Η νύχτα της Παρασκευής είναι μάλλον η καλύτερη ώρα της εβδομάδας, πάντως είναι σίγουρα καλύτερη από το πρωινό της Δευτέρας και το μεσημέρι της Τετάρτης και ίσως τελικά το τέλος να είναι που αξίζει, και εκεί που ήμουν εντελώς έτοιμος να ενεργοποιήσω τον συναγερμό για τρεις ολόκληρες ημέρες τραγουδώντας διαδοχικά τρία άλμπουμ του Μάνου Χατζιδάκι στα αρβανίτικα με την προφορά του παλιού Στρατηγού Λιόσσα όπως είναι γνωστή από παλιά ηχητικά ντοκουμέντα του Γενικού Αρχείου του Κράτους μπήκε μέσα με κάθε μεγαλοπρέπεια ο Πατριάρχης όλων των Ρωσιών Αλέξιος, με ολόχρυσα καλιμαύκια και κάθε λογής πολυτέλεια και άρχισε να κυρήττει τον λόγο του θεού, να επιχειρηματολογεί σχετικά με τον σύντροφο και κύριο Πούτιν, να λέει για τις χαμένες πατρίδες του Στάλιν, για την ποίηση του Μαγιακόφκσι και την πεζογραφία του Τολστόι, για την εκκλησιαστική σχολή της Χάλκης και για άλλα διάφορα θέματα. Ένας ένας οι υπάλληλοι έπαιρναν την ευχή του και αποχωρούσαν διαδοχικά μέχρι που έμεινε μόνος ο Αφρικανός που έχουμε για αφεντικό και αρχίσαν στα Γιαπωνέζικα μία μακροσκελή συζήτηση περί δογματικών θεμάτων που θα βοηθούσε πάρα πολύ στον πυρήνα της αναζήτησης του καταστήματος που έχει σαν σκοπό την δημιουργία περιβάλλοντος εναλλακτικών πραγματικοτήτων και οι συνομιλούντες δείχναν να νευριάζουν για λίγο αλλά μετά τα ξαναβρίσκανε και η ώρα πέρναγε ευχάριστα. Είχα να δω τον Αφρικανό με τόσο ενδιαφέρον πολλά χρόνια, και συγκεκριμένα από το Μουντιάλ της Αμερικής το 1994 που ήθελε να μάθει τον τελικό νικητή και μίλαγε με αρμόδιους σε όλον τον κόσμο για 3 συνεχείς μέρες. Στο τέλος της συζήτησης με τον Αλέξιο ο Αφρικανός πήρε τηλέφωνο τον Προεδρο Πούτιν και είπε τα καλύτερα λόγια για τον Πατριάρχη και ο Πατριάρχης πήρε την Καγγελάριο Μέρκελ και είπε τα καλύτερα λόγια για τον Αφρικανό και όλα όντως κύλησαν ωραία, και ήταν μία Παρασκευή στο κατάστημα με αμοιβαία αίσθήματα και θρησκευτική κατάνυξη, μία όμορφη στιγμή. Είμαι σίγουρος ότι η Δευτέρα πρωί θα είναι χειρότερη, αλλά οι στιγμές πρέπει να περάσουν για να κριθούν, σε κάθε περίπτωση.