Η παρακάτω φωτογραφία έχει 328 χιλιάδες like και έρχονται και άλλα. Μια ολόκληρη πόλη έχει πατήσει την καρδούλα.
Πράγμα λογικό αφού η Emily O’Hara Ratajkowski, όπως είναι το πλήρες όνομα της Emrata (για τους φίλους) είναι αυτή τη στιγμή ένα σημείο αναφοράς στο feed οποιουδήποτε ανθρώπου που θέλει να δίνει μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση στον καθημερινό μάταιο τούτο κόσμο. Ζητώ συγνώμη, από φίλους καλούς αλλά θα το μαρτυρήσω. Η Emrata είναι αντικείμενο έντονης συζήτησης εδώ και πολύ καιρό ανάμεσα σε πολλούς του κύκλου μου, παντρεμένους και μη. Από τότε που εμφανίστηκε (τι το ήθελε;) στο Εξαφανισμένο Κορίτσι και άφησε άφωνους τους θεατές, τον Μπεν Άφλεκ, την Ροζαμάουντ Πάικ και τον Ντέιβιντ Φίντσερ. «Ποια είναι αυτή», ρώτησαν όλοι;
Είναι αρκετά δύσκολο όταν γράφεις για μια τέτοια κοπέλα να μην πέσεις σε διάφορα φαλλοκρατικά κλισέ. Ένα κόλπο για να τ’ αποφύγεις είναι να βρεις καταφύγιο σε διάφορα σοβαρά έντυπα για να δεις πως το πιάνουν το θέμα.
Στους New York Times το πρώτο άρθρο που αφορά το 25χρονο μοντέλο που γεννήθηκε στο Λονδίνο και μεγάλωσε στο San Diego, αφορά την προτίμηση της στο πρόσωπο του Μπέρνι Σάντερς για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών. Η Emrata «ένιωσε το κάψιμο» (“Feel The Bern”, το σύνθημα του Σάντερς) επηρεασμένη από την τάση σε μεγάλο μέρος των γυναικών που ασπάζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον φεμινισμό ν’ αποκηρύξουν τη Χίλαρι Κλίντον. «Πρέπει να την υποστηρίξω αναγκαστικά επειδή είναι γυναίκα;», αναρωτιέται η ίδια φωναχτά. «Αν είσαι δημόσιο πρόσωπο οφείλεις να τοποθετείσαι για τα δημόσια ζητήματα που σε απασχολούν. Επίσης είναι εκνευριστικό να μην μπορούν οι γυναίκες παράλληλα να είναι πολιτικοποιημένες, φεμινίστριες και σεξ σύμβολα.» Δηλώσεις που έκαναν το GQ να πασάρει κάθε τρελή πόζα της στο instagram ως μια νέου τύπου φεμινιστική τοποθέτηση. Όλοι δηλαδή να είμαστε κάπως βολεμένοι.
Πέρα από τη θεωρία, η Wikipedia λέει πως η Emrata κάνει το μεγάλο μπαμ το 2013. Πρωταγωνιστεί στο videoclip του τεράστιου χιτ των Robin Thicke και Pharell Williams Blurred Lines, κάνει διάφορα cameo από σειρές όπως το Entourage, ψηφίζεται από τους αναγνώστες του περιοδικού Esquire ως η πιο σέξι γυναίκα της χρονιάς, μαζί με την ηθοποιό Τζένιφερ Λόρενς και μπαίνει σε μια παρόμοια λίστα του Rolling Stone. Το 2014 έρχεται το Gone Girl και το 2015 πρωταγωνιστεί μαζί με τον τραγέλαφο Ζακ Έφρον στο ανεκδιήγητο We Are Your Friends. Κανείς δεν είναι τέλειος, καμιά δεν είναι αλάθητη.
Πάντα όμως υπάρχει το Instagram. Αγωνιστικό (#freethenipple) και μη.
Πάλι στους New York Times, σε ένα πορτρέτο που της έκαναν για να τη συστήσουν το 2013, έδωσε μια αφοπλιστική απάντηση για το ζήτημα της χαλαρότητας που δείχνει η ίδια για τις γυμνές φωτογραφίες που δεν πραγματοποιούνται μόνο για τις ανάγκες κάποιου περιοδικού ή κάποια διαφήμισης. Θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια στο Λονδίνο και τα ταξίδια της μητέρας της στην ισπανική Μαγιόρκα «εκεί που στην παραλία κυκλοφορούσε συνέχεια topless.» Τότε μάλιστα είχε πει πως είτε φωτογραφίζεται για ένα ένα άρωμα, ένα ρολόι ή ένα εντιτόριαλ μόδας, θεωρεί πως είναι εξίσου σημαντική με την ετικέτα. «Θέλω να είμαι ένα brand.»
Σήμερα, σίγουρα η Emrata είναι ένα brand. Την αναγνωρίζει όλος ο κόσμος και αυτό κάπως θα το εισπράττει. Παρουσιάζει όμως τεράστιο ενδιαφέρον ο τρόπος που επέβαλλε με την παρουσία της ντύνοντας μ΄ένα διαφορετικό τρόπο ένα νέου τύπου φεμινισμό που θέλει ζητά από τον πλανήτη να μην αντιμετωπίζει το γυναικείο σώμα μόνο ως μια εικόνα ηδονής. Από τις FEMEN, στο #freethenipple και στους γυμνούς που κάνουν κατοστάρια στα μεγάλα αθλητικά event, μέχρι και την Emrata, το γυμνό σώμα αναζητά το «ρόλο του», την εποχή που η αυτοπροβολή θεωρείται πια κάτι το φυσιολογικό. Επειδή μάλλον ακόμα δεν έχουμε φτιάξει τα θεωρητικά εργαλεία για να το ερμηνεύσουμε όλο αυτό, μπορούμε να το απολαύσουμε και ν’ αφήσουμε τους ειδικούς να βγάλουν τα πορίσματά τους.
