Η ράδιο αρβύλα που απασχόλησε την ταπεινή χώρα μας αυτή την εβδομάδα συνέβη στις αρχές της. Το Υπουργείο Παιδείας έστειλε την καθιερωμένη εγκύκλιο στα σχολεία για την εκκίνηση της σχολικής χρονιάς. Στην εγκύκλιο αυτή δεν αναφερόταν κάτι για την πρωινή προσευχή. Συγκεκριμένα έλειπε το παρακάτω εδάφιο από το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα:
Πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθημάτων και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπ/ων που εφημερεύουν. Σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προσευχή πραγματοποιείται στην αίθουσα της τάξης. Οι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν υποχρεωτικά στην πρωινή προσευχή και στον εκκλησιασμό και επιβλέπουν το τμήμα τους. Η συμμετοχή και των μη ορθόδοξων εκπαιδευτικών είναι απαραίτητη για την επιτήρηση των μαθητών τους. Η συμμετοχή των ετερόδοξων μαθητών στην πρωινή προσευχή γίνεται σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο εδάφιο δ της παραγράφου 10 αυτού του άρθρου. ( ΠΔ 201/98 (ΦΕΚ 161 τ. Α΄), άρθρο 13, παρ. 5, εδάφ. α και β και παρ. 10, εδαφ. Δ.)
Ο Άδωνις Γεωργιάδης έπιασε στον αέρα την παράλειψη, είπε να πικάρει τον Καμμένο στο τουίτερ, έγινε ένα σχετικό σούσουρο για την αποσιώπηση της εντολής για υποχρεωτική προσευχή, εκκλησία και υπουργείο είπαν ότι δεν τρέχει τίποτα και το «Πάτερ Ημών» θα λέγεται κανονικά. Παρόλα αυτά ο υπεύθυνος για τα Επιμορφωτικά ζητήματα της Νέας Δημοκρατίας, ο πρώην Πρύτανης Αντώνης Φορτσάκης έβγαλε αυτή την βαρύγδουπη ανακοίνωση:
«Στη φετινή εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας για τη λειτουργία των σχολείων, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, παραλείπεται η πάγια ρητή αναφορά για κοινή προσευχή των μαθητών πριν την έναρξη των μαθημάτων. Η παράλειψη αυτή δεν φαίνεται καθόλου αθώα, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται δικαιολογημένη ανησυχία. Ο κ. Φίλης, στην προσπάθειά του να εφαρμόσει ιδεοληπτικές θέσεις, επιστρατεύει δόλιους τρόπους προκειμένου να μετριάζονται οι κοινωνικές αντιδράσεις. Οι αλλαγές στην επίμαχη εγκύκλιο προδίδουν ότι αυτό οραματίζεται: Την κατάργηση της πρωινής προσευχής στα σχολεία με “αθόρυβο τρόπο”. Τον καλούμε να αφήσει στην άκρη τις ιδεοληψίες του και να μην το επιχειρήσει».
Κάθετος ο κ. Φορτσάκης και σίγουρα χωρίς ιδεοληψίες.
Υπάρχει πολύς κόσμος που πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα περιμένει ότι κάποια στιγμή θα κάνει κάτι το αριστερό, κάτι το προοδευτικό. Για να μην είμαστε άδικοι, το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης ήταν μια πρώτη καλή κίνηση. Ακόμα υπάρχει εξίσου πολύς κόσμος που πιστεύει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι φιλελεύθερος με την ευρωπαϊκή και όχι την ελληνική έννοια, δηλαδή ελεύθερη αγορά από τη μία και θωράκιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την άλλη. Και οι δύο περιπτώσεις πολιτών διαψεύστηκαν για μια ακόμη φορά την πρώτη γεμάτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη.
Εδώ και μερικούς μήνες έχει ξεκινήσει πάλι μια συζήτηση για τη σχέση κράτους – εκκλησίας. Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει μια δυσκολία ν’ ανταλλαχθούν επιχειρήματα σε σοβαρό επίπεδο, το κεντρικό θέμα αυτής της διαμάχης είναι πως θα λέγονται και πως θα διδάσκονται τα θρησκευτικά στο σχολείο. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος, έστω και βαθιά θρησκευόμενος που πιστεύει ότι ο τρόπος που διδάσκεται η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη στα σχολεία μπορεί να οδηγήσει κάποιον νέο στην εκκλησία του Κυρίου, τότε ας ρίξει μια ματιά στα σχολικά βιβλία και ύστερα ας έρθει να το συζητήσουμε. Άχρηστη ύλη που έδινε την ευκαιρία ν’ αναπτυχθεί ή ώρα του παιδιού στην τάξη. Καλό ήταν και αυτό. Όσον αφορά την πρωινή προσευχή, κάποια στιγμή μέσα στην εφηβική οργή είχα ρωτήσει ένα καθηγητή για το ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής της και μου είχε απαντήσει «για να μαζευόμαστε όλοι μαζί συντεταγμένα και να μπαίνουμε στις τάξεις». Όχι για να μας βοηθάει ο Ιησούς στα μαθήματα; Κι έλεγα γι΄αυτό δεν τα πήγαινα καλά, αφού δεν πάτησα ποτέ το πόδι μου στην προσευχή.
Αν ρωτήσουμε κάποιον δέσποτα τι θα διάλεγε, όσο είναι εν ζωή στον μάταιο τούτο κόσμο, αν θα προτιμούσε να μην του πληρώνει το μισθό το ελληνικό δημόσιο (δηλαδή ο φορολογούμενος πολίτης) ή να μην ξαναγίνει προσευχή ούτε σε κατηχητικό, προφανώς η απάντηση θα ήταν το πρώτο. Αν ρωτούσες τον Έλληνα φορολογούμενο αν θα ήθελε να προσεύχεται 23 φορές την ημέρα και να γλιτώσει από την καταβολή των μισθών στην ελληνική εκκλησία, τότε θα γέμιζαν οι δρόμοι μετανοημένες ψυχές.
Τότε γιατί η εκκλησία κόπτεται τόσο πολύ για την πρωινή προσευχή ή αν το μάθημα θα λέγεται θρησκευτικά ή θρησκειολογία; Όπως έχει πει και ο καθηγητής και Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου Δημήτρης Χριστόπουλος στην Popaganda, η εκκλησία αυτό που κάνει είναι να καταλαμβάνει το χώρο που της δίνει η πολιτεία. Όσο νιώθει ότι χάνει έδαφος (βλ, διαγραφή του θρησκεύματος από την ταυτότητα και δικαίωμα απαλλαγής από τα θρησκευτικά στο σχολείο χωρίς να κάποιο δικαιολογητικό που είχε θεσπίσει η Μαριέττα Γιαννάκκου) τόσο πιστεύει ότι απειλείται η οικονομική ενίσχυσή της. Μην κοροιδεύομαστε, οι ευλαβείς άνθρωποι δεν προέρχονται ούτε από το σχολείο ούτε χάνουν την πίστη τους επειδή δεν αναγράφεται το Χ.Ο στην αστυνομική ταυτότητα.
Δεν είναι ανάγκη ν’ ανατρέξουμε σε πηγές για να εξακριβώσουμε το γεγονός ότι ο διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας ήταν μια πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος που η συζήτηση δεν άνοιξε ούτε κατά τη διάρκεια της λαμπρής τελετής του Αλέξη Τσίπρα για την αναθεώρηση του Συντάγματος είναι γιατί πολύ απλά η κυβέρνηση ξέρει πως η εκκλησία, εξαιτίας της απευθείας συνομιλίας με το Θείο, επικοινωνία που για διάφορους λόγους δεν έχει η Νέα Δημοκρατία, είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει μια μερίδα του πληθυσμού να πάρει τους δρόμους και να διαμαρτυρηθεί Και σε αυτή την «έξοδο» θα βγουν διάφορα γούστα. ΕΝΦΙΑ, επικουρικές, αξιολογήσεις που δεν κλείνουν, είναι πολλά.
Αν δεν την προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη μεταρρύθμιση προς ένα κράτος που θα υπακούει στους νόμους και όχι στους θεούς του, τότε θα χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία. Γιατί η «Δεξιά του Κυρίου» σίγουρα δεν είναι έτοιμη για τέτοια άλματα. Πόσο μάλλον για την ίδια την εκκλησία που συνεχώς έχει την ευκαιρία να κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά και όλο κάνει μικρά βηματάκια προς τα πίσω.
