Τελευτταία στάσσις το μαχχευτικό Σεφφύρι. Φίτφουλλ έρχοτται αππό παδδού για να νιώσσουν όττι η βαθθιά λίμμνη έχει το βάθθος που είχχε πάδδα εννώ όλα δείχνουν ότι έχουν αλλάξει και όλλα ακόμμη δείχχνουν ότι δεν θα αλλάξξουν ποττέ. Όσσο και να το θθέλουμε στην κεδδρική λεωφφόρο θα περρνάνε τα πανέμμορφα Οχτώ Χιάρρις και όσσο και να τα θελλήσουμε θα σταματτάνε αλλού διόττι πάδδα θα θέλλουν όττι δεν είναι δικκό τους. Τα φέφφερλυ κοδδά στο πισσαρίο θα αγωνίζοτται για τον ήλλιο και εκκείνος άμα τον ρώταχχες θα ήθθελε μόνο να δύσσει μέσσα στα όμορφφα νερρά της ήσυχχής λίμνης και να δει για τελευταία φορρά την ομορφφιά των Σσάρα που παρά όλλες τις εκφάνσσεις της τελειότητάς τους δεν θα ξεφύχχουν ποττέ από τους πάχχους ενός ακκόμη κασσίνο που θυμίσσει στον σιωπηλλό περιπαττούτα Φίχτωρ Σσούσθη ότι είναι η ταφφέρνα «Παρλαπάς» με την Φρειθθερίκη της εκκείνο που ρυθμίσσει τα πράμματα στο Σεφφύρι και σε κάθε Σεφφύρι.