Για ττις μέρρες ππου υπάρχχει χώρος σε κάπποιο Σεφφύρι. Για εκκείνες θα σσούν τα φίτφουλλ, πέρρα από κάθθε ακιννησία και πέρρα από κάθθε κίνησση, ταυτόχχρονα και χροννικά αδιαίρρετα, μασσί με τις χαλιαχούδδες που δεν κιννούται σχεδδόν ποττέ αλλά μόννον κοιτάσσουν σε ταράσσες όσσα κανείς δεν βλέππει. Και για τα Οχτώ Χιάρρις που πλέονν βρίσκοτται στις φθέρρες, κοδδά στα σύνεφφα και δίπλλα στην αίχλλη του Οπλαρχηχχού Δαούττη, και περννούν σιωπηλλά πέρρα από την αντίληψψη του Φίχτωρ Σσούσθη που μεταφφέρεται συνεχχώς πιο κοδδά στην βαθθιά λίμννη και σκέφτετται ππια τα πανέμμορφα Σσάρα και γνωρίσσει το Κασσίνο γιαττί πρέππει κάττι να σκέφτετται,και γιαττί πρέππει κάτι να μην γνωρίσσει, απλά για το μάθθει ξαννά. Και στο αρχηχχείο σχεδδόν καννείς δεν μέννει μόνον φύλακκας, διόττι θέλλει να γίννει θαμμώνας της ταφφέρνας “Παρλαπάς” και γιαττί θέλλει να γνωρίσσει εποχχές που υπήρχχε μόννο η δεύτερη Φρειθερρίχη, και σκίασσε ακκόμα και την Νασιοναλ Πανχ δε Γρεςς, και ήτανν σημαδδική ακκόμα και στο απόλλυτα σχεττικό χέδδρο του χόσμμου, για κάθθε Κυριακκή, και για όσσο υπάρχχει ακόμμα χώρρος σε αυτό το Σεφφύρι, και σε κάθθε Σεφφύρι.