Τις τελευταίες μέρες δύο πλατείες έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των αθηναϊκών νέων. Μιλήσαμε με partygoer της Κυψέλης και με αποκλεισμένη από την πλατεία Βαρνάβα για να ανακαλύψουμε σε τι διαφέρει μια πλατεία περικυκλωμένη από γαλάζιους αστυνομικούς, που έμοιαζαν με promoters εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, από μια άλλη που αγνοήθηκε από τα όργανα της τάξης.
Το δίπολο «ασφαλής- μη ασφαλής πλατεία» δεν είναι κάτι καινούριο στην περίοδο της πανδημίας. Θυμόμαστε όλοι ότι στο πρώτο lockdown συζητούσαμε για τους ανεύθυνους νέους της πλατείας Αγίας Παρασκευής, ενώ στη φιέστα του Δήμου Αθηναίων στην πλατεία Ομονοίας, ο ιός δεν μεταδιδόταν.
Συνέχεια της δυστοπικής πραγματικότητας, ως δύο όψεις του ίδιου θλιβερού νομίσματος, ήταν οι εικόνες από την πλατεία Αγίου Γεωργίου και την πλατεία Βαρνάβα.
Ο Περικλής είναι 35 χρονών, ελεύθερος επαγγελματίας, εδώ και πολλά χρόνια ζει στην Κυψέλη και ήταν ένας από τους χιλιάδες που πήγαν στο περιβόητο κορωνοπάρτι. Αρχικά ήθελα να μάθω αν είναι αρνητής της μάσκας και του κορωνοϊού, εκείνος γέλασε:
«Ξέρω πολύ καλά πως ο ιος, όχι μόνο υπάρχει, αλλά και είναι απειλητικά κοντά πλέον. Γνωρίζω πολλά άτομα που νόσησαν και το ξεπέρασαν ή ακομα και που έχασαν άνθρωπό τους, αλλά εγώ προσωπικά δεν ανησυχώ. Αν το πάθω, είναι δεδομένο οτι θα το πάθω μαζί με το bubble ανθρώπων που συναναστρέφομαι. Μόνο για τον πατέρα μου ανησυχώ, αλλά τώρα πια έχει κάνει και τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Εγώ πηγαίνω εδώ και πολύ καιρό στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, 2-3 φορές την εβδομάδα, αλλά ποτέ μέσα στον χαμό. Στην αρχή ήταν super, αλλά τώρα όντως έχει παραγίνει το κακό. Ακόμα και ο κάφρος που πριν λίγο καιρό είχε ανεβάσει το αμάξι του πάνω στην πλατεία με το ηχείο στην οροφή, ωχριά μπροστά στα αυτοσχέδια decks. Εγώ ήμουν πιο απόμερα και έφυγα σχετικά νωρίς, αλλά μέχρι εκείνη την ώρα, αστυνομία δεν εμφανίστηκε. Αν ένιωσα άσχημα με την κατακραυγή; Πιο άσχημα νιώθω για πολλά πράγματα που έχει κάνει η κυβέρνηση ως προς τη διαχείριση της πανδημίας».
Η κυρία Μαρίκα είναι 69 χρονών, ζει μόνη της στο Παγκράτι και κάθε απόγευμα πίνει τον καφέ της με τη φίλη της την Κική στην πλατεία κάτω από το σπίτι της.
«Η μόνη μου χαρά πια είναι να πίνω το καφεδάκι μου με τη φιλενάδα μου. Πιάνουμε η καθεμιά από μια άκρη στο παγκάκι και λέμε τα νέα μας. Ποια νέα δηλαδή; Όλο για τον ιό λέμε, αλλά τουλάχιστον βλέπουμε λίγο κόσμο. Την Παρασκευή που κατέβηκα είδα γύρω από την πλατειούλα κάποιους με γαλάζια μπλουζάκια. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι κάποιο θεατρικό γιατί παλιά κάνανε κάτι τέτοια. Πλησίασα και είδα αστυνομία. Είχαν κλείσει την πλατεία, για να μην κάνουν οι νεολαίοι πάρτι. Είπα σε μια κοπέλα αστυνόμο ότι τα πάρτι τα κάνουν βράδυ, γιατί να μη μας αφήσουν εμάς το απόγευμα και μου απάντησε πως αυτές είναι οι εντολές. Το ξεσάλωμα των νεολαίων μας στοιχίζει τη βόλτα μας. Σαν να λέμε: «Αμαρτίες τέκνων παιδεύουσι γονείς».
Άθελά μας είμαστε όλοι σε ένα πάρτι στην Πλατεία Υπαρκτού Σουρεαλισμού και το vibe είναι τόσο δυνατό που μοιάζει να μας έχει παρασύρει σε μια νιρβάνα απάθειας. Οι εικόνες της Κυψέλης είναι εξοργιστικές. Ανάλογα εξοργιστικές είναι και οι εικόνες στο Παγκράτι. Στον βωμό της ατομικής ευθύνης δεν μπορούμε να θυσιάσουμε άλλες ατομικές ελευθερίες. Είναι καταστρατήγηση ελευθερίας ο αστυνομικός αποκλεισμός μιας πλατείας. Είναι εμπαιγμός το επιχείρημα ότι η αστυνομία δεν παρενέβη στην Κυψέλη, επειδή στο πάρτι ήταν αντιεξουσιαστές. Είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι υπάρχουν από τη μία οι κακοί και ανεύθυνοι νεολαίοι και από την άλλη οι νομοταγείς που πληρώνουν τη νύφη. Όλοι μας είμαστε αντιμέτωποι με μια κυβέρνηση που επιμένει σε ένα lockdown που στην ουσία δεν εφάρμοσε ποτέ. Τα sms, η απαγόρευση κυκλοφορίας, το λουκέτο στην εστίαση παραμένουν ως κουφάρια που τάχα θα καλύψουν την έλλειψη στοχευμένων μέτρων. Να θυμώνουμε; Φυσικά! Αλλά για τους σωστούς λόγους και με τους σωστούς ανθρώπους.