Η ιστορία έχει κάπως έτσι. Μπλέκονται πολλά, μα πολλά εκατομμύρια ευρώ, δύο πρωτεύουσες, κάποιες ομάδες και κάποιοι ποδοσφαιριστές. Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται για τον κόσμο της μπάλας ή κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσουμε να διαβάζουμε πίσω από τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων.
Πάμε λοιπόν! Η Ρεάλ αγόρασε ακριβά τον Μπέηλ κι έτσι για λόγους Financial Fair Play (λέμε τώρα) κάποιος πρωτοκλασάτος θα έπρεπε να φύγει -αντί να εγκαταλείψει την ισπανική πρωτεύουσα κάποιος όχι τόσο απαραίτητος, φερ ειπείν ο Ντι Μαρία, οι Μαδριλένοι επέλεξαν να δώσουν το καλύτερο playmaker τoυ σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ο Οζίλ πήγε στο Λονδίνο με την ταμπέλα της πιο ακριβής μεταγραφής Γερμανού ποδοσφαιριστή που έγινε ποτέ και παράλληλα αποτέλεσε την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της Άρσεναλ. Εκτός από αυτό, αποτελεί και μια ξεχωριστή ιστορία για τον κόσμο του αθλητισμού.
Τα πρώτα χρόνια
O Oζίλ από πολύ μικρός έκανε εντύπωση στους κυνηγούς ταλέντων των Γερμανικών ομάδων. Όσοι τον έβλεπαν να αγωνίζεται, ακόμα και στην ηλικία των 12-13, κατάλαβαν πως αυτό το παιδί αν γαλουχηθεί με τις σωστές αρχές, θα κάνει μεγάλη καριέρα. Δέκα-δώδεκα χρόνια πριν, ξεκίνησε η Γερμανική ομοσπονδία να διαμορφώνει το “ενωμένο μεγάλο γερμανικό σχέδιο” που θα απέφερε καρπούς σε βάθος δεκαετίας, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Η επιτυχία του σχεδίου άρχισε να φαίνεται τα τελευταία χρόνια των zeroes, με την εθνική ομάδα της χώρας να ανεβαίνει διαρκώς ενώ σε συλλογικό επίπεδο η αυτοκρατορία της Μπάγερν συνεχίστηκε στη Γερμανία και ανέτειλε ξανά στην Ευρώπη νικώντας στον τελικό του Λονδίνου την επίσης γερμανική Μπορούσια Ντόρτμουντ. Ο κορμός και των δύο αυτών ομάδων αποτελούνταν από Γερμανούς ποδοσφαιριστές που ηλικιακά, ειδικά της Ντόρτμουντ, βρίσκονται πάνω κάτω στην ηλικία του Οζίλ.
Το κοντρόλ και η εξυπνάδα του Μεσούτ Οζίλ τον έκαναν να ξεχωρίσει αμέσως ανάμεσα σε τόσα γερμανικά πρώτης, δεύτερης ή και τρίτης γενιάς, ταλέντα. Μεγάλωσε στην ευρύτερη περιοχή του Γκελζενκίρχεν πριν πάρει μεταγραφή για την Ροτ Βάις Έσεν, εκεί που μεγάλωσε και ζει ο πρώην “δικός” μας Ότο Ρεχάγκελ. Έμεινε για πέντε χρόνια και η ομάδα που δέσποζε στην περιοχή, η Σάλκε, τον έκανε δικό της το 2005. Εντυπωσίασε τους προπονητές των εφηβικών τμημάτων, τη χρονιά 2006 βγήκε πρωταθλητής Γερμανίας στο συγκεκριμένο επίπεδο και την επόμενη πήρε προαγωγή στην πρώτη ομάδα.
Τη σεζόν 2006/07 πραγματοποίησε 19 εμφανίσεις στην Μπουντεσλίγκα και πάνω στο χορτάρι άρχισε να φαίνεται πως οι αρχές που είχε πάρει από τους Γερμανούς προπονητές ήταν οι σωστές, η ποδοσφαιρική του ευφυΐα και ο τρόπος που διάβαζε το παιχνίδι είχαν φτάσει σε εκπληκτικά επίπεδα -με λίγα λόγια όλοι μιλούσαν για έναν πολύ ταλαντούχο μέσο που αν εξελισσόταν ακόμα πιο σωστά θα έκανε “πράγματα και θαύματα” στα χρόνια που έρχονταν. Την επόμενη χρονιά, ήταν βασικός και αναπόσπαστο κομμάτι της Σάλκε που έπαιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κάποιες διαφωνίες ανάμεσα στον πατέρα του και τη διοίκηση της ομάδας (ο πατέρας του είναι ο ατζέντης του) τον έκαναν να μην θέλει να ανανεώσει το συμβόλαιο του που έληγε στο τέλος της χρονιάς και έτσι, μοιραία, κατέληξε λίγο πιο βόρεια στη Βρέμη.
Παράδεισος η Βρέμη
Eκεί βρήκε τον Τόμας Σάαφ, έναν προπονητή που θα τον πίστευε και θα έχτιζε την ομάδα γύρω του χωρίς να φοβηθεί το νεαρό της ηλικίας του -ο Οζίλ ήταν 20 χρονών. Ο Σάαφ τον άφησε ελεύθερο και μέσα στις βασικές αρχές της ομάδας τον εμψύχωνε διαρκώς, βελτιώνοντάς τον σε όλους τους τομείς. Η δημιουργικότητα του έφτασε σε άλλα επίπεδα και στην πρώτη του ολοκληρωμένη χρονιά με την ομάδα της Βρέμης μοίρασε 24 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Ήταν καταλυτικός στην κατάκτηση του Γερμανικού Κυπέλλου, σκοράροντας το νικητήριο γκολ στον τελικό απέναντι στη Λεβερκούζεν ενώ στην Ευρώπη, με τη Βέρντερ έφτασε στον τελικό του (τότε) Ουέφα, χάνοντας από την Σαχτάρ με 2-1, στην παράταση, στο Σουκρού Σαράτσογλου της Κωνσταντινούπολης. Σ’ αυτό το παιχνίδι ο Οζίλ ήταν ο κορυφαίος της ομάδας του και έμεινε στο γήπεδο για 120 λεπτά -από το 103’ είχε συμπαίκτη στο γήπεδο τον Αλέξανδρο Τζιώλη που είχε σταλεί δανεικός από τον Παναθηναϊκό τον περασμένο Ιανουάριο.
Εκτός από τη λάμψη σε συλλογικό επίπεδο, η τρελή κούρσα ανέλιξης του Οζίλ στην εθνική Γερμανίας είχε ήδη ξεκινήσει. Ήταν το αστέρι της ομάδας U-21 της Γερμανίας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Σουηδία το 2009 σκοράροντας στον τελικό απέναντι στους Άγγλους. Ο Λεβ, προπονητής της εθνικής ομάδας της Γερμανίας, τον παρακολουθούσε στενά, και τελικά του έδωσε ένα από τα 23 εισιτήρια παιχτών που πήγαν στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το 2010. Τη χρονιά που θα κορυφωνόταν με το Μουντιάλ, το 2009-10, η Βέρντερ Βρέμης τα πήγε περίφημα τερματίζοντας στην τρίτη θέση της κατάταξης του Γερμανικού πρωυαθλήματος και ο Οζίλ βγήκε πρώτος στην κατηγορία των ασίστ μοιράζοντας 17. Επίσης ήταν ο παίχτης του πρωταθλήματος για το μήνα Νοέμβριο και ένας από τους καλύτερους σε όλο το πρωτάθλημα. Συνολικά έφτιαξε 33 γκολ για τους συμπαίκτες του σε όλες τις διοργανώσεις.
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις της Γερμανίας στο Μουντιάλ τον έκαναν ως ένα από τα μεγάλα brands Γερμανικού ποδοσφαίρου. Εκείνη την περίοδο τον αγόρασε, για μόλις 15 εκ. ευρώ από την Βέρντερ Βρέμης, η Ρεάλ Μαδρίτης που τον παρακολουθούσε στενά για τουλάχιστον τρία χρόνια. Όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη μιλούσε για την πιο value for money μεταγραφή των τελευταίων ετών.
Στη Μαδρίτη
O Oζίλ συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει τον προηγούμενο χρόνο. Στην πρώτη του σεζόν στην Ισπανία μοίραζε συνεχώς ασίστ στον Κριστιάνο Ρονάλντο και στην παρέα του. Στο τέλος του πρωταθλήματος ήταν πάλι πρώτος σε αυτή την κατηγορία. Ο Μουρίνιο τον αγάπησε. Το ίδιο και ακόμα περισσότερο τον αγάπησαν οι οπαδοί και οι συμπαίκτες του. Στα τρία χρόνια που έμεινε στη “Βασίλισσα”, η βελτίωση του διαρκής, μέχρι που έγινε ο καλύτερος playmaker στον κόσμο αφού με τις εμφανίσεις του έστειλε αμέσως στον πάγκο τον Κακά, την τρίτη πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της Ρεάλ πίσω από Μπέηλ και Κριστιάνο Ρονάλντο. Oι τρίπλες του και οι εμπνεύσεις κάθε φορά ξεσήκωναν το κοινό στο Μπερναμπέου.
Στη δεύτερη του σεζόν, τη χρονιά που η Ρεάλ πήρε το πρωτάθλημα με 100 βαθμούς σκοράροντας 121 γκολ ο Οζίλ αναδείχθηκε και πάλι πρώτος στις ασίστ και ήταν μέσα στους καλύτερους 11 της ισπανικής Λίγκας. Συνολικά με την ομάδα της Μαδρίτης αγωνίστηκε σε 159 επίσημους αγώνες σκοράροντας 27 τέρματα και είχε ενεργή συμμετοχή σε πάνω από 100 γκολ της Ρεάλ Μαδρίτης.
Μοιραία, οι συγκρίσεις με τον Ζινεντίν Ζιντάν από πολλές έγιναν περισσότερες. Η μοναδική του ικανότητα να φτιάχνει παιχνίδι και γκολ τον έφεραν στην πρώτη θέση των “πάρε-βάλε” παιχτών την τελευταία πενταετία σε όλη την Ευρώπη. Κανένας άλλος παίχτης δεν έφτιαξε για τους συμπαίκτες τόσες ευκαιρίες και τόσα γκολ όσα ο Οζίλ.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έγινε πολύ καλύτερος παίχτης έχοντας δίπλα του Οζίλ και η μεταξύ τους χημεία είναι κάτι που θα λείψει τα επόμενα χρόνια τόσο στον Κριστιάνο όσο και στην ίδια τη Ρεάλ. Ο Ρονάλντο και ο Ράμος τα έβαλαν με τη διοίκηση που τον πούλησε την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Τα νούμερα του Οζίλ είναι εντυπωσιακά. Στον Κριστιάνο σέρβιρε 29 έτοιμα γκολ, ήταν ο ιδανικός συμπαίκτης για τον Πορτογάλο αλλά και για τους υπόλοιπους αφού η Ρεάλ σκόραρε κάθε 139 αγωνιστικά λεπτά από πάσα του Οζίλ. Στα πρώτα του 100 παιχνίδια με τη φανέλα της Βασίλισσας έδωσε 54 έτοιμα γκολ. Στον ίδιο αριθμό παιχνιδιών ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε δώσει 18.
Η μετακόμιση στο Λονδίνο
Ο Οζίλ αποτελεί την επιτομή της αγωνιστικής φιλοσοφίας που έχει εμφυσήσει ο Βενγκέρ στην Άρσεναλ. Είναι ο χαμένος κρίκος, αυτός που έλειπε για να κάνει ξανά την ομάδα πρωταγωνίστρια σε Αγγλία και Ευρώπη. Ο Μεσούτ Οζίλ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει ασπαστεί την αγωνιστική φιλοσοφία του Αρσέν Βενγκέρ πολύ πριν μιλήσει ή προπονηθεί για πρώτη φορά μαζί του. Τον Αύγουστο, ο Γάλλος προπονητής του εξήγησε το πλάνο και τον ρόλο που θα έχει φέτος και τα επόμενα χρόνια ο Οζίλ στην ομάδα. Θα είναι το δεκάρι, αυτός που θα “κάνει μάγκες” τους συμπαίκτες του. Η εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Αλσατός τεχνικός τον κέρδισε αμέσως, με συνέπεια να δεχθεί την πρόταση, να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της Άρσεναλ και να πατήσει το πόδι του στο Λονδίνο. Στην πρώτη του συμμετοχή απέναντι στη Σάντερλαντ, χρειάστηκε μόλις 11 λεπτά για να δώσει ασίστ σε συμπαίκτη του. Το γρήγορο πλάνο ανάπτυξης και το passing game της ομάδας ταιριάζει γάντι σε έναν παίχτη σαν τον Οζίλ. Είναι σαν να είναι γεννημένος για μια τέτοια ομάδα. Εκεί βρήκε τον προπονητή που είχε χάσει από την εποχή που αγωνιζόταν στην Βέρντερ, τον άνθρωπο δηλαδή που θα τον πιστέψει άνευ όρων και θα χτίσει μια ομάδα πάνω του. Στη Ρεάλ, ο Οζίλ είχε την ατυχία να βρίσκεται στην ομάδα του Ρονάλντο. Τώρα οι συμπαίχτες του παίζουν για την Άρσεναλ του Οζίλ. Είναι ήρεμος, ψύχραιμος, εκτελεί με ακρίβεια τα στημένα, είναι ένας low profile ηγέτης που αναμένεται να κουμπώσει χωρίς προβλήματα στο μενταλιτέ της Άρσεναλ.
Πλάι του θα βελτιωθούν όλοι, θα φτιάξουν ακόμα περισσότερο το όνομα τους. Τρανό παράδειγμα ο Άαρον Ράμσει. Τα προηγούμενα χρόνια όλοι μιλούσαν για έναν χαμηλών αγωνιστικών τόνων μέσο και τώρα μέσα σε ένα μήνα πραγματοποιεί τις εμφανίσεις της ζωής του. Στους πρώτους 6 αγώνες του αγγλικού πρωταθλήματος έχει 4 γκολ, 2 ασίστ, είναι ο παίκτης με τα περισσότερα επιτυχημένα τάκλιν στην κατηγορία, είναι αυτός που έχει τις περισσότερες επιτυχημένες πάσες από το κέντρο προς τα μπροστά.
Στην εθνική Γερμανίας ο Μούλερ έγινε καλύτερος παίχτης έχοντας τον Οζίλ δίπλα του, στη Βρέμη ο Ντιέγκο τον εκμεταλλεύτηκε όσο περισσότερο μπορούσε για να γίνει καλύτερος, στη Μαδρίτη ήταν ο Ρονάλντο αυτός που δεχόταν τα δώρα. Τώρα είναι η σειρά των Αρτέτα, Καθόρλα και Γουίλσιρ με τον Ράμσει να βρίσκονται γύρω, πίσω και κοντά του. Όσον αφορά τον μοναδικό προωθημένο της ομάδας, τον Ζιρού, δε θα μας κάνει καμία εντύπωση αν στο τέλος της χρονιάς είναι στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ.
Ο χαρακτήρας του είναι ένα θέμα από μόνο του. Πρόκειται για ένα καλό παιδί, όπως γράφουν τα ευρωπαϊκά media, που μένει μακριά από βεντετισμούς και δεν προκαλεί προβλήματα σε ομάδες και προπονητές. Επίσης, η Adidas τον καλωσόρισε στην παρέα της με δόξες και τιμές πιστεύοντας πολύ στον χαρακτήρα και στην ποιότητα του. Αγωνιστική και εξωαγωνιστική.
Του αρέσει πολύ να δουλεύει και να βελτιώνεται συνεχώς. Τα τελευταία δύο χρόνια έκανε πολλές ατομικές προπονήσεις για γίνει πιο δυνατός στο physical κομμάτι του παιχνιδιού. Έβαλε όγκο, έφτιαξε την αντοχή του, λογικά δε θα αντιμετωπίσει πρόβλημα στους εξοντωτικούς ρυθμούς των αγγλικών παιχνιδιών. Η Άρσεναλ με 50 εκ. ευρώ δεν αγόρασε απλά έναν παίκτη. Αγόρασε ελπίδα και την αλλαγή στη νοοτροπία που είχε ποτίσει πάνω από το Emirates για χρόνια. Ο αέρας της Άρσεναλ είναι τελείως διαφορετικός. Θυμίζει την ομάδα του Βιεϊρά και του Ανρί τότε που έμπαιναν στο γήπεδο με τη φήμη του νικητή, γνωρίζοντας πως σε αυτές τις τέσσερις γραμμές κάνουν κουμάντο αυτοί. Η Άρσεναλ έχει 7 συνεχόμενες νίκες με τον Οζίλ στην εντεκάδα. Όλοι (φίλαθλοι, διοίκηση, παίκτες, οπαδοί και media) έχουν ενθουσιαστεί που την βλέπουν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και ξέρουν ότι μπορούν να την κρατήσουν εκεί την ομάδα για πολύ καιρό.
Το μομέντουμε είναι ασπροκόκκινο, η φανέλα με το 11 έχει δώσει ελπίδα σε όλους όσοι υποστηρίζουν την ομάδα και αυτός ο Γερμανός τουρκικής καταγωγής ελπίζει πως με τον πρώτο τίτλο, που έτσι όπως πάνε τα πράγμα και με την νομοτέλεια του πράγματος, δε θα αργήσει να έρθει, θα δει το όνομα του να βρίσκεται στα τρία επικρατέστερα για την κατάκτηση της όποιας επόμενης Χρυσής Μπάλας.
