Όπως οι διάσημοι συμπατριώτες του Ρομάριο και Ριβάλντο πριν μερικά χρόνια, έτσι και ο νέος σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα Νεϊμάρ, σκόραρε το πρώτο του γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα με αντίπαλο τη Ρεάλ Σοσιεδάδ την Τρίτη το βράδυ. Το αν θα διαγράψει καριέρα αντίστοιχη ή και καλύτερη των δύο προαναφερθέντων είναι ακόμη νωρίς να το πούμε με βεβαιότητα, όμως η μέχρι στιγμής πορεία του νεαρού Βραζιλιάνου δείχνει ότι η μοίρα τον προορίζει για σπουδαία πράγματα. Θα μου πεις τι έχει προλάβει να κάνει στα 21 του ώστε να γίνονται συγκρίσεις ακόμη και με τον Πελέ. Ήδη βασικός από τα 17 του στη Σάντος με την οποία κέρδισε πρωταθλήματα Βραζιλίας και Κόπα Λιμπερταδόρες, ανακηρύχθηκε καλύτερος παίχτης στη Λατινική Αμερική το 2011 και το 2012, ενώ κέρδισε όντας MVP με την εθνική το κύπελλο Συνομοσπονδιών το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Για τους περισσότερους ποδοσφαιρόφιλους στην Ευρώπη όμως ο Νεϊμάρ παρέμενε ένα μυστήριο, ένα ακόμη υπερεκτιμημένο προϊόν του μάρκετινγκ. Ο λόγος απλός. Όσο σημαντικά και αν ήταν τα παραπάνω επιτεύγματα, ο πήχης του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος παρέμενε χαμηλά σε σχέση με τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Μάλιστα δηλώσεις που του αποδίδονταν όπως ότι είναι τουλάχιστον ισάξιος των Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο τον έκαναν να μοιάζει υπερφίαλος. Στην πατρίδα του όμως ήταν ένα είδωλο, το παιδί θαύμα που συμβόλιζε άτυπα την αναγεννημένη βραζιλιάνικη οικονομία των τελευταίων ετών. Έτσι όπως η χώρα μέσω των BRICS (η οικονομική ένωση Βραζιλίας με τις Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) στοχεύει στην ανάδειξη της ως παγκόσμια υπερδύναμη, έτσι και ο Νεϊμάρ ήταν προορισμένος για την κορυφή. Με το πρόσωπό του να βρίσκεται συνέχεια σε τηλεοράσεις, περιοδικά και billboards, τα έσοδα του από διαφημίσεις ήταν σχεδόν τριπλάσια από το μισθό του στη Σάντος, αγγίζοντας τα 20 εκ. ευρώ ετησίως. Έχει αναδειχθεί δύο χρονιές στη σειρά ως ο πιο marketable ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, ενώ ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος αθλητής που έγινε εξώφυλλο στο Time. Μύθοι του ποδοσφαίρου όπως ο Πελέ, ο Ζίκο , ο Ρονάλντο και ο Ροναλντίνιο έχουν εκφράσει τη βεβαιότητά τους ότι ο Νεϊμάρ θα γίνει σύντομα ο καλύτερος του κόσμου. Poster boy εξακολουθούσαν να τον αποκαλούν οι επικριτές του. Όταν τελικά συμφώνησε το καλοκαίρι να υπογράψει στην Μπαρτσελόνα πολλοί προέβλεπαν την πιο ακριβή μεταγραφική αποτυχία όλων των εποχών (τίτλο που μάλλον δεν κινδυνεύει να χάσει ο Κακά που κόστισε 67 εκ. στη Ρεάλ το καλοκαίρι του 2009) με τη σιγουριά ότι ο Νεϊμάρ θα καταρρεύσει κόντρα σε αληθινό ανταγωνισμό όπως αυτόν που θα συναντήσει στην Ευρώπη. Οι μπλαουγκράνα εκταμίευσαν για χάρη του το εξωφρενικό ποσό των 57 εκ. ευρω, αν και από ότι έχει διαρρεύσει μόλις τα 27 εξ αυτών πήγαν στη Σάντος, με τα υπόλοιπα 30 να καταλήγουν στον ίδιο τον παίχτη ως μπόνους υπογραφής.
Για τους περισσότερους ποδοσφαιρόφιλους στην Ευρώπη όμως ο Νεϊμάρ παρέμενε ένα μυστήριο, ένα ακόμη υπερεκτιμημένο προϊόν του μάρκετινγκ. Ο λόγος απλός. Όσο σημαντικά και αν ήταν τα παραπάνω επιτεύγματα, ο πήχης του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος παρέμενε χαμηλά σε σχέση με τα ευρωπαϊκά στάνταρ.
Είχε αρκετές προτάσεις για να μετακομίσει νωρίτερα στην Ευρώπη, όμως καμία δεν ευδοκίμησε. Τσέλσι, Μπάγερν, Μάντσεστερ Σίτι, Παρί Σεν Ζερμέν, Ανζί, έφαγαν διαδοχικά τα μούτρα τους, ενώ όταν η Ρεάλ Μαδρίτης προσπάθησε να κάνει την τελευταία στιγμή το κόλπο γκρόσο κλέβοντας τον μέσα από τα χέρια των Καταλανών, ήταν πολύ αργά. Ο Πέρες πείσμωσε έπειτα από αυτή την απώλεια και ως αντίβαρο κυνήγησε μετά μανίας τη μεταγραφή του Γκάρεθ Μπέιλ, για μόλις 100 εκ. Ο Νεϊμάρ όμως επιτρέψτε μου, δεν έχει καμία σχέση με τον Ουαλό. Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να είχαμε δει τον Νεϊμάρ μόνο σε κάποιο από τα δεκάδες βίντεο στο youtube να οργιάζει εις βάρος των αντιπάλων του εκθέτοντάς τους με μαγικές ντρίμπλες ή να σκοράρει με κάθε απίθανο τρόπο, όμως το youtube έχει αναδείξει και πολλούς ψεύτικους μάγους που με 3-4 θεαματικά γκολ έχτιζαν ολόκληρη καριέρα – ο Βάις του Ολυμπιακού πάντως, μετά το υποψήφιο για γκολ της χρονιάς που πέτυχε κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν, ένα καλό συμβόλαιο θα το έχει εξασφαλισμένο για πολλά χρόνια.
Ο Νεϊμάρ όμως, αρχίζει να ξετυλίγει και στην Μπαρτσελόνα τις ικανότητές που τον έκαναν περιζήτητο. Δεν είναι τόσο σκόρερ, όσο δημιουργός. Οι πάσες του είναι πολλές φορές έτοιμα γκολ για τους συμπαίκτες του, ενώ κάνει το εξεζητημένο να μοιάζει πολύ απλό χάρη στην τεχνική του. Εκεί που τον βλέπεις νωχελικό και νομίζεις ότι απλά θα ταλαιπωρήσει την μπάλα με διάφορα τσαλιμάκια, ξαφνικά έχει αφήσει τον αντίπαλο αμυντικό αποσβολωμένο, 2 μέτρα πίσω του και επελαύνει αέρινος. Το στιλ και η θέση του μου θυμίζουν τον Ροναλντίνιο, που προσωπικά θεωρώ ως τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που έχω δει. Κι ο Νεϊμάρ έχει μία μεγάλη ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα να γίνει ένας από τους καλύτερους. Ο Μέσι είναι ήδη 26 ετών, ξεζουμισμένος από τα ατελείωτα παιχνίδια, και η λογική -που ο Αργεντίνος βέβαια έχει διαψεύσει αρκετές φορές στο παρελθόν – λέει ότι η πορεία του θα αρχίσει να φθίνει σε 2-3 χρόνια. Όπως λοιπόν ο Μέσι έμαθε δίπλα στο Ροναλντίνιο για να οδηγήσει έπειτα την ομάδα και τον εαυτό του σε ημέρες δόξας, έτσι και ο Νεϊμάρ δίπλα στον Αργεντινό του μπορεί με τη σειρά του να γίνει ο ηγέτης της πόλης.
Εκτός αυτών, ερχόμενος στην Ευρώπη ο Νεϊμαρ δείχνει ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο από αυτό της ντίβας ή του εγωιστή που περιμέναμε. Σεμνός σε εκνευριστικό βαθμό, να δηλώνει ότι απλά ήρθε για να βοηθήσει τον Μέσι να παραμείνει ο καλύτερος του κόσμου, χαμήλωσε κάπως τις προσδοκίες, ενώ και η σταδιακή ένταξή του στην ενδεκάδα από τον προπονητή Χεράρδο Μαρτίνο μετά από το φορτωμένο του με την εθνική καλοκαίρι και το πρόβλημα αναιμίας που αντιμετωπίζει τον βοήθησαν στην προσαρμογή του. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πρόκειται για ένα παιδί στην ουσία, μόλις 21 ετών, πατέρα ενός γιου 2 ετών εκτός των άλλων, που ειδικά μετά το θρίαμβο της Βραζιλίας στον τελικό του Συνομοσπονδιών με 3-0 απέναντι στους ανίκητους Ισπανούς, όλοι έχουν πέσει πάνω του. Ήταν εκείνος ο μεγάλος πρωταγωνιστής, ο ηγέτης που όλοι οι Βραζιλιάνοι περιμένουν να τους χαρίσει τη διάκριση της κατάκτησης του Μουντιάλ μέσα στο σπίτι τους, ξορκίζοντας την κατάρα του 1950 όταν και μέσα σε ένα κατάμεστο από 200.000 θεατές Μαρακανά η Βραζιλία ηττήθηκε στον τελικό από την Ουρουγουάη οδηγώντας αρκετούς στην αυτοκτονία.
Θα μου πείτε ποιος νοιάζεται για το Μουντιάλ, εδώ ο κόσμος καίγεται; Ποιος ξεχνά πως κατά τη διάρκεια του Συνομοσπονδιών μαζικές διδαηλώσεις συνέβαιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις απαιτώντας από την κυβέρνηση χρήματα για την παιδεία και την υγεία και όχι για γήπεδα. Σαν έρθει ο Ιούνιος όμως και αρχίσουν οι αγώνες, ειδικά σε ενδεχόμενη μεγάλη πορεία της ομάδας του Λουίς Φελίπε Σκολάρι, προπονητή που επιστρατεύτηκε έπειτα από τις αποτυχίες των τελευταίων ετών ώστε να επαναλάβει το κατόρθωμα του 2002 με το 6ο τρόπαιο για τη χώρα, όλοι θα χρειαστούν μια δόση από το ποδοσφαιρικό όπιο τους για να ξεχάσουν για λίγο τα αληθινά προβλήματά τους. Και τα πάμφτωχα παιδάκια στις φαβέλες θα εκστασιάζονται με τα γκολ του εκατομμυριούχου ινδάλματός τους Νεϊμάρ, ονειρευόμενα να του μοιάσουν μια μέρα.
Για να κλείσω με ένα βραζιλιάνικο τραγουδάκι, ίσως όχι ακριβώς του γούστου του Νεϊμάρ που του αρέσει το, Ay Se Eu Te Pego, έλεγα να βάλω Sepultura, αλλά προτίμησα αυτό.