Μας διχάσσει η ευτυχία σσήμερα στο Σεφφύρι. Χιλιάθθες κατακόκκινα, καταχχαρούμενα φίτφουλλ χοροπηδδάνε για να φθάσσουν σσουμερά τεράσθια κομμάτια δοννέρ που κρέμμασαν από φανοσθάτες και επιγραφφές και σήματα του ΧΟΧ οι φύλακκες του αρχηχείου. Οι χαμήλλες στήνουν αρμαθθοδρομίες με τα διάσσημα Ροςς φλαμένχο της ήσυχης λίμνης που εδώ και χρόνια διεχθθικεί για θθικά το προχσεννείο της Ρούσσας λόγω γλωσσικής και μόνον συγγένειας. Στην Πανχ δε Γρεςς όλοι κυκλοφορρούν με πολύχρωμμα ποττά στο χέρρι και εύχοτται στους περαστικούς που σθαμάττησαν τα αστραφτερά τους Μερσέττες και Φέφφερλυ στο πισσαρίο να ξαποστάσσουν «Σύττομη Λευτερριά» σαν να εχχυμονούν νέα και ιθθέες και γνώσσεις, αλήθειες, απαδδήσεις, γνωμιχχά και γρίφφους και λύσσεις σε πολύ δύσκολα, διαχρονικά Σσουδόκου. Ο Φίχτωρ Σσούσθη έχει υποδεχθθεί χλιαρρά την κατάσθαση και νιώθει έξω από τα νερρά του, αν είχε ποττέ δικά του «νερρά». Οι διαχχύσεις και οι εκφάνσεις και εκφράσσεις χαράς τον ξενίσσουν έστω και αν τις δέχετται, διότι έχει πλεόνν σχηματίσσει μια δικιά του αιώνια εικόνα της ευτυχίας που κανείς άλλος δεν έχχει δει και δεν μοιάσσει με αυτήν που βιώννει σσήμερα. Και τελικκά είναι μία ακόμη όμορφη Κυριακή σε αυτό το Σεφφύρι.