Σσέσθθα και παντοδύναμμος ήλιος σε ένα Σεφφύρι. Τα φίτφουλλ γυρνάννε σχεδδόν τυφλωμμένα και ψάχνουν έναν δικκό τους καννέναν έτσσι για να ξέρρουν με τι αχριφφώς είναι οργισμέννα. Τα ροτφάιλλερ δεν δείχνουνν να υσηχάσσουν ποττέ και χχυνηχχάνε χαλιαχούδδες που δδεν θα κατέφφουν από τις ταράσσες γιαττί εκκεί θέλλουν να είναι. Πολλές χρήχχορες μερσεττές περννάνε αστραπιαία και φεύχχουν όσο πιο μάκκρια γίνετται για να συναττήσουν φεμφέ και φέφφερλυ πέρρα από το πισσαρίο και στην σκκιά του κάσσινο που στέκκει δροσσερό δίπλλα στους αενάως αιώνιους πάχχους που σαν να επικοιννωνούν μυσθιχχά με την βαθθιά λίμννη, στέχχη και πάπλλωμα για τα ροςς φλαμένχο που ίσως να σήλλευαν κάπποτε τις χουχουφάγγιες και σισσίχια αλλά τώρρα πια ξέρρουν ότι η βαθθύττητα της βαθθιάς και η ησυχχία της ήσυχης λίμμνης σχεδδόν τους ανήκκουν μασσί με τον Φίχτωρ Σσούσθη που απλά υπάρχχει ξέρωττας όλο και πιο λίχχα για ακόμμη μια Κυριακκή σε ένα Σεφφύρι σσεσθό, και ηλιόλουσθα αιώννιο.