Ας μην τρελαινόμαστε στους «τοίχους» μας και ας κάτσουμε να σκεφτούμε το εξής: ο Χαράλαμπος Αθανασίου έχει δίκιο για ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων. Δεν τους λέει κάτι καινούριο αλλά κάτι που θέλουν ν’ ακούσουν: οι ομοφυλόφιλοι είναι πρόβλημα. Και εδώ είναι το τρελό της υπόθεσης. Αν κάποιος στερεί από τους ένστολους, για παράδειγμα, το 10% του μισθού τους, θεωρούμε ότι ενδεχομένως θα κινδυνεύσει η ασφάλεια της χώρας. Πόσο μάλλον στους απόστρατους αξιωματικούς, αν τους φας κανένα ευρώ, πάνε και συναντιούνται άμεσα με κλιμάκιο της Χρυσής Αυγής. Ας το κάνουμε και λίγο πιο kinky. Αν στερήσει κάποιος από τους συνταξιούχους ακόμα ένα επίδομα, που φυσικά τους είναι απαραίτητο, τότε όλο αυτό παρουσιάζεται σαν μια φρικαλέα πράξη μισανθρωπισμού. Όμως, το να στερείς από μια πληθυσμιακή ομάδα που προσδιορίζεται από διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις τη δυνατότητα να «υπάρχει» είναι κάποιου είδους ύψιστη πολιτική πράξη. Μπορεί να πας και στον παράδεισο! Τι καλύτερο από μια πλούσια ζωή εδώ και μια πλουσιότερη στο επέκεινα;
Και δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι αλλά και οι μετανάστες που «βρομίζουν την πλατεία Συντάγματος». Οι καθαρίστριες που «βάφουν τα νύχια τους» στην Καραγεώργη Σερβίας. Ο Νίκος Ρωμανός που «κάνει το μάγκα στους συντρόφους του» και πρέπει να καταλάβει ότι εδώ δεν είναι παίξε γέλασε. Είναι και αυτά τα «θρασίμια» που καταστρέφουν τα ελληνικά πανεπιστήμια και θέλουν τα χαστούκια τους. Στα ελληνικά πανεπιστήμια που χάνουν κάθε χρόνο χιλιάδες επιστήμονες και η μόνη λύση είναι να μπουν μπάρες ασφαλείας για να τους μαντρώσουν. Ο δημόσιος λόγος πια δεν μοιάζει με συζήτηση αλλά με απανωτές μπάτσες στους απείθαρχους και στους ασεβείς. Σε αυτούς που έχουν χάσει τις «ρίζες» του Μπαλτάκου.
Αν είναι να πνιγούμε στις start up και στο Μεσαίωνα μαζί για να μείνουμε σε μια Ευρώπη που για μια ακόμη φορά κάνει ότι δε μας θέλει τότε μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούμε το όλο πράγμα; Αν η παραμονή στο ευρώ σημαίνει και ότι θα καθορίζουν την κοινωνική καθημερινότητα εθνομπαρόκ κουραφέξαλα τότε όσοι παραμένουμε δημοκράτες και ανοιχτοί στο διαφορετικό έχουμε κάποιο πρόβλημα που δεν αφορά πια μόνο την τσέπη μας αλλά τη σκέψη μας. Αλλά ας μην τα λέω καλύτερα αυτά, γιατί μπορεί να κατηγορηθώ ότι είμαι ΣΥΡΙΖΑ και εξυπηρετώ το λόμπι της δραχμής.