Γνωρίζετε τι είναι το ενεργειακό αποτύπωμα; Είναι ένας οικολογικός αλγόριθμος που μ’ έναν αυθαίρετο τρόπο υπολογίζει πόσο διοξείδιο του άνθρακα παράγει κάθε άνθρωπος με τις δραστηριότητές του. Ακόμα δεν έχει περάσει στη σφαίρα της κρατικής εξουσίας, παρά μόνο κυκλοφορεί σε περιβαλλοντικές οργανώσεις και είναι κάτι σαν παιχνίδι. Βάζεις τα γκάτζετ σου, βλέπεις πόσο καταστρέφεις το περιβάλλον, ρίχνεις ένα χαμόγελο και βιδώνεις στη συνέχεια το κινητό στην πρίζα.
Έτσι, ο λογαριασμός της ΔΕΗ έχει κάποιο νόημα. Μην καταναλώνεις άσκοπα ρεύμα γιατί θα το πληρώσεις. Και η συνείδηση λειτουργεί καλύτερα όταν απειλείται η τσέπη. Απολίτιστο αλλά αληθινό. Οπότε, αν δεν έχεις μυαλό για κιλοβατώρες, τις πληρώνεις και εδώ κάπου τελειώνει η κουβέντα. Αλλά τι γίνεται που ο λογαριασμός της ΔΕΗ δεν είναι μόνο οι κιλοβατώρες; Και τι γίνεται όταν η ΔΕΗ έχει το μονοπώλιο της ενέργειας;
Παλιό σπίτι, πάνω από 1οο τετραγωνικά στο κέντρο της Αθήνας. Στο εσωτερικό του κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι και ιδέες τις απογευματοβραδινές ώρες. Θερμοσίφωνες, πλυντήρια, συσκευές, μαγειρέματα, ηλεκτρικά καλοριφέρ, λάπτοπ, οθόνες, τηλεόραση, πιστολάκια, φορτιστές, μια ενεργειακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί και το αποτύπωμα της αντιστοιχεί σε 217 ευρώ στο εκκαθαριστικό σημείωμα τις Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Από τα 217€ της κατανάλωσης πως φτάνουμε στα 600 σύνολο στον έναντι και στον εκκαθαριστικό; Γιατί πληρώνω τα τριπλάσια επειδή απλά υπάρχω; Η απάντηση στην ενότητα ο λογαριασμός σας αναλυτικά. Σας παραθέτω τον εκκαθαριστικό μου.
Οι σταθερές αξίες είναι ο Δήμος της Αθήνας και η ΝΕΡΙΤ με 58 ευρώ στο σύνολο.
63 ευρώ τα δίκτυα διανομής και μεταφοράς (50 το πρώτο και 13 το δεύτερο). Αλήθεια ποια η διαφορά; Και γιατί στοιχίζουν τόσο; Τι χρεώνεται; Η συντήρηση τους ή απλά ή ύπαρξη τους; Άγνωστο.
57,54 ευρώ το ειδικό τέλος μείωσης εκπομπών αέριων ρύπων. Υπολογίζεται βάση της κατανάλωσης και αποτελεί ανέκδοτο. Μια χώρα χωρίς καμία περιβαλλοντική πολιτική, με ελάχιστες επενδύσεις αναλογικά με τις δυνατότητες στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ας όψεται ο λιγνίτης-η Ελλάδα είναι η 2η λιγνιτοπαραγωγός χώρα στην ΕΕ και 6η παγκόσμια), αναγκάζεται συνέχεια ν΄αγοράζει ρύπους από τους γείτονες και το κόστος το περνάει στους πελάτες. Με απλά ελληνικά οι πολίτες πληρώνουν την αδυναμία της επιχείρησης και του κράτους.
84,72 ευρώ οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Τι είναι αυτό; Από το τηλεφωνικό κέντρο της επιχείρησης αναφέρονται σε κάποια ισχύουσα νομοθεσία που θέλει οι κάτοικοι της πόλης να αναλαμβάνουν ένα μέρος του κόστους της ηλεκτροδότησης των νησιών και όσων νοικοκυριών το έχουν ανάγκη. Η αλληλεγγύη για τις νησιωτικές περιοχές να είναι αμέριστη αλλά μπορεί να στοιχίζει παραπάνω από αυτό που δίνεις για το δήμο; Επίσης δεν πρέπει η χρέωση να έχει σχέση με το εισόδημα; Ένας λογαριασμός, τόσα πολλά ερωτήματα.
14,62 ευρώ, διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, χρεώνονται κάτι ακατανόητα τέλη, αδιόρατοι φόροι, στρογγυλοποιήσεις, πάγια. 15 ευρώ αέρας σ’ ένα ήδη φορτωμένο «πρόγραμμα».
Αν είχε αναπτυχθεί μια καταναλωτική συνείδηση ίσως να υπήρχαν κόκκινες γραμμές για το τι πληρώνουμε, τι όχι και κυρίως να μπει ο άλλος στον κόπο να σου εξηγεί γιατί πληρώνεις. Στην περίπτωση της μεγαλύτερης ελληνικής επιχείρησης που έχει μετατραπεί σε εθνικό εισπράκτορα, αυτό δεν είναι αναγκαίο. Υπάρχεις στο κατάλογο και καταναλώνεις άρα πληρώνεις. Αυτό δεν είναι εξάλλου και το moto που συντροφεύει τη διαχείριση της κρίσης;