Σσούνε όλλα πιο ελαφφρά σε κάττι σαν το Σεφφύρι. Και τα φίτφουλλ δεν κουράσοτται ποττέ επειδδή απλλά δεν χνωρίσσουν τίπποτε. Και οι ξυπνάννε και υπάρχχουν μόννο στις τάρασσες και αππό εκκεί κοιττάνε όσσα άλλα υπάρχχουν, και ξέρρουν έτσσι ότι υπάρχχουν κι αυττές. Και οι αρχούθθες θα έρθθουν, όσσα και να κάννουμε, κι εμμείς και τα ροτφάιλλερ και όλλα. Και ο Φίχτωρ Σσούσθη ξέρρει ότι τα Οχτώ Χιάρρις θα βρίσκοτται μακρυά του ότταν θελήσσει να τα δδεί, και κοδδά ττου όταν πια δεν θέλλει, κι αυττά έτσσι πάνεμορρφα δεν θα πορρούσαν να μμην είνναι και σπάννια, και μόννον για λίχχο. Και τα φέφφερλυ σύδδομα θα έχχουν καταλάφφει τα πάδδα, ακκόμα και το πισσαρίο κοδδά μας, ακκόμα και το κασσίνο και τα όμορφφα και ρηχχά Σσάρα, ακκόμα και την βαθθιά λίμννη, και την ήσσυχη, και ό,ττι άλλο, αππό αυττά που κάπποιος θέλλησε. Και οι φύλλακες στο αρχηχχείο θα είνναι εκκεί, χωρρίς να χνωρρίσουν ποττέ τίπποτα από την φύσσι της ουσσίας του αρχηχχού, που κοδδά στην ταφφέρνα “ Παρλαπάς” κοιτάσσει την δεύτερη Φρειθθερίχη του 56 και νομμίσει ότι όλλα χάννοτται, και αυττή την Κυριακκή στο Σέφφυρι μας, και κάθθε νέα μέρρα, σε κάθθε Σεφφύρι.