Ανακοινώθηκε κι επίσημα η απόκτηση του Μάρεκ Λεβαντόφσκι από την Μπάγερν. Ο 25χρονος Πολωνός επιθετικός, του οποίου το συμβόλαιο με την Μπορούσια Ντόρτμουντ εκπνέει το καλοκαίρι, είχε το δικαίωμα από την 1η Ιανουαρίου να συζητήσει και να συμφωνήσει με την ομάδα της αρεσκείας του. Τώρα πότε πρόλαβε να τα βρει σε όλα, να περάσει από ιατρικές εξετάσεις και να υπογράψει σα να μην είχαν γίνει ποτέ -παράνομες- συζητήσεις με τους βαυαρούς, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί.
Εδώ εγείρεται λοιπόν ένα ζήτημα ως προς τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η Μπάγερν για να διατηρήσει τα πρωτεία στην Μπουντεσλίγκα. Μετά την περσινή ‘αρπαγή’ του Μάριο Γκέτσε μέσω της πληρωμής της ρήτρας του αξίας 37 εκ. ευρώ, αποκτά (ως ελεύθερο) το έτερο μεγάλο αστέρι των βεστφαλών. Στη Γερμανία είναι συνηθισμένο φαινόμενο να ανακοινώνεται η απόκτηση ενός παίκτη προτού τελειώσει το συμβόλαιό του. Με αυτό τον τρόπο άλλωστε η Μπορούσια απέκτησε τον Μάρκο Ρόις από την Γκλάντμπαχ, πληρώνοντας τα 17 εκ. της ρήτρας του μεσούσης της σεζόν. Η Μπάγερν όμως, μοιάζει να κάνει επίδειξη δύναμης, αποκτώντας παίχτες πιο πολύ για να αποδυναμώσει τους ανταγωνιστές της παρά για να ενισχυθεί η ίδια. Γιατί μπορεί ο Γκέτσε να είναι παίχτης που μπορείς να χτίσεις πάνω του, ο Λεβαντόφσκι όμως πέραν του γεγονότος ότι η Μπάγερν θα πληρώσει μόνο το συμβόλαιό του δε μοιάζει να της είναι απαραίτητος. Ήδη υπάρχει στην ομάδα ο Κροάτης Μάντζουκιτς που έχει λίγο πολύ το ίδιο στυλ, αυτό ακριβώς που ο προπονητής Πεπ Γκουαρδιόλα ποτέ δεν εκτίμησε ιδιαίτερα. Από την εποχή της Μπαρτσελόνα σχεδόν εξαφάνισε το ρόλο του σέντερ φορ, καθιερώνοντας ως κρυφό εννιάρι τον Μέσι. Μοιάζει λίγο περίεργο λοιπόν να ζήτησε τον Λεβαντόφσκι, ο οποίος πιθανότατα είχε συμφωνήσει με την Μπάγερν από τις αρχές του καλοκαιριού. Σύμφωνα με την προσφιλή της τακτική λοιπόν, δρα ως μπαμπούλας απέναντι σε όποιον τολμά να υψώσει το ανάστημά του απέναντι της, αποκτώντας τους καλύτερους παίχτες του επίδοξου ανταγωνιστή, είτε λέγεται Στουτγκάρδη (Μάριο Γκόμεζ), Βέρντερ (Κλαούντικ Πιζάρο), Σάλκε (Μάνουελ Νόιερ) είτε τώρα η Ντόρτμουντ.
Η Μπορούσια, αναπάντεχα μάλλον, κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα με σχετικά χαμηλό μάλιστα μπάτζετ, κάτι που προβλημάτισε τη διοίκηση των βαυαρών. Όταν μάλιστα η απειλή έφτασε να διεκδικεί και το πολυπόθητο τρόπαιο του Champions League, οι διοικούντες την Μπάγερν έδρασαν άμεσα, δημοσιοποιώντας την απόκτηση του Γκέτσε και προκαλώντας αναστάτωση στην Μπορούσια. Η αλαζονεία των βαυαρών που πηγάζει από την παντοδυναμία τους αγωνιστικά και οικονομικά αφενός καθώς και από την αίσθηση ανωτερότητας που τους διακρίνει, φαίνεται από την ενόχλησή τους για την προσπάθεια της Ρεάλ να αποσπάσει την υπογραφή του Λεβαντόφσκι την ύστατη ώρα. Έκαναν λόγο για ασέβεια των Μαδριλένων απέναντί τους, σαν η Μπορούσια στην οποία αγωνίζεται ο παίκτης να μην υπάρχει καν! Με την τακτική αυτή βέβαια μπορεί να ισχυροποιούνται, αλλά στρέφουν εναντίον τους όλους τους υπόλοιπους.
Όσο για την Ντόρτμουντ τώρα, μπορεί να ήταν προετοιμασμένοι για αυτή τη μεταγραφή από τη στιγμή που ο παίκτης αρνιόταν όλο αυτό το διάστημα να ανανεώσει το συμβόλαιό του, όμως μία παγωμάρα την ένιωσαν. Ο Κλοπ λέει πολύ σωστά πως η ομάδα είναι πάνω απ’ όλους, ενώ δεν έχει κάνει σαφές πως θα αντιμετωπίσει τον Πολωνό. Σίγουρα θέλει να τον χρησιμοποιήσει στο υπόλοιπο της σεζόν, όμως σκέφτεται και τις δικαιολογημένες αντιδράσεις της εξέδρας που θα τον αντιμετωπίζει ως προδότη. Ο ίδιος ο Λεβαντόφσκι διακηρύσσει πως θα τα δώσει όλα για να πετύχει η Μπορούσια τους στόχους της. Αν όμως τύχει πάλι να παίξουν μεταξύ τους στην Ευρώπη (γιατί στη Γερμανία ο τίτλος έχει ήδη κριθεί) όπως έγινε πέρυσι, είναι πολύ πιθανό να τον δούμε ‘τραυματισμένο’ πριν τις κρίσιμες αναμετρήσεις.
Η Ντόρτμουντ καιρό τώρα ψάχνει τον αντικαταστάτη του, και αν το καταφέρει το Γενάρη θα μπορεί πιο εύκολα να αφήσει τον Λεβαντόφσκι στον πάγκο. Χρειάζεται βέβαια προσοχή, μιας και μπορεί την τελευταία τριετία τα έσοδα αλλά και τα κέρδη της ομάδας να εκτοξεύτηκαν, όμως είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από την προ δεκαετίας παραλίγο οικονομική καταστροφή στην οποία την οδήγησαν οι αλόγιστες μεταγραφικές σπατάλες, και η οποία αποφεύχθη χάρη και στη βοήθεια που προσέφερε η Μπάγερν μέσω δανείου. Έτσι ονόματα τύπου Ντιέγκο Κόστα για τον οποίο θα χρειαστούν πάνω από 40 εκ. φρόνιμο θα ήταν να μην απασχολήσουν το σύλλογο. Προτιμότερη είναι μία πιο οικονομική λύση τύπου Μήτρογλου, ο οποίος είναι και γερμανοθρεμμένος μην ξεχνάμε, και θα ταίριαζε γάντι στη φιλοσοφία του Κλοπ. Ο Λεβαντόφσκι άλλωστε δεν είχε κοστίσει παρά 4.5 εκ. όταν αποκτήθηκε από τη Λεχ Πόζναν.
Αυτός ο δρόμος, της οικονομικής σύνεσης και της ανάδειξης νέων ταλέντων μέσα από το ομαδικό πνεύμα είναι που έφερε την Μπορούσια Ντόρτμουντ τόσο ψηλά. Αν θελήσει να συνεχίσει να κοντράρει την αυτοκράτειρα Μπάγερν, δεν πρέπει να εγκαταλείψει τη φιλοσοφία της, παρά τις όποιες απώλειες, δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλους κοιμώμενους γίγαντες του γερμανικού ποδοσφαίρου όπως το Αμβούργο, η Σάλκε, η Γκλάντμπαχ, για να μην καταντήσει η Μπουντεσλίγκα υπόθεση για έναν, όπως η παγκοσμίου φήμης δικιά μας Σούπερ (τρομάρα μας) λίγκα.
