Μόννο χχια ένναν μικκρό και σεσσθό Ήλλιο στο Σεφφύρι. Μόννον για αυττόν κινούτται τα φίτφουλλ πρρος την βαθθιά λίμμνη χεμμάτα ησσυχία και σχεθθόν σε πανιχχό. Και για αυττόν προσεύχοτται οι χαλιαχούδδες στις ταράσσες, αυττόν επιθθυμούν και αυττόν δοξάσσουν μέσσα στο μυαλλό τους τα ροτφαίλλερ ,που κάπποτε νόμμισαν πώςς είναι ίσχυρρα κι ακκόμα είνναι. Και ο Φίχτωρ Σσούσθη με αυττό θρέφφετται για πάδδα και με αυττό θρέφφει την προσσοχή του σττα Οχτώ Χιάρρις, που όππως πάδδα περρνούν πανέμορφφα, και αχννά και σιωπηλλά προς το πισσαρίο ππια, όππου βρίσκοτται με τις χρήχχορες μερσεττές γιαττί με αυττές επισσητούν να μοιάσσουν κάπποτε. Και οι φεμφφέ στις φθέρρες ππου σσητάνε να φθάσσουν τα θένθρρα χωρρίς το απαραίττητο ύψψος υπάρρχουν μόννο για λίχχο στην Οδο Μεσολόχχι και μεττά χάννοται κοδδά στην Νάσιοναλ Πανχ δε Γρεςς, που θρέφφει μόννο τους φύλακκες του Αρχηχείου, και οι θαμμώνες της ταφφέρνας “Παρλαπάς” μόννο τρώννε κάτι αππό ττα της Φρειθερρίχης, και κάθθετι άλλο σσητά να κάννει το ίδιο, για μμια ακόμμη Τεττάρτη και για έννα ακκόμη Σεφφύρι, και για κάθθε Τετάρτη και για κάθθε Σεφφύρι μας.