Σαλβαδόρ Νταλί, Τα μυρμήγκια
Η επιδειξιμανία είναι μια υπερβολική ή ετοιμόρροπη αρρενωπότητα και θηλυκότητα που αναζητούν επιβεβαίωση διαρκώς. Γι’ αυτό και συμβαίνει σαν παραβατική έκπληξη στα μάτια ενός άντρα θύματος ή μιας γυναίκας. Οι επιδειξιμανείς είναι πιο πολύ άντρες παρά γυναίκες. Συνήθως είναι υπερβολικά ανασφαλή άτομα ή εξαιρετικά σίγουρα πως με τα γεννητικά όργανα τους στο σώμα τους μπορούν να χειραγωγήσουν την προσοχή και το συναίσθημα του θαυμασμού του θύματος. Θα περιορίσω το λόγο μου στους άνδρες της συγκεκριμένης παραφιλίας.
Είναι εξάλλου η συντριπτική πλειοψηφία. Συναινετικά όταν ο επιδειξιμανής συναντηθεί με κάποιον ηδονοβλεψία του φύλου του ή άλλου, η προσδοκώμενη ηδονή εξαφανίζεται. Ο επιδειξιμανής πρέπει να νιώσει στο βλέμμα του ανυποψίαστου θύματος του την θετική έκπληξη του απρόσμενου της πράξης του και ίσως ένα λατρευτικό δέος προς τον φαλλό του. Όταν κάποιος άντρας είναι ένας περήφανος καυλιάρης για τον ανδρισμό του, δεν θα διστάσει να περάσει από μέρη του ημίφωτος που συχνάζουν οι νεκαντάνς για να περιφέρει το ευμέγεθες πέος του σαν προσκηνυματικό ορθωμένο λάβαρο. Τέτοιους τύπους τούς αναγνωρίζεις γρήγορα γιατί δεν αποζητούν άλλο από βλέμματα. Έκπληκτα βλέμματα. Κρύβονται πίσω απ’ τα δέντρα στο Ζάππειο και το Πεδίον του Άρεως και αφήνουν σύξυλους όσους λυσσάνε για κάτι περισσότερο απ’ την απλή θέα του πέους αυτών των βιτσιόζων.
Σε άλλες περιπτώσεις η επιδειξιμανία ξυπνάει σε κάποιον νάρκισσο έπειτα από έντονη αμφισβήτηση της προσωπικότητας του. Ο νάρκισσος πρέπει με άμεσο τρόπο να ξανανιώσει την πληγωμένη του ανάταση και εκεί κάπου στα σκοτεινά θα δείξει σ’ έναν άντρα ή γυναίκα αυτό που αισθάνεται πως κάποιος του ελάττωσε. Ο νάρκισσος πρέπει να επιστρέψει στην πρότερη βεβαιότητα του για την αψεγάδιαστη ύπαρξή του. Απ’ την άλλη ο ανασφαλής άντρας με τον ευνουχισμένο φαλλό θα εκθέσει τα κάλλη του για την αναζωπύρωση της πίστης του πως διαθέτει ένα πέος και αυτός. Κι εκεί κάπου ελλοχεύουν και οι συλλήψεις τέτοιων γραφικών ηδονοθήρων. Η αναζήτηση της επιβεβαίωσης του τραυματισμένου τους σεξουαλικού προφίλ αμβλύνεται με την παρέλευση των χρόνων.
Μια άλλη παραφιλία είναι ο φετιχισμός και θα την εξετάσω κι αυτή στην αντρική εκδοχή της. Φετιχισμός είναι πολλά πράγματα. Συνήθως μιλάμε για αντικείμενα που είναι σε θέση να φέρουν τον φετιχιστή σε εκσπερμάτιση και μόνο στη θέα τους, την αφή τους ή την όσφρηση τους. Εραστές ανταλλάσσουν μεταξύ τους βρώμικα εσώρουχα τους. Γεμάτα με απεκκρίσεις και ρεύσεις της νύχτας των φαντασιώσεων. Φετίχ μπορεί να είναι εσώρουχα , δονητές, sex toys γενικότερα, στολές εργασίας. Είναι πράγματα που μπορεί να έχουν πάνω τους και οργανικά υλικά απ’ το πρόσωπο που ενδιαφέρει τον φετιχιστή αλλά δεν μπορεί να το έχει κοντά του συνέχεια. Η απουσία αναπληρώνεται απ’ τα σκεύη της ηδονής. Σκεύη που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια του σεξ ή του αυνανισμού του απόντος ή της απούσας. Καμιά φορά το φετίχ υποκαθιστά ολοκληρωτικά τον ερωτικό παρτενέρ. Ξέρω ότι κάτι τέτοιο γίνεται , δεν μπορώ όμως να το διανοηθώ για την δική μου πραγματικότητα. Για ποιο λόγο κάποιος να προτιμά ένα γυναικείο εσώρουχο αντί την ίδια την γυναίκα; Υποθέτω πως πρέπει να έχει πολύ δυνατή φαντασία και αρκετά βιώματα με γυναίκες για να μπορεί να είναι εύστοχος κατά την αναγωγή του άψυχου υλικού στο όνειρο της σάρκας κάποιου θηλυκού.
Υπάρχει και ο φετιχισμός του ένστολου. Πολλοί άντρες (και γυναίκες) γουστάρουν πολύ μπάτσους, φαντάρους και τα συναφή. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ματσίλα ενός μυώδους τεκνού μπορεί να μας συμπαρασύρει σε φαντασιώσεις ή και γιατί όχι σε συνευρέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η Susan Sontag μελετώντας την σεξουαλική έλξη προς τους ένστολους κατέληξε στην ναζιστική Γερμανία και την πορνογραφική απεικόνιση των «άριων» από την αμφιλεγόμενη σκηνοθέτη Λένι Ρίφενσταλ. Σήμερα ο ναζισμός αναβιώνει όχι μόνο σαν επαπειλούμενο καθεστώς αλλά και σαν φετιχιστική φαντασίωση με τα ρωμαλέα αρσενικά μέλη του, τα παγανιστικά τελετουργικά του και τον δεσποτικό λόγο του. Οι παγίδες του ναζισμού είναι πολλές και ο καθένας οφείλει να προτάξει τον ορθό λόγο του πάνω απ’ το επιθυμητικό του.
Θα γράψω για δύο ακόμη παραφιλίες με βάση και τον αναγνωστικό οδηγό που έχω. Το βιβλίο του Ορέστη Γιωτάκου Σεξουαλική Επιθετικότητα και Παραφιλίες, εκδόσεις Βήτα , 2004. Η εφαψιμανία ανήκει ολοκληρωτικά στις παραβατικές παραφιλίες. Είναι ένας έμμεσος βιασμός γιατί συμβαίνει χωρίς τη συναίνεση του θύματος. Η εφαψιμανία έχει να κάνει με την αντρική συνήθως πρακτική να τρίβει ο θύτης το πέος του στις ερωτογενείς ζώνες του αγνώστου του. Τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν συνήθως σε δημόσιους χώρους ή μέσα μεταφοράς σε συνθήκες υπερβολικού συνωστισμού. Ο θύτης δεν θέλει να γίνει αντιληπτός και ακουμπά το γεννητικό του όργανο στο θύμα χωρίς αυτό να είναι σε θέση να καταλάβει μέσα στο γενικότερο στρίμωγμα το γεγονός. Είναι μια πολύ συνηθισμένη πρακτική και δεν είναι λίγοι οι παθόντες που γελάνε με τον διεστραμμένο εφαψία. Αν αντιληφθείς μέσα σ’ ένα στενό κλοιό ανθρώπων ότι κάτι τέτοιο γίνεται στο σώμα σου , καλύτερα μην γυρίσεις. Θα έρθεις σε επαφή με τους πιο γραφικούς τύπους όλων των εποχών. Είναι γελοίοι και για λύπηση όλοι αυτοί. Είναι σε θέση να την βρουν και με καρπούζι. Πάντως για να τα λέμε όλα, κάπως έτσι έχουν ξεκινήσει μερικοί έρωτες σε κινηματογραφικές ταινίες. Θυμάμαι σκηνές αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω τίτλους ταινιών.
Η πιο τρελή απ’ όλες τις παραφιλίες είναι η μυρμηγκοφιλία. Προσωπικά την έχω συναντή σει αρκετές φορές στη λογοτεχνία. Στα Άσματα του Μαλντορόρ του συγγραφέα Λωτρεαμόν, στην δική μου Αντάλια, εκδόσεις Οδός Πανός, 2010 και αλλού. Αυτή η παραφιλία έχει να κάνει με την άντληση ηδονής από τον ερπυσμό μικρών ζώων πάνω στο σώμα του «νοσηρού» άντρα. Μυρμήγκια, βατράχια, πυγολαμπίδες, σαλιγκάρια κ.ά. είναι σε θέση να διατρέξουν την απόσταση ενός πέους και των όρχεων του, χαρίζοντας στον ηδυπαθή αυτού του τύπου, ξέγνοιαστες εκτονώσεις. Ο Σαλβαδόρ Νταλί έχει φτιάξει μια σειρά από εικόνες θέλοντας να μας δώσει το σώμα σαν συνδυασμό πολλών ερωτογενών ζωνών που ενεργοποιούνται απ’ την σωστή χρήση κάποιας παραφιλίας. Σ’ αυτές του τις εικόνες αφήνει να παρεισφρήσει στην πραγματικότητα και η παραβατική ηδονή. Οι έννομες παραφιλίες σίγουρα -αν και σπάνια- μπορούν να λειτουργήσουν απελευθερωτικά και για τη σεξουαλικότητα μας.