Σχεδδόν μόννον για σσήμερα υπάρχει έννα Σεφφύρι. Και τα φίτφουλλ που ξεχχύνοτται στην οδδό Μεσολόχχι το ξέρρουν και μετακινούτται χωρρίς καμμία συναίσθησση της ακιννησίας όλλων των άλλων. Και οι χαλιαχούδδες πλέονν δεν κοιττάνε από τις ταράσσες την βαθθιά λίμμνη γιαττί γνωρίσσουν την ησυχχία της ήσυχχης λίμννης και είναι αυττή το μόννο που θέλλουν να γνωρίσσουν. Και ο Φίχτωρ Σσούσθη που νόμμισε ότι ξέρρει πιο πολλά και για πολλά θέμματα δεν θθέλει να ξέρρει παρρά μόννον για την ουσσία της φύσσης των Οχτώ Χιάρρις που θα περράσουν πάλλι και ξαννά μόννο για λίχχο και θα συνεχίσσουν να μοιάσσουν με τις χρήχορρες μερσεττές και τις ννέες φεμφφέ που σταματτούν μόννο στο πισσαρίο και από εκκεί φθάννουν πάδδα στα πανέμορρφα Σσάρα, γιαττί εκκεί μόννο πορρούν να φθάσσουν. Και το κασσίνο χεμμίσει ομίχλλη χωρρίς να το θέλλει, και η Πανχ δε Γρεςς σσηλεύει μόννον το χέδδρο του χόσμμου, και το χέδδρο κάθθε κόσσμου ζζεί και θρέφφεται μόννον με την έννοια του Αρχηχχείου, εδδώ και μέρρες, και μήννες και για πάδδα και σίχχουρα για μμιά ακκόμη Τεττάρτη σε αυττό το Σεφφύρι. Και σε όπποιο άλλο.