Προσπαθώ τρεις μέρες να σκεφτώ τι να γράψω για το TEDx Athens που έγινε πριν από λίγες μέρες. Τίτλος του ήταν Αχαρτογράφητα Νερά. Αν ήμουν κομματικά ενταγμένος νομίζω θα ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Πολλά ζητήματα στη ζωή είναι καλά ή κακά ανάλογα με τη θέση που κάθεσαι (αριστερά ή δεξιά), τα υλικά της ιδεολογίας σου και τις εκφράσεις της ρητορικής σου. Όλα αυτά συνέβαιναν, όμως, στο παρελθόν. Σήμερα το να είσαι ανένταχτος σε βοηθάει να πλησιάζεις μερικές φορές την αντικειμενική αλήθεια αλλά κινδυνεύεις να δέχεσαι πυρά απ’ όλες τις μπάντες και να χάνεις το δίκιο σου επειδή απλά και μόνο δεν διάλεξες το σωστό, για κάποιους, στρατόπεδο. Με αυτή τη λογική το TEDx θα μπορούσε να είναι ή η γιορτή της δημιουργίας και της πρωτοπορίας ή ένα καπιταλιστικό πάρτι εταιρειών δημοσίων σχέσεων. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση αλλά μάλλον δεν ενδιαφέρει και κανέναν.
Θα το θέσω κάπως αλλιώς. Τις ώρες που κάθισα στην Στέγη παρακολούθησα κάποιες ομιλίες που πραγματικά με έκαναν να σκεφτώ κάποια πράγματα παραπάνω. Ο Ευγένιος Τριβιζάς για παράδειγμα ήταν καταπληκτικός αναλύοντας την αξία της φαντασίας στην επιστήμη ή ήταν συγκινητική και συνάμα απολαυστική η αφήγηση του φωτογράφου Γιάννη Μπεχράκη για μια περιπέτεια του στη Σιέρα Λεόνε.
Γιάννης Μπεχράκης
Ευγένιος Τριβιζάς
Αλέξανδρος Αβρανάς
Φαντάζομαι πως θα υπήρχαν και άλλες. Παράλληλα οραματίζομαι, όμως, και μια άλλη ιστορία: πείτε πως με όλα αυτά που άκουσα στο TEDx αποφασίζω την επομένη το πρωί να ξεκινήσω το δικό μου start up και πάω στον ΟΑΕΕ της οδού Σατωβριάνδου ή σε κάποια Eφορία να κάνω τα απαραίτητα, περιμένω 4 ώρες σε μια ουρά, πάω σε τρία τέσσερα γραφεία και όταν φτάσω κοντά στο τέλος ακούσω τον υπάλληλο με μια ρομποτική ψυχραιμία να μου λέει ότι “έπεσε το σύστημα. Μήπως μπορείτε να ρθείτε κάποια άλλη στιγμή.” Εκεί πολλοί λένε από μέσα τους “θα πάρω το στάρταπ μου και θα γυρίσω στο κρεβατάκι μου”.
Σε μια χώρα που βασανίζει όσους τολμούν να κάνουν μια αρχή από μόνοι τους, το TEDx μοιάζει σαν είναι ένα τεράστιο παζάρι με αδιάβροχα σε μια χώρα που δεν βρέχει. Το ελληνικό κράτος δεν ευνοεί την επιχειρηματικότητα και ακόμα και τώρα που η λέξη “καινοτομία” έχει αναχθεί σε εθνική υπόθεση. Το γιατί δεν ευνοεί την επιχειρηματικότητα και ειδικά την νεανική θα το πιάσουμε σε μια άλλη… εκπομπή.
Ας μην γκρινιάζουμε, όμως, μόνο. Όσοι συμμετέχουν στην προσπάθεια του TEDx, εθελοντικά ή μη, οραματίζονται σίγουρα έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα, όμως, είναι από που θα δοθούν οι κατευθύνσεις για να γίνει καλύτερος. Επίσης κανείς δεν έχει καταλάβει αν καλύτερος κόσμος είναι περισσότερα smartphones στη δύση ή περισσότερο νερό στην Αφρική; Γιατί το ένα συγκρούεται με το άλλο. Και έτσι (να πάλι η γκρίνια) έχει δημιουργηθεί η μεγάλη βιομηχανία του “ενός καλύτερου αύριο”. Φορείς και εθελοντικές οργανώσεις πότε σε κόντρα και πότε σε σύμπνοια με κράτη και πολυεθνικές έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα που στο τέλος και αυτό καταλήγει σε κάποια οικονομική συναλλαγή. Μεγάλα ποσά παίζονται, χιλιάδες θέσεις εργασίας δημιουργούνται, προβλήματα διαπιστώνονται, προβλήματα λύνονται, προβλήματα δημιουργούνται και στο τέλος όλοι είμαστε ευχαριστημένοι. Αλλά ο κόσμος προχωρά;
Ας ελπίσουμε ότι κάποιος, κάποια μέρα, σε κάποιο TEDx θα ανακοινώσει εκείνη την μεταβλητή που θα μας λέει πόσο καλύτερος έγινε ο κόσμος μας τον τελευταίο χρόνο. ‘Ετσι, η επιστήμη και όχι η φαντασία θα δώσει για άλλη μια φορά την απάντηση.