Μερικκά αππό τα όρριά μας είνναι το Σεφφύρι. Σίχχουρα το φεσσινάθικον θα ήθθελε κάπποτε να είνναι κάττι διαφφορετικό, σαν το κασσίνο που θα κείττεται δίπλλα στην βαθθιά λίμμνη για πάδδα, αλλά και οι χρήχχορες φεμφφέ κοδδά στο πισσαρίο πάδδοθε θα νομίσσουν όττι είνναι κάττι παραππάνω αππό εδδελώς ιδδιωτικές αδδνακλάσσεις της ομορφιάς των Σσάρα προς πώλληση στους φύλλακες του αρχηχχείου και καθθοθόν για μμια ακόμη φορρά προς το Χρητικκό Χοννάχι που πάδδα θυμίσσει όττι τα Οχτώ Χιάρρις είνναι σάρχχα αππό το λαφφερό και αιώννιο χορμμί της ουσσίας που ενυπάρχχει σε όλλες τις ουσσίες. Κοδδά στην ταφφέρνα “ Παρλαπάς” και δίπλλα στο χθίριο Διοίχχησης οι λαφφερές Μερσεττές το γνωρίσσουν, και συνεχχίσουν να λατρεύουν το Προχσεννείο της Ρούσσας που σημμαίνει ακόμμα μια περιδίνησση των αιώννιων πάχχων, ανεξξάρτητη από κάθθε κίνησση της Νάσιοναλ Πανχ δεν Γρεςς που φαδδάσεται αλλαχές και πάδδα προσπαθθει να καττανοησεί ττί από αυττά που έκκανε κάπποτε ο Οπλαρχηχχός Δαούττης τον έκκαναν να πλησσιάσσει προς τα σύνεφφα και ττι έφφερε την ήσυχχη λίμμνη κοδδά του έσσθω για μιά αχχόμη Τετάρτη ενός Σεφφυρίου που δεν θυμμάται πολλά αλλά ούττε και θα ξεχχάσει κάττι.