμήσει τον ποδοσφαιρικό του ήρωα. “Ήταν ότι καλύτερο είχα δει, ο αγαπημένος μου. Πήγαινα στις προπονήσεις της Μαρσέιγ, όταν αγωνιζόταν εκεί, και τον παρακολουθούσα να κάνει κόλπα με τη μπάλα. Μετά προσπαθούσα να τα κάνω κι εγώ”, τάδε έφη Ζιζού σε αυθαίρετο χρόνο. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί. Ο Φρανσέσκολι το έμαθε όλο αυτό και όταν η μοίρα τους έφερε αντιμέτωπους σε έναν αγώνα για το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1996, (Γιουβέντους – Ρίβερ Πλέιτ 1-0), στο τέλος του αγώνα ζητά ν’ αλλάξουν φανέλες. Ο Ζιντάν χαίρεται περισσότερο κι από την κατάκτηση του Κυπέλλου και αποκαλύπτει μετά από χρόνια πως αυτή η μέρα τον σημάδεψε τόσο ώστε πολλές νύχτες στο Τορίνο όσο και τις μέρες του Μουντιάλ στη Γαλλίας το ‘98, κοιμόταν με τη φανέλα του ινδάλματός του για γούρι και καλό κάρμα.
Η καριέρα του μεγαλύτερου των Ουρουγουανών εκτοξεύθηκε στη Ρίβερ Πλέιτ, στην αγαπημένη του ομάδα, την τριετία 1983-1986. Μετά το Μουντιάλ ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του περιπλάνιση. Ρασίνγκ Παρί, Μαρσέιγ όπου κατέκτησε ένα πρωτάθλημα επί Μπερνάρ Ταπί, έχοντας για παρτενέρ του στην επίθεση τον Ζαν-Πιέρ Παπέν. Μετά πήγε στην Ιταλία, Κάλιαρι και Τορίνο και επιστροφή στο Μπουένος Άιρες για την Ρίβερ όπου το 1996 κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες. Με την εθνική της χώρας του κατέκτησε 3 Copa America αλλά απέτυχε στα Μουντιάλ. Αυτό ήταν το μαράζι του.
Το 2003 ίδρυσε το GolTV, το καλωδιακό κανάλι στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου έδειχνε ποδόσφαιρο 24 την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο. Γιατί στη ζωή του δε θα ήθελε να ασχολείται με τίποτε άλλο πέρα από το ποδόσφαιρο.
