Åðåéóüäéá ìåôáîý áãñïôþí êáé ÌÁÔ óôï Óýíôáãìá, ÔåôÜñôç 18 Íïåìâñßïõ 2015
«Χωρίς σημαίες, εκτός από μια την ελληνική, πέρα από ιδεολογίες, χωρίς χρώματα, χωρίς παρωπίδες, όλοι ένα, για έναν κοινό σκοπό, χωρίς να τους καπελώνει κανείς και μπούρου, μπούρου, μπούρου». Η αιώνια λαχτάρα του Έλληνα είναι αυτή: να φαίνεται ενωμένος και υπεράνω. Μπαρμπούτσαλα! Όπως μπαρμπούτσαλα είναι ότι η συγκέντρωση «Παραιτηθείτε» δεν είναι υποκινούμενη αλλά «αυθόρμητη». Όσο «αυθόρμητοι» ήταν και οι Αγανακτισμένοι.
Ειδικά μετά την μεγαλύτερη συλλογική ματαίωση της σύγχρονης ιστορίας, το δημοψήφισμα του 2015, ο μόνος λόγος για να κινητοποιηθείς είναι -άμεσα ή έμμεσα- να σε υποκινεί η παρουσία ενός κόμματος ή ενός νέου κυβερνητικού σχηματισμού.
Είναι δυνατόν, άνθρωποι που ενεργοποιήθηκαν είτε με το Μένουμε Ευρώπη είτε με το «δεν ξέρουμε τι ψηφίζουμε αλλά ας πούμε “όχι” και ό,τι γίνει», να είναι σε θέση μετά την περσινή κατάληξη να κάνουν restart, χωρίς να έχουν οποιαδήποτε σχέση με το παρόν κομματικό σύστημα; Ακόμα και να συμβαίνει αυτό σε ορισμένους, όπως συνέβη και με τους Αγανακτισμένους, έτσι και τώρα, την όποια «αθώα και ακομμάτιστη» προσέλευση θα την εκμεταλλευτεί κατά κόρον η αντιπολίτευση, υποκρινόμενη κιόλας την παρθένα που δεν παρεμβαίνει. Όπως ακριβώς έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με τους Αγανακτισμένους και οι Podemos στην δική τους περίπτωση.
Για ν’ ακριβολογούμε, η περίπτωση των Podemos είναι κάπως διαφορετική αφού είναι το κόμμα που προέκυψε από τις εκδηλώσεις των εκεί πλατειών. Όπως συμβαίνει δηλαδή στις δημοκρατίες, τα κόμματα έρχονται να απορροφήσουν ένα κίνημα και να εκφράσουν τις θέσεις του μέσω του κοινοβουλευτικού συστήματος. Στην Ελλάδα, ο Δεκέμβρης του 2008 και οι Αγανακτισμένοι, δύο κινήματα που μπορεί μετά από χρόνια να πει κανείς ότι είχαν έναν ιδεολογικό χυλό στην ανάπτυξή τους και στη διαμόρφωση των αιτημάτων τους, αξιοποιήθηκαν ή καλύτερα απορροφήθηκαν από κόμματα που υπήρχαν ήδη στο πολιτικό σύστημα.
Ο ίδιος χυλός περιλαμβάνει και την περίπτωση των «Παραιτηθείτε». Όπως και οι Αγανακτισμένοι, η συγκέντρωση ανήκει σε μια έξαρση του θυμικού που δεν θέλει να προτείνει κάποια λύση αλλά να δηλώσει μια ψυχολογική κατάσταση. Ok, τα παιδιά δεν είναι καλά και θέλουν να μας το πούνε. Αν ρωτάγαμε έναν από τους τότε Αγανακτισμένους τι θέλει τελικά να γίνει με την κοινωνική κατάσταση στη χώρα θ’ απάνταγε κάτι του στιλ: «που θες να ξέρω, εγώ να ρίξω καμιά μούντζα θέλω και μετά να πάω σπίτι να κάνω το κομμάτι μου». Μας φαινόταν λογικό τότε, αλλά λίγο παιδιάστικο τώρα. Όπως συμβαίνει και με τους «Παραιτηθείτε», άλλη μια περίπτωση «αθώου καλέσματος του διαδικτύου».
Εδώ ας πούμε ότι υπάρχει ένα αίτημα: η παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μάλιστα! Αλλά πείτε ότι η κυβέρνηση ακούει την «πλατεία» και παραιτείται, έχει να μας απαντήσει το αυθόρμητο πλήθος ποιος θα έρθει στη θέση τους. Θ’ αναλάβει η αρμόδια επιτροπή την διάδοχη κατάσταση; Καλή ιδέα, αλλά θα έπρεπε να το γνωρίζουμε. Θα βγάλουν τον Κώστα Σημίτη από τη ναφθαλίνη του συγγραφέα και θα του ζητήσουν να μας δείξει το δρόμο; Πολλά μπράβο και γι’ αυτή την ιδέα αλλά νομίζω πως ο πρώην Πρωθυπουργός καλύτερα τα περνά στη Μύκονο.
Πείτε ότι η κυβέρνηση ακούει την «πλατεία» και παραιτείται, έχει να μας απαντήσει το αυθόρμητο πλήθος ποιος θα έρθει στη θέση τους. Θ’ αναλάβει η αρμόδια επιτροπή την διάδοχη κατάσταση;
Το Σύνταγμα ορίζει πώς ύστερα από κάτι διαδικασίες πάμε σε εκλογές αφού από την παρούσα Βουλή δεν γίνεται να βγει κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα. Δεν χρειάζεται και ρώτημα τι θα ψηφίσουν στις εκλογές οι θιασώτες του «Παραιτηθείτε» και αυτό δεν είναι σίγουρα στην κυβέρνηση τώρα.
Η επαγωγική σκέψη λέει άρα ότι oι Παραιτηθείτε θέλουν να φύγει η κυβέρνηση όπως λένε στη σελίδα τους στο Facebook και να έρθει η Νέα Δημοκρατία στα πράγματα, πιθανότατα με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Με το φτωχό μου το μυαλό συμπεράνω ότι έχουμε να κάνουμε με μια συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας και των λοιπών δυνάμεων του κέντρου. Για να μην παρεξηγηθούμε, είναι απόλυτα θεμιτό να κάνουν τα κόμματα και οι κοινωνικές τάξεις που εκπροσωπούν όσες συγκεντρώσεις θέλουν και να ζητάνε ό,τι κατεβάσει η γκλάβα τους. Αυτό που είναι ενοχλητικό όμως είναι το να συνεχίσουμε να δουλευόμαστε και να πέφτουμε σε λάθη του παρελθόντος.
Τόσα μνημόνια, τόσες εκλογές, τόσες κωλοτούμπες και θα περίμενες τουλάχιστον από αυτούς που έχουν καπαρώσει αυτόκλητα το κομμάτι της λογικής να κινούνται βάσει αυτής και όχι να επιδίδονται σε happenings με σεφερλικά συνθήματα και δήθεν αυθόρμητες κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν από τσιτ τσατ στα κοινωνικά δίκτυα. Βγείτε από την ντουλάπα, κάντε σαφές ότι είστε «με τον Κυριάκο» γιατί αυτό θεωρείτε ότι είναι το σωστό κι αφήστε τη συζήτηση να ξεκινήσει.
Άλλωστε μνημόνιο θα έχουμε για πολλά χρόνια ακόμη, οπότε ο χώρος για σαχλαμάρες θα παραμείνει ανοικτός.