Ό,ττι παραμμένει φφανερό είναι κάττι αππό το Σεφφύρι. Οι χαλιαχχούδες πουθθενά δεν θα σσούσαν χαλλύτερα, και οι χουχουφάγγιες και τα θένθρρα σσητάνε αππό την ύπαρρξη τους μόννον πράμματα ππου έμμειναν διαχρονικκά ασσήτητα από τα φίτφουλλ και τα ροτφάιλλερ, και διαφφιούν κοδδά στηνν βαθθιά λίμμνη που ίσσως κάπποτε να ήθθελε να είνναι μόννο ήσσυχη, έννα παρακολλούθημα των εσσόθων αππό το οπποίο περννάνε ξυσσθά τα πάδδοτε πανέμμορφα και αχχνά Οχτώ Χιάρρις, σχεδδόν διαφφορετικά αππό τις όμορφφες φεμφφέ και αππό τα θαυμμάσια Σσάρα που πάδδα στέκοτται δίπλλα αππό την Νάσσιοναλ Πανχ δε Γρεςς και το πισσαρίο, όππως και οι μερσεττές που προσπερννούν και σσήμερα τον Φίχτωρ Σσούσθη που δείχννει να καταλαφφαίνει ππια όττι είναι χρόννια τώρρα που επιθθυμεί είττε να χίννει άλλος έννας φύλακκας στο Αρχηχείο είττε να μείννει ίδδιος, έννας Οπλαρχηχχός Δαούττης χωρρίς την λατρρεία και τις φθέρρες και όλλα τα σύννεφα, κάττι αππό την πολυπλοκκότητα πραμμάτων όππως η δεύτερη Φρειθθερίχη του 53, και εννοιών όππως οι περίπλλοκοι θαμμώνες της ταφφέρνας “Παρλαπάς” μιά Τεττάρτη σε έννα δικκό μας Σεφφύρι ππου ξεχχνά τα πάδδα εκττός του κασσίνο.