Το δυστύχημα του Παντελή Παντελίδη έβγαλε (πάλι) στη φόρα ένα είδος δημοσιογραφίας που υπήρχε πάντα και παντού και έχει σαν βασικό του γνώρισμα να μην κρατάει ούτε τα προσχήματα. Έτσι οδηγείσαι αναγκαστικά να κοιτάξεις καλύτερα τα ψιλά γράμματα ώστε ν’ ανακαλύψεις αριστερά και δεξιά διαμαντάκια που αν δεν υπήρχε ένα τέτοιο συνταρακτικό γεγονός θα πέρναγαν απαρατήρητα. Καταρχάς, είμαστε τυχεροί που ένα άλλο γνωστό πρόσωπο σώθηκε από του χάρου τα δόντια.
Το περιοδικό Χάι μοιράζει αφειδώς και συστηματικά στους διάσημους και τους συγγενείς τους καρκίνο, θάνατο, χωρισμό, κέρατο και ό,τι άλλο κακό υπάρχει στο μάταιο τούτο κόσμο. Ακολουθούν δύο ενδεικτικά παραδείγματα.
Αυτήν την εβδομάδα επίσης μέσα σε όλα η εφημερίδα δημοκρατία κατέπληξε το κοινό της μοιράζοντας στο αναγνωστικό κοινό της, ένα σπάνιο βιβλίο. Ο τίτλος του Ιωάννης Μεταξάς, ο Εθνικός Κυβερνήτης. Με ανέκδοτες φωτογραφίες, παρακαλώ. Βέβαια, η εφημερίδα μας κοροϊδεύει λέγοντας μας πως είναι το πρώτο βιβλίο για τον δικτάτορα, αφού είχε μοιράσει και μια βιογραφία του και η Καθημερινή στη σειρά «Ηγέτες». Τότε είχε γίνει το σώσε στα κοινωνικά δίκτυα κατηγορώντας την εφημερίδα ότι βάζει τον Μεταξά δίπλα στον Βενιζέλο, τον Καραμανλή και τον Περικλή. Τώρα άλλη η εφημερίδα, άλλοι οι καιροί και από ηγέτης ο Μεταξάς εμφανίζεται ως ένας απλός κυβερνήτης.
Βέβαια, πως τα φέρνει η ζωή και υπάρχει μια άξαφνη ταύτιση απόψεων. Σε άρθρο που υπογράφει ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος στην Καθημερινή στις 16/02/2016 με τίτλο Είναι ο Μεταξάς Ταμπού, αναφέρει τα εξής για κλείσιμο: «Εχει δίκιο ο κ. Δένδιας: ο Μεταξάς είναι ένα από τα κεφάλαια της σύγχρονης Ιστορίας μας και ως προσωπικότητα δεν είχε καμία σχέση με τους καραβανάδες που προσπάθησαν να τον μιμηθούν το ’67. Μην ξεχνάμε ότι και τον Καποδίστρια «τύραννο» τον αποκαλούσαν. Αν θέλουμε να αποκαταστήσουμε κάπως τη ζωτικότητα της πνευματικής μας ζωής, να τη βγάλουμε από τη νεκροφάνεια που την έριξε η «ηθική υπεροχή» των προοδευτικών και οι ενοχές των συντηρητικών, το πρώτο βήμα είναι να την απαλλάξουμε απ’ τα ταμπού της.» Ταμπού να μην είναι ο Μεταξάς αλλά γιατί να είναι ο αθώος έρωτας;
Μπράβο στο Πρώτο Θέμα που επιτέλους τον ξεσκέπασε τον Βερναρδάκη (υπουργός Εσωτερικών). Ο ερευνητής δημοσιογράφος έψαξε άγρια και χωρίς αναισθητικό στην προσωπική σελίδα του υπουργού στο Facebook. Άθλος! Επίτευγμα! Πρέπει να γίνει ταινία ο μάγκας ο ρεπόρτερ. Εκεί βρήκε πως ο Βερναρδάκης όταν θέλει να χαλαρώσει μπαίνει στο Luben και ποστάρει άρθρα του Μπατμανίδη. Μέσα σε αυτά υπήρχε και ένα αφιέρωμα στον Άγιο Βαλεντίνο όπου ένα τραγούδι είχε το στίχο «Ανήλικο Ξανθό Μωρό». Το βρήκαμε το θέμα, ο υπουργός που νομίζει ότι θα τα βάλει με τη διαπλοκή. «Απίστευτα τραγούδια από τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης αφιερωμένα του Αγίου Βαλεντίνου» είναι ο υπότιτλος του άρθρου που πραγματικά μας έβαλε αντιμέτωπους με μια σπουδαία υπόθεση.
Στο παραπάνω βίντεο υπάρχει μια γενικότερη ασάφεια που χαρακτηρίζει και την εκπομπή Αποκαλυπτικά (σε κάθε επεισόδιο περιμένεις τρεις ώρες ότι θ’ αποκαλύψουν κάτι αλλά στο τέλος μένεις με το υαλουρονικό οξύ στην επιδερμίδα). Το Σάββατο πήραν την ορθή απόφαση για το είδος ενημέρωσης που παρέχουν να καλύψουν την κηδεία του Παντελή Παντελίδη. Είναι κατανοητό πως είναι δύσκολο να γεμίσει με λόγο τόσος χρόνος ειδικά σ’ ένα τέτοιο γεγονός. Είναι κατανοητό επίσης ότι σε μια φορτισμένη στιγμή ακόμα και παρουσιάστριες του επιπέδου της κ. Παλαιτσάκη μπορούν να πουν και μια και δυο και τρεις ανακρίβειες. Παρόλα αυτά είναι μαγευτικό το γεγονός πως ότι λέει στο βίντεο είναι λάθος, στα όρια της παραίσθησης. Ποιανού γυναίκα είναι η Φράνκα, αν ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ είναι στη φωτογραφία και η στεναχώρια των Pink Floyd σ’ έναν μοναδικό μονόλογο που πάσχει από φαντασιοπληξία. Υποτιμά άραγε τους θεατές ή τον εαυτό της υποστηρίζοντας ότι οι Pink Floyd κάθισαν στον καναπέ τους και έβαλαν Etv για να παρακολουθήσουν την κηδεία ενός Έλληνα λαϊκού τραγουδιστή; Πιθανότατα θα είδαν και αυτοί το κηδειόχαρτο που μας έφερε στο φως ο Ant1. Τον ευχαριστούμε πολύ.
Στο τέλος της ημέρας η ιστορία με τη Νανά Παλαιτσάκη έχει πλάκα και αλάφρυνε λίγο την ατμόσφαιρα. Όπως πλάκα έχει και το εξώφυλλο της Ελεύθερης Ώρας. Τα παιδιά του 1983 έρχονται πάλι στο προσκήνιο και κινδυνεύουν μόνο από την πινακίδα τους. Αλλά ακόμα και αν δεν πάνε από αυτό θα έρθει ο Βλάντιμιρ Πούτιν με τα πυρηνικά του και να τους αποτελειώσει.
Αυτό που δεν έχει πλάκα είναι η περίπτωση του Στέφανου Χίου και του Μακελειού. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι υποστηρίζει τη Χρυσή Αυγή. Υπάρχουν και άλλα Μέσα που έχουν φλερτάρει έντονα με την ναζιστική οργάνωση. Το πρόβλημα δεν είναι και το εξώφυλλο της εφημερίδας που μόνο ένας βλάκας θα μπορούσε να το πιστέψει. Η έντυπη μορφή του Μακελειού πουλάει 1600 τεμάχια στις καλύτερες μέρες της. Το ζήτημα, το μεγάλο είναι η ιστοσελίδα του που έχει καπαρώσει μια θέση ανάμεσα στις 20 με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Δεν μιλάμε για έναν γραφικό που λέει εθνικιστικές αρλούμπες αλλά για ένα mainstream site που διαβάζει ο λαός για να ενημερωθεί. Επίσης δεν μπορούμε να γελάμε με τέτοιες συμπεριφορές όταν βλέπουμε ότι βρίσκουν τέτοιο αντίκρισμα, ακόμα και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Αν ίσχυαν στην πράξη ο αντιρατσιστικός νόμος ή κάποιοι κανόνες δεοντολογίας θα έπρεπε αυτεπάγγελτα να έχει κινηθεί η γη και ουρανός για να κάνουν τουλάχιστον μια σύσταση σ’ ένα site που αποκαλεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ως «ΠΑΚΙ» και μεταδίδει ειδήσεις όπως η παρακάτω (by the way και εδώ βιβλίο για τον Μεταξά).
Αν δεν πείθεστε τότε μπορείτε να παρακολουθήστε τα παρακάτω βίντεο. Όπως θα δείτε το έχουν κάνει και χιλιάδες συμπολίτες μας.
Για όσους δεν το γνωρίζουν η εκπομπή είναι καθημερινή και κρατάει μια ώρα και τριάντα λεπτά. Κατά τη διάρκεια της ο παρουσιαστής μπορεί να παραβαίνει όλο το Σύνταγμα, αλλά αν δεν θίγεις εκκλησία και σημαία, κανείς δεν ασχολείται μαζί σου.
